در نیزه سازی جامعه مدرن، 'ترشی آمریکایی' را پوشش می دهد طنز آمیز، اگر آشنا، زمین طنز

درجه: 3.5/5.0

چگونه یک فرد از نوبت قرن 20th مبارزات زندگی مدرن ما روز به روز نگاه? در چهره اش، این دقیقا ً یک فرضی گیج کننده نیست: به طور تصوری، کسی که خود را خوش شانس می داند که از ۶۰ سالگی گذشته زنده بماند، احتمالاً به گرومبل های مدرن بر سر اینترنت آهسته یا رمزهای عبور فراموش شده دلسوز نمی شود.

با این حال، این سوال در قلب "ترشی آمریکایی" است، یک فیلم که مجبور به مدرن روز به بررسی شیوه زندگی خود را از طریق چشم پدربزرگ پدربزرگ خود، که پس از منجمد شدن در زمان به مدت 100 سال، در سال 2019 یکسان با نوه بزرگ خود را در سن و ظاهر. اگرچه این فیلم می توانست تنها به هدف برخی از عکس های ارزان قیمت در جامعه مدرن, آن را به جای ارائه می دهد جای تعجب آور nuanced, اگر گهگاه اشتباه گرفته, بررسی جهان مدرن و چگونه ما را به گذشته ما ارتباط.

منتشر شده توسط HBO Max در 6 آگوست، "یک ترشی آمریکایی" توسط براندون تروست کارگردانی شد و برای روی پرده توسط سیمون ریچ اقتباس شده از داستان کوتاه خود را در سال 2013 ، "فروش بیرون." فیلم با داستان مهاجر اخیر هرشل گرینباوم (ست روگن) آغاز می شود، که به طور تصادفی در یک مالیات بر ارزش افزوده ترشی در یک کارخانه محلی گیر افتاده و تا زمانی که او کشف شود، کاملاً حفظ شده، در روز حاضر، متوجه نمی شود. او با تنها نوه بازمانده اش بن گرینبام (همچنین روگن) که در بروکلین به عنوان یک «توسعه دهنده برنامه ٔ موبایل آزاد» کار می کند، ارتباط برقرار می کند.

داستان اصلی فیلم شامل تلاش هرشل برای کسب درآمد از طریق کسب و کار ترشی "artisanal" با استفاده از کوزه و خیار او را در زباله پیدا می کند. با وجود شکستن تقریبا هر کد بهداشتی در کتاب، کسب و کار هرشل موفقیت فوق العاده ای در میان hipsters بروکلین که جهش در شانس برای هر چیزی غیر پاستوریزه و رایگان از مواد نگهدارنده -- همه در حالی که بن بی سرنوشت و با دقت تلاش برای موفقیت به عنوان توسعه دهنده برنامه.

در اینجا، "یک ترشی آمریکایی" یکی از نکات اصلی که داستان کوتاه اصلی ریچ در سال ۲۰۱۳ ساخته شده را تکرار می کند: دنیای مدرن با وسواس و خودشیفته بودن بیش از حد خود را پشت سر می نهد، در حالی که اجداد ما به دلیل سادگی زندگی شان رضایت را خیلی راحت تر پیدا می کنند. از این تنش بین حال و گذشته موج جزر و مدی هیپتریسم پدیدار می شود، فرهنگی که در آن ثروتمندان در تلاش برای دسترسی به آن سادگی از نقطه ی مدرن وانتاژ، تکنولوژی و الستیتیک منفرد را طلسم می کنند.

فیلم لذت در به هم زدن این افراد، که محتوای خوردن زباله اگر به معنای اجتناب از فروشگاه های اصلی مواد غذایی است. اشاره می کند که hipsters bohemians نیست، بلکه cosplayers که سرگرم به دام افتاده جامعه عتیقه بدون خطاب به هر یک از سختی های واقعی که در گذشته بود برای غلبه بر.

این یک انتقاد موثر است، اما در ساخت آن، فیلم خود را مجبور به پذیرش فلسفه هرشل از زندگی بدون اذعان به هر یک از نقص در تفکر خود است. هرشل فکر می کند دنیای مدرن قوانین زیادی دارد، اما پس از همه، شاید یک یا دو قانون OSHA مانع از حادثه ای می شد که او را در یک ترشی مالیات بر ارزش افزوده در وهله اول فرود می آمد.

اما بیشتر اوقات، عدم تداوم در تفسیر اجتماعی فیلم را می توان به نفع قدرت طنز آن و از ریخته گری دوبرابر روگن ناتمام می توان ناتمام می داشت. Rogen ایجاد به اندازه کافی از تمایز بین دو شخصیت به مخاطبان اجازه می دهد تا به فراموش آنها تماشای یک بازیگر، در حالی که همچنین آنها را با شباهت های کافی است که ریخته گری دوگانه دعوت مخاطب به در کیفیت های به اشتراک گذاری شخصیت با وجود شخصیت های بسیار متفاوت خود را به فکر.

نمایش های روگن در حال لمس کردن شگفت آور در زمان ها، به ویژه در عمل نهایی فیلم، هنگامی که بن با گذشته دشوار خود و از دست دادن ارتباط خود را با میراث خود مواجه است. علامت تجاری بازیگر نقش های کمکی در فیلم احساس آشنا به کسانی که با کار گذشته خود آشنا، اما او همچنین ارائه می دهد لحظات قانع کننده عمق عاطفی است که بالا بردن فیلم فراتر از آنچه ما ممکن است از عجیب و غریب زن و شوهر ملاقات ماهی از آب دور انتظار.