به آسیایی و آمریکایی

من همیشه شناخته شده ام من به تصویب رسید. این واقعیت هرگز تعریف من; در عوض, آن را به عنوان یک نوع از "لذت حقیقت" است که اشاره کنم بدون مقدمه.

اما این واقعیت از تصویب قبل از من گفتن از آن. آن زمانی که من ملاقات دوستان مادر من برای اولین بار و یا وقتی که من راه رفتن به جلو میز یک کسب و کار با مادرم در کنار من. این است که تقسیم دوم نگاه در چهره خود را: سردرگمی, تعجب, تردید.

مامان: موجی شکلات, مو, چشم قهوه ای, سفید, پوست, خوب, لبخند, متولد و بزرگ شده در غرب نیویورک.

من: pin-راست, تیره مو سیاه و چشم های قهوه ای مایل به زرد قهوهای, پوست, خوب, لبخند, متولد در چین و مطرح در جنوب کالیفرنیا.

ما بسیار واضح تفاوت در ظاهر هرگز زحمت من چه من نمی توانم ایستاده پیش فرض پس از یک فرد می بیند و فکر می کند آنها می دانند که من در پس زمینه.

وقتی یک زن خوب شروع صحبت ماندارین به نظر من وقتی کسی می پرسد اگر من رفتن به مدرسه در روزهای شنبه و زمانی که من توضیح دهید من صحبت نمی کنم, لهجه کانتونی, ماندارین یا نه, من به مدرسه چینی.

من در یک خانواده متوسط با هر دو پدر و مادر. ما زندگی در یک خانه بزرگ با یک حیاط بزرگ و یک سگ سفید-اکثر شهر ساحلی. من خوردن من ماکارونی خوشمزه, غذاهای میت لوف و نان سیر.

به پدر و مادر من اعتبار من مطرح نیست نادان از میراث چینی. زمانی که کودک بودم هر سال ما جشن سال نو قمری در زمان سفر به محله چینی ها در لس آنجلس و برای حدود پنج سال ما خواهد حضور reunions با دختران دیگر شد که به تصویب رسید با من که در طی آن ما خواهد شرکت در سنت چینی.

وقتی ما در جشن و اذعان سنت های چینی, اما آن را هرگز احساس من فرهنگ است. همواره وجود دارد نامشهود حس جابه جایی و یا از راه دور از زادگاه.

من هرگز به این فکر هر تا تابستان قبل از سال آخر دبیرستان در روزنامه نگاری شد. من خودم با دخترانی که شبیه من و این احساس خوب آرامش. من می تواند تعداد دفعات مشاهده که چگونه بسیاری از آسیایی آمریکایی با حضور دانش آموزان دبیرستان من. این اولین بار من تا به حال تجربه یک حس قومی جامعه است.

اما این احساس به سرعت از بین رفتند. آنها شروع به صحبت کردن در مورد آخرین Korean drama on Netflix, شکایت جمعه چینی مدرسه و بحث در مورد غذای مورد علاقه خود را که پدر و مادر خود را ساخته شده برای شام. که حس جامعه از بین می رود به یک استارک حس انزوا که من متوجه شدم, من نمی تواند مربوط به آنها است.

آن روز بود که اولین بار من شروع به درک این تناقض در درون من: دو هویت است که من همیشه زندگی می کردند اما هرگز فکر یا واقعا اذعان کرد — به آسیا و آمریکا.

من به یاد داشته باشید یک روز در طول سال اول من در حال قدم زدن با یک دوست که او نیز اتفاق افتاده آسیایی آمریکایی. او متولد شده در ایالات متحده بود اما دو پدر و مادر من از او پرسیدم اگر وجود دارد یک فرهنگ او را شناسایی و با شدت به او پاسخ داد"،"

من نمی تواند و نمی توانم بگویم همان.

من می دانم که مبارزه بین دو هویت است نه لزوما رمان است و نه محدود بین آمریکا و آسیا قرار گرفته است. آن قطاری از تجربه کسانی که فرزندان مهاجران گیر کرده بین میراث از پدر و مادر خود و زندگی آنها زندگی می کنند در ایالات متحده است. این شامل کسانی که احساس می کنند "بیش از حد سفید" به تناسب با خانواده خود و یا قومیت و یا "بیش از حد ___" به تناسب با دوستان خود.

برای من این احساس تشدید این واقعیت است که من هیچ کس و هیچ چیز را به ایجاد ارتباط با میراث. آن را یک ماده از تلاش برای دیدار با استانداردهای چینی قومیت برای من سفید پدر و مادر است. اغلب احساس می کند به جای مثل من باید با این استاندارد برای کسانی که من را به عنوان تنها چینی. من نه صرفا "سیاه و سفید-شسته شده" یا "wasian."

من می دانم که من تنها نیستم در این به ظاهر خاص حس ثابت برزخ بین چین و آمریکا قرار گرفته است. با توجه به مرکز تحقیقات پیو حدود 80,000, چینی, کودکان اتخاذ شد پدر و مادر آمریکایی بین سال 1991 و 2016 و قریب به اتفاق تعدادی از این adoptees شد زن چینی نوزادان است. من پذیرش — و بسیاری از دیگران — سوخت بود چین سیاست تک فرزندی را که به پایان رسید در سال 2015. و بسیاری از این دختر بچه چینی یافت می شود خانه های جدید با هر دو پدر و مادر.

از آنجا که در تابستان قبل از سال آخر دبیرستان و در حال حاضر حضور در UC برکلی و دانشگاه که مکان تاکید بر احترام و کاوش هویت من انجام داده اند برخی از جدی اکتشاف به کسی که هستم و آنچه در آن به معنی برای من به عنوان یک چینی adoptee. این بدان معنی است که من نمی متناسب با متعدد آسیایی آمریکایی باشگاه در محوطه دانشگاه. این بدان معنی است که من دیدن جهان از طریق لنز از کسی که مطرح شد با حس سفید امتیاز. این تجربه فوق العاده ای را تعیین کرده است من در یک مسیر است که خیلی متفاوت است بلکه با سایر چینی adoptees در سراسر کشور است.

تجربه من ساخته شده من دیدن جهان در یک راه منحصر به فرد. من خدا را شکر به مطرح شده با امتیازات خاص که من ممکن است اعطا نشده است اگر من تا به حال نشده است به تصویب رسید. من خدا را شکر به مانند یک داستان منحصر به فرد. من نمی خواهد تغییر راه من مطرح شد در هر راه.

حقیقت این است که من مادر من است ، خانواده من خانواده من, مهم نیست چقدر متفاوت ما نگاه کنید. قومیت تعریف نمی کند دوست دارم و آن را تعریف نمی کند ، خون نمی ضخیم تر از آب است.

من اکتشاف به هویت من است و نه تحت فشار قرار دادند من به سعی کنید به دست آوردن مجدد و یا ساخت نوعی از ارتباط با میراث چینی — حتی اگر برای دیگر adoptees آن ممکن است. من خوشحال هستم که من شخصی که مادر من به من مطرح تبدیل شده است. من اکتشاف به هویت من رشد کرده است به یک احساس آرامش و درست اذعان که من واقعا هستم.

"خاموش ضرب و شتم" ستون نوشته شده توسط روزانه کال کارکنان تا ترم تابستان به طور منظم به نظر نویسندگان انتخاب شده اند. تماس با افکار میز در [email protected] و یا به دنبال ما در توییتر @dailycalopinion.