یکی از بزرگترین بازماندگان: جنگ جهانی دوم دامپزشک 'هنوز هم امید در راه او زندگی می کند'

او متولد آندرتیکر ،

و بنابراین زندگی برای شروع Richard E. Martin که رقصید در کنار مرگ در مد قابل توجه از طریق همه از 97 سال است.

قابل توجه یکی از شهرستان نیویورک بزرگترین بازماندگان باقی مانده است الهام به انجام بیشتر. او هنوز هم درایو ماشین خود را به کلیسا به دکتر قرار ملاقات ها و انتخاب کنید تا یک وعده غذایی در مرکزی رستوران خانوادگی. او mows خود را در چمن. انجام شده و معمار و هنرمند قصد دارد در نقاشی دوباره مورد علاقه خود را با آب رنگ.

او خسته از زندگی در یک جامعه بازنشستگی تقریبا به عنوان اگر نیاز به یکی دیگر از چالش است. بنابراین زمانی که او آزمایش منفی برای COVID-19 ماه گذشته او به جمع آوری وسایل خود و نقل مکان کرد و با کمک دختر و پسر.

او می خواهد به زندگی می کنند که او انتخاب می کند که دقیقا همان چیزی است او قول داد برای محافظت از زمانی که او وارد جنگ جهانی دوم است. او شوخ طبعی سریع و لذت بخش می خندد هنوز صاف کردن لبه از یک بی پروایی نشان دادن عزم راسخ است که نه فقط او سوخت اما مطمئنا کمک به امن نگه داشتن او.

از آن زمان او مرده به عنوان یک کودک به نزدیک بودن به بیت دمیده در جنگ. از سرطان به عمل جراحی مغز به جهانی همه گیر.

او می دهد به فقط آنچه که او کاملا باید. او نرمتر حال حرکت کندتر است و برای یادآوری شود به خود فشار ماسک محافظ بیش از چهره اش.

بیشتر: هیچ چیز آسان در مورد بدست آوردن قلب بنفش (ستون)

"'شما بسیار مستحکم و خوب است,'" او دختر, شادی, بهترین و به او گفت در طول سال های اخیر, حیاط خلوت, گفتگو. "اگر او نبود سمج من فکر نمی کنم او زنده خواهد بود.

"که تقریبا از نظر او از تمام عمر خود را:" آیا به من بگویید که من نمی توانم چیزی به شما نشان خواهم داد.'"

نزدیک به زنده به گور

او اجرا می شود انگشتان خود را بیش از دندانه در سر خود را.

آن را باز به سورئال داستان اول خود را با قلم مو با مرگ است.

راه او و خانواده اش آن را بگویید مارتین بود 10 سال پیر زمانی که او و برادر بزرگترش آزمایش تازه برف در نیویورک Farquhar پارک.

او هشدارها را نادیده گرفت ، او trudged به بالای تپه و راه اندازی چوبی خود را با سورتمه حمل کردن به هر حال.

او هرگز به خاطر رسیدن به پایین.

در طول راه او ناودان سر برای اولین بار به یک گرانیت, بلوک پوشش طوفان کالورت فورا شکستن فک او شکستگی جمجمه و ضربه زدن خود را ناخودآگاه.

او مرده و در بیمارستان است.

به زودی پس از عموی خود undertaker — که متعلق به خانه ای که او در آن متولد شد — حمل و نقل او را به سردخانه. مادرش اصرار داشت به دیدن او آخرین بار. او متوجه یکی از چشمان او مثل نور سوسو ،

مارتین هنوز به خاطر بیدار شدن برای دیدن مادر خود را از دست دستکشهایش ریخته است.

او به آرامی بهبود می یابند با پدربزرگ و مادربزرگ زندگی می کردند که یک بلوک دور از خانه اش در نیویورک Pershing خیابان. او را آرام به عنوان به خوبی به عنوان یک حمام با لوله کشی داخل ساختمان.

از رکود بزرگ به جنگ جهانی دوم

او به دست آورده اولیه و برابر با دوز سختی و قدردانی برای هدیه ساده. او از دست داده و دو خواهر و برادر به بیماری فقط به عنوان رکود بزرگ شروع به خفه خانواده اش.

پدرش ماشین کار در آمریکا زنجیره ای شرکت. کاهش یافته بود و تقریبا هیچ چیز پس از او به دست آورده چند دلار تمیز کردن زیرزمین و گاراژ هر چیزی که او می تواند پیدا کنید. به کمک مارتین کشیده واگن به نزدیکی آشپزخانه سوپ برای جمع آوری وعده های غذایی و به فروش مادر بزرگ خود خانه ساخته شده از آب نبات.

اما او زنده بود و خدا را شکر و جهان به نظر می رسید خود را برای در نظر گرفتن. او به دست آورده برخی از بهترین نمرات در کلاس های خود در نیویورک بالا به خصوص با ریاضی و کار با چوب.

بیشتر: در 100 سال این جنگ جهانی دوم کهنه دیده می شود هر دو از دست دادن و چراغ زندگی

بیشتر: این Staabs: 4 York برادران و پسر عموی رفت به جنگ جهانی دوم

او داوطلب خدمت سربازی در نیروی دریایی نه ماه پس از ژاپن پرل هاربر را بمباران و اختصاص داده شده به موتور دیزل آموزش. او فقط 19. او آموخته است که چگونه برای کمک به اجرای تجربی تخت-کف کشتی به نام LSTs (فرود کشتی تانک) که می تواند مورد استفاده قرار گیرد به حمل و مردان و تجهیزات بر روی سواحل در طول حملات.

در نهایت مارتین حمل در خارج از کشور را به آماده شدن برای تهاجم در شمال آفریقا و سیسیل و ایتالیا و لهستان.

او LST crawled شده در سراسر اقیانوس اطلس در 9 مایل در ساعت مارپیچ از طریق طوفان و حملات. این آهسته حرکت کشتی ها lugged بسیار زیاد حمل و نقل از جمله خودروهای زرهی و تا 200 سربازان و اهداف آسان در اقیانوس باز. بسیاری از آنها از بین برود توسط اژدر و یا معادن زیر آب.

زمانی که مارتین نبود کار بر روی موتور کشتی او منینگ یک حرکت صعودی 20 mm ضد هواپیما تفنگ.

و او جان سالم به در دوباره و دوباره.

او در توصیف یک صحنه در نزدیکی شمال آفریقا پورت هنگامی که او ایستاده بود در LST عرشه صحبت کردن به دیگر ملوانان.

یک بمب افکن را شگفت زده کرد و آنها را بالای سر.

"ما شنیده ام سر و صدا و یک هواپیما در آمد ما از استرن به تعظیم کاهش یافته است دو بمب strafed و نگه داشتم. ... این بود که من برای اولین بار طعم جنگ," او نوشت: در یادداشت خود, خانواده, خاطرات.

او آسیبی نرساند.

یکی دیگر از زمان خود را LST نجات اعضای یک torpedoed یدک کش و نجات کشتی USS باسترک اروپایی. انفجار یکباره برخی از مردان دریا به مرگ آنها; پاره موتورهای بخار سوخته دیگران است.

او را هرگز فراموش نکنید سوخته بدن از کسانی که تمایل به. او هنوز هم خود را می شنود فریاد می زند.

او متوقف شد هنگامی که صحبت کردن در مورد آن به تازگی خفگی به او نگاه دور.

"من هنوز هم می تواند بوی آنها را به زمانی که چیزی در حال سوختن," او گفت: "صدای او محو می شود. "شما هرگز نمی توانید بیش از آن."

یک پا از مرگ

او تضعیف انگشت خود را از پایین سمت پای راست خود را به عنوان او صحبت کرد.

فلزی تعبیه شده وجود دارد از بیش از 75 سال پیش هنوز هم باعث می شود آن را دشوار است به راه رفتن. همیشه او را م.

او می گوید: او LST خدمه شد در حال بارگذاری در شب در آب عمیق پورت در تونس زمانی که هواپیماهای دشمن حمله کردند.

مارتین و دو نفر دیگر شروع به پریدن کرد بر روی پورت سمت اسلحه. آلمان بمب و متفقین ضد هواپیما آتش پر آسمان مانند یک سد سفید آتش بازی.

یک پوسته راکت مارتین و منفجر شد.

خوشبختانه نه پا نزدیک تر است.

این گلوله هنوز هم پاره پاره به هر دو از پاهای خود را هر چند او متوجه نیست در ابتدا به دلیل آدرنالین و هرج و مرج. هنگامی که او در نهایت نگاه کردن شلوار بودند خرد پاهای خود را تحت پوشش در خون است.

وجود دارد هیچ مقام رسمی دکتر در هیئت مدیره. مارتین گفت که او و دو نفر دیگر مجروح ملوانان بودند به سرعت وصله توسط یک جوان corpsman و خواست به ترک کشتی برای درمان در بیمارستان. مارتین خودداری کرد.

"اگر این کشتی می رود, به تهاجم," او گفت: "من قصد دارم به آن وجود دارد."

همه از آن ساخته شده نسبت به ماه ژوئن 1944.

او LST-325 چپ ساحل جنوب غربی انگلستان در ماه ژوئن پس از 5 هفته از تمرینات. آن را به انجام بخشی از 5th ویژه مهندس تیپ و پشتیبان نیروی برای هدف قرار دادن نیروهای سواحل نرماندی روز بعد.

به عنوان آنها منتظر off shore متفقین ناوگان دریایی باز آتش در آلمان استحکامات در ساحل اوماها در نور است. مارتین تماشا آلمانی ها مقابله به مثل با تلاش برای انفجار کشتی بزرگتر در اطراف آنها عمدتا از دست رفته است.

"من می توانم دست من و احساس پوسته عبور زیرا زمانی که یک 6 اینچ پوسته می رود آن را به جنبش در آوردن مقدار زیادی از هوا. من نمی توانستم لمس آن نزدیک بود."

برخی از LSTs ضربه شد و غرق ساخت راه خود را بر روی ساحل است. دیگران اشتباه محاسبه و ساخته شده خود را قطره در آب بیش از حد عمیق برای مردان حمل 70 پوند بسته.

مارتین LST منتقل مردان و ماشین آلات به کشتی های دیگر. آنها فرود آمد در یوتا, ساحل, چند روز بعد, بعد از بسیاری از منطقه امن بود. در همه, به عنوان بسیاری از 4,000 سربازان متفقین از دست داد, جان خود را در حمله نرماندی بی شماری بیشتر زخمی و یا گم شده است.

بیش از نهایی 10 ماه از جنگ LST-325 ساخته شده 43 سفرهای دور بین انگلستان و فرانسه — مارتین با افتخار یاد می آورد که چگونه هر یک از فرود شد و دقیقا به اعدام شد.

"ما می خواهم بار و ضربه ساحل و ارتش خواهد رانندگی یاد ما کشتی و پایین سطح شیب دار و ضربه زدن به شن و ماسه. چرا که اگر آنها گیر کردم که می توانست آن را," او گفت:.

همیشه او رویای یک زندگی هنوز هم زندگی می کنند. او گفت که او به طور مداوم دوباره خواندن یک معماری کتاب او تا به حال گرفته شده از صفحه اصلی.

او بازگشت با خیال راحت به نیویورک شهرستان دو روز قبل از کریسمس, 1945.

ایجاد مکانی برای عبادت

او به سرعت از در بعدی خود اهداف.

او ازدواج ژاکلین Loucks یک York بالا همکلاسی های هفت ماه پس از بازگشت از جنگ ، آنها دارای دو فرزند.

او می خواست به طراحی و ایجاد شد و مصمم به یادگیری از بهترین. تنها پس از فرود یک کار در Buchart مهندسی Corp. در نیویورک او مطالعه معماری و هنرهای زیبا در ایتالیا و فرانسه و در دانشگاه هاروارد.

عشق او شد و ساختمان های مذهبی, تا حدودی به دلیل تقارن بین زیبایی و قابلیت تا حدودی به دلیل ایمان خود. او شروع به آواز خواندن در گروه کر در سنت جان کلیسای اسقفی در سن 8 و هنوز هم در مراسم خدمات در شمال بیش از حد خیابان.

او York County پروژه ها شامل معبد بث اسرائیل کنیسه مسیح کلیسای متحد متدیست در Maranatha کلیسای خدا و Dillsburg برادران در مسیح است.

او هنوز هم به نظر می رسد بیش از بسیاری از نقشه ها و طراحی برنامه های خود را برای بیش از 250 پروژه های است که طیف وسیعی از بازنشستگی موسسات به خانه های خصوصی. او ادامه داد: کار در نظر دارد تا زمانی که فقط چند سال پیش.

برنده جنگ در 90s

آن را به عنوان اگر او رشد بر اینکه مجبور به برخاستن و جنگیدن دوباره.

او مبتلا به سرطان پستان در سال 91 قرار گرفتند و موفق ماستکتومی عمل جراحی و شیمی درمانی دهان و دندان.

چند سال بعد یک زن و شوهر از سقوط بر روی سر خود را پس از از دست دادن تعادل خود را — هنگامی که او مجسمه سازی در گاراژ خود منجر به خونریزی مغزی و تشنج.

او موفق به خوبی از طریق جراحی مغز و بهبود و تسهیل بازگشت به مراقبت از خود را در کشور مرغزار جامعه بازنشستگی در غرب منچستر Township. او آن را دوست داشت و به اندازه کافی اما به ظاهر خسته شد.

او نمیفهمد باید وجود داشته باشد بیشتر مردم به دیدار بیشتر هنر برای ایجاد بیشتر شب های تابستان به دنبال بیش از زمینه ها و به شهرستان که در آن او بزرگ شده و هنوز هم دوست دارد. او بعد از همه لذت در فتح آنلاین فیزیک کلاس در 93.

مردی که معمولا می پوشد لباس پیراهن و شلوار اگر نه یک کت و کراوات به تازگی در زمان به عقب نگاه خود را بیش از survivals در خانه اش در منچستر Township. که شامل یک بنفش قلب او به دست آورده در طول این بمب گذاری که پر پاهای خود را با گلوله.

او قطعا یکی از ملوانان تنها هنوز زنده است از آن اولیه 100 که خدمت در LST-325 که در حال حاضر بر روی صفحه نمایش در یک موزه در لافایت ایندیانا.

"من فکر نمی کنم من یک قهرمان من فقط به حال جرات کافی برای پیوستن به."

او می گوید که بالا بردن صدای خود را به یک نقطه.

چرا که زندگی خود را هدایت شده است به نفس تمام بودن خود را به هر یک از فرصت های ارائه شده هر مشکلی را حل کند, هر فردی به خوش آمد می گوید.

کسانی که در اطراف او هستند و هنوز هم الهام گرفته است.

"هنگامی که او شما می توانید احساسات و عشق او به دیگران در زندگی خود را برای چیزهایی که او انجام داده در زندگی" گفت: کارن فری یک پرستار که برای مراقبت مارتین در طول سرطان پستان و تبدیل به یک دوست شخصی.

"من فکر می کنم او می دهد و امیدوارم که در راه او زندگی می کند زندگی خود را. و همه ما نیاز به امید."