آمریکا آپارتاید

من یک پیر مرد مطرح شده در برده های سابق ایالت جنوبی. من به همه سفید, مدارس دولتی, استفاده از رنگ سفید-فقط آب چشمه حمام و سرویس بهداشتی و رستوران و نشسته در جلوی اتوبوس.

در دوران کودکی من تفکیک آنقدر کامل است که من نمی دانم نام یک فرد سیاه و سفید به جز مادرم ،

من همیشه اشتباه توسط پستی و تفکر مردم در سال های شکل گیری. در سال 1969 من hitchhiked شده به کالیفرنیا و خوشحال بود برای پیدا کردن مردم بسیار کمتر ساختار طبقاتی.

خارج از جنوب غرب با عمق و موذی سرسختی نژادپرستی غیر قابل درک است و این است که عمدتا دانشگاهی موضوع است. نتایج حاصل از صدها سال از اسارت و ظلم و ستم از سیاه پوستان منجر به چندین نسل از یک فقر زده محروم و محزون می خوانی بی سواد زندگی مردم در غلظت های جهان سوم شرایط.

کشورهای غربی و بخشی از ملت ما تمام شد, برده, رایگان و بیشتر حل و فصل پس از جنگ داخلی. اخیر گفتمان سیاسی در حال حاضر شامل در سراسر کشور تفرقه بحث را مبنی بر ارزش افزوده از مردم سفید پوست و یک بار دیگر صحبت می کند با distain از مردم از رنگ.

مشاهدات من است که اخیر تجدید حیات تشدید نژادپرستی در طول دولت از ملت ما " اولین رئیس جمهور سیاه. نه با چیزی که او انجام داد اما آنچه که او بود. در طول ریاست جمهوری خود من یک بار دیگر شروع به شنیدن ناپاک نادان زبان از دوران کودکی من و به نظر می رسد که پس از آن دولت موفق در سرمایه گذاری در تفرقه.

من فکر نمی کنم من می hitchhike راه من از این یکی.