اجراها و ضبط های قابل توجه از سال 2021

هنگامی که کنسرت های داخلی در اواخر بهار و اوایل تابستان از سر گرفته شد، کمتر تحت تاثیر کیفیت اجراها قرار گرفتم - که اغلب اوقات عالی بودند - تا واقعیت عالی خود صدا. مدت‌هاست که از موسیقی زنده محروم بودم، تنها معجزه‌ای از عظمت بی‌وزنی صداها و سازها را احساس کردم که در فضایی دلسوز طنین‌انداز می‌شوند. در ژوئن، در تالار دیزنی، ارکستر مجلسی لس آنجلس، Variaciones Concertantes اثر آلبرتو هیناسترا را راه اندازی کرد، و آرپژ قطره شبنم که از چنگ الیزابت زوسدر بلند می شد، کم و بیش شگفت انگیزترین چیزی بود که از یک سال پیش شنیده بودم. همراهی سایر شنوندگان به همان اندازه مهم بود. موسیقی، علی‌رغم تمام اثیری بودن فرضی‌اش، بیشترین مادی هنر است، هنری که بی‌درنگ بر بدن تأثیر می‌گذارد. این زبان اجسامی است که در فضا با هم ارتباط برقرار می کنند.

2021 در حال بررسی

نویسندگان نیویورکر در مورد اوج و فرودهای سال تأمل می کنند.

شکل هنری هزاره‌ای که به عنوان موسیقی کلاسیک شناخته می‌شود، تقریباً به طور کامل به اجرای زنده بستگی دارد. به طرز فاجعه باری، این بیماری همه گیر، امرار معاش موسیقی را تقریباً غیرممکن کرد. سازمان‌ها و افراد ترفندهای جدید پخش جریانی را یاد گرفته‌اند، اما هیچ‌کس نتوانسته است با ارسال ویدیو به یک خانواده غذا بدهد یا از حیوان خانگی مراقبت کند. این اجراهای اولیه در داخل خانه قلب من را بیشتر به خود جلب کرد زیرا صدای از سرگیری کار بود. آمارهای سال‌های اخیر نشان می‌دهد که قبل از همه‌گیری، ارکسترها و شرکت‌های اپرا آمریکایی با بیش از نود هزار نفر همکاری می‌کردند. این گروه کوچکی نیست و هزاران فریلنسر را که هیچ ذخایر سازمانی نداشتند کنار می‌گذارد تا وقتی همه چیز متوقف شد، دست از کار بکشند. این درخشش زودگذر کار گلو، ریه ها، بازوها و دست هاست.

Ash Fure، که نصبش "Hive Rise" در زیر فهرست شده است، در مصاحبه مطبوعاتی سال گذشته اظهار نظر شگفت انگیزی کرد: "ما با فضاهای مدنی کمی باقی مانده ایم که به ما امکان می دهد خارج از زبان ارتباط برقرار کنیم. و در حالی که چیزهای زیادی در فرهنگ موسیقی کلاسیک وجود دارد که به نظر من آزاردهنده است - تاریخ استعماری آن، یکدست بودن آن، قیمت گزاف آن - گردهمایی هایی که سنت خواستار آن است، از آخرین گردهمایی هایی در غرب هستند که انتظار را بدون تلفن و سکوت جمعی مورد توجه قرار می دهند. . . هنوز هم به نظرم بسیار عجیب و هیجان انگیز است که مردم در سکوت دور هم جمع می شوند، فقط به این دلیل که مولکول های هوا می توانند همزمان با پوستشان برخورد کنند. . . من به دلیل توانایی صدا در جذب ما به بدنمان و یکدیگر به روش های کاملاً فعلی جذب صدا هستم. این کلمات به توضیح اینکه چرا بازگشت به موسیقی زنده به نوعی شبیه بازگشت به خود زندگی است کمک می کند.

ده اجرای قابل توجه برای سال 2021

"Darkness Sounding" در لس آنجلس، 15 ژانویه تا 11 فوریه

در ماه‌های تاریک زمستان گذشته، گاهی اوقات تلاش‌های من برای حفظ ستون رویدادهای موسیقی کمی ناامیدکننده می‌شد. من در مورد Wagner Drives دیوید هاکنی نوشتم که شامل تصادف در جاده های ساحلی لس آنجلس در حین بازی واگنر در استریو بود. من همچنین متوجه شدم که در حیاط خلوت غریبه ها نشسته ام و به صدای زنگ ها گوش می دهم، به لطف جشنواره صدای Wild Up Soundness. اما صمیمیت افراطی این وقایع با آنچه من به عنوان منتقد تجربه کرده بودم متفاوت بود. یک روز با اودیا نینی آهنگساز آواز در یک پارک کوچک در کوه واشنگتن نشسته بودم که او آهنگ خود را "I See You" اجرا می کرد. هیچ کس دیگری آنجا نبود. او این احساس را داشت که پس از سیل، موسیقی نت به نت دوباره کشف شد.

ویدئو: پتوی نینا

فیلارمونیک نیویورک در شید، 14 آوریل

Esa-Peka Salonen یکی از افرادی نیست که روی تریبون صحبت می کند، بنابراین ارزش شنیدن سخنان او را داشت وقتی نی نی فیل به اجرای سرپوشیده در Shed بازگشت: "اگر چیزی است که ما موسیقیدان ها در این چهارده ماه یاد گرفته ایم، یعنی، هیچ چیز، مطلقاً هیچ چیز، نمی تواند جایگزین عمل و آیین یک کنسرت زنده شود. موسیقی، البته، در سطوح مختلفی وجود دارد: در نوشتار، با استفاده از سیستم پیچیده ای از نمادها که آن را نت نویسی می نامیم. به عنوان سوابق در رسانه های مختلف؛ یا شاید مهمتر از همه، در حافظه و رویاهایمان. با این حال، موسیقی واقعاً کارکرد اصلی خود، به جرأت می‌توانم بگویم بیولوژیکی، به عنوان ابزاری قدرتمند برای انتقال عمیق‌ترین احساسات و عواطف، تنها زمانی انجام می‌دهد که اینجا و اکنون اجرا شود، در این لحظه منحصر به فرد از زمان که موسیقی، اجراکنندگان و مخاطبان یکی می‌شوند. همزیستی کامل."

«زنانه» نوشته جولیوس ایستمن در اورنج کانتی، 18 ژوئن

هفتاد و پنج دقیقه‌ای مینیمالیست ایستمن در سال 2016، بیش از 25 سال پس از مرگ این آهنگساز، دوباره ظاهر شد. از آن زمان، او به یک اسب جنگی مدرن تبدیل شده است، با کمتر از چهار رکورد در گردش توسط Frozen Reeds، Another Timbre، Sub Rosa و New Amsterdam. آخرین آلبوم، که توسط Wild Up مستقر در لس آنجلس اجرا شده و توسط ست پارکر وودز، ریچارد والیتوتو و کریستوفر راونتری تماشا شده است، مهمترین آلبوم از بسیاری است - قصیده ای برای شادی. اجرای در فضای باز در اورنج کانتی با ارکستری از زنگ‌ها که در شب به صدا در می‌آیند، به خدماتی آگنوستیک تبدیل شده است.

ویدئو: "مونث"

بی گناهی کایا سااریاهو، اکس آن پروونس، 3 ژوئیه

اپرای جذاب تیراندازی مدرسه سااریاهو بهترین کار جدید سال بود. در بررسی خود می‌توانم درباره لیبرتو سوفی اکسانن، یکی از درخشان‌ترین و روان‌شناختی‌ترین متن‌های اپرای قرن تا کنون، چیزهای بیشتری بگویم. به آن به عنوان یک مثال کوچک اما گویا فکر کنید که چگونه یک کشیش قلب خود را هنگام غر زدن برومیدها برای والدین یک قاتل دسته جمعی از دست می دهد. کشیش می گوید: «فرزند اول شما هنوز هم می تواند راهی برای دنبال کردن پیدا کند، و من می توانم به او کمک کنم شغلی پیدا کند که بتواند برگردد.» پس از چند ناله آهسته، او اضافه کرد: «نمی دانم. آن را بگو.

هربرت بلومست در تانگلوود، 7 آگوست

وقتی با Bloomsted خستگی ناپذیر در Tanglewood مصاحبه کردم، او داستانی را در مورد همکار خود Sixten Erling، رهبر ارکستر معروف به شوخ طبعی خود برای من تعریف کرد. ارلینگ از سال 1963 تا 1973 سمفونی دیترویت را رهبری کرد و در پایان سال، نوازندگان برجسته در مورد ماندن یا رفتن رای دادند. طبق گفته بلومستد، تنها یک بازیکن به ماندن رای داد. با این حال، در یک مراسم خداحافظی، حدود چهل نوازنده خود را به عنوان تنها حامیان معرفی کردند - یا همان طور که ارلینگ گفت. چنین داستانی در مورد بلومستد وجود نخواهد داشت، کسی که با مرگ برنارد هیتینک به حکیم مسن تر مورد علاقه حرفه رهبری تبدیل شد.

داوون تاینز در کنسرت های دوشنبه شب، 8 سپتامبر

یک برنامه آیینی در اولین کلیسای جماعت لس آنجلس، از باخ تا جولیوس ایستمن، جسارت، اشتیاق و هوش یکی از بهترین خوانندگان جوان آمریکا را نشان داد. من آن را برای مجله شرح دادم، و انتقاد او از لفاظی پوچ موسیقی کلاسیک برای عروج و تعالی تکرار می‌شود: و غیره، و این واقعیت که ما واقعاً خیلی ساده نمی‌پرسیم، «چه احساسی داری؟ چه چیزی نیاز دارید؟ ' ”

ویدئو: ایستمن "حضور مقدس ژان دارک"

"آتش خاموش در استخوان های من" اثر ترنس بلانچارد در Met، 27 سپتامبر

سرفصل‌ها بر این واقعیت متمرکز بودند که درام سخت‌گیرانه بلانچارد درباره زندگی مدرن سیاه‌پوستان، اولین اپرای آفریقایی-آمریکایی بود که تا به حال در Met اجرا شد. این اتفاق پنج سال پس از ارائه اپرای لعمور د لوین اثر سااریاجو از سال 1903 توسط شرکت سااریاجو رخ می‌دهد. در هر معیاری قهقرایی باشد. آهنگسازان زنده تنها راه رو به جلو را ارائه می دهند.

ایگور لویت در خانه توماس مان، 16 اکتبر

اقامتگاه سابق Mann در لس آنجلس، که دولت آلمان در سال 2016 آن را خریداری کرد، برای عموم آزاد نیست، اما میزبان جلسات و شب های موسیقی است. اولین رویداد او پس از یک بیماری همه گیر استثنایی بود: ایگور لویت سونات بتهوون، Opus 111 را با پیانوی Wheelock خود مان نواخت. از آنجایی که من به عنوان یک گفتگو در این گردهمایی شرکت کردم، نمی توانم ادعای فاصله بحرانی داشته باشم - برای آن به LA Mark Swed مراجعه کنید. بار صورتحساب - اما در غروب، مهم نیست که چه اتفاقی می افتد، من را مسحور می کند. در کنار من فریدو مان، نوه نویسنده ای بود که پیانو را به خانه داده بود. تئودور دبلیو. آدورنو مقابل همان ساز نشسته بود که با مان درباره Opus 111 صحبت کرد، بازتابی که بخشی از رمان دکتر فاوست شد، که در اتاق کار بیرون از اتاق نشیمن نوشته شده بود. من تمایلی به ماوراءالطبیعه ندارم، اما مواقعی وجود داشت که برس روح را حس می کردم.

آهنگ جانی گرینوود برای قدرت سگ، 17 نوامبر

وقتی کارگردان به آهنگساز اجازه می دهد که فیلمی را حمل کند، نه اینکه فقط آن را علامت گذاری کند، نوع منحصر به فردی از درام موسیقی پدیدار می شود. چنین لحظه‌ای در صحنه‌ای نامحسوس در پایان پست ضد وسترن باشکوه جین کمپیون رخ می‌دهد. همانطور که مرد جوانی به نام پیتر سوار بر اسبی در دره کوهستانی می‌رود، امتیاز گرینوود - دو شاخ فرانسوی که به طور مرموزی در فضایی پژواک بر سر یکدیگر فریاد می‌زنند - نشان می‌دهد که ما شاهد مکاشفه یا دگرگونی هستیم، اگرچه هنوز نمی‌توانیم ابعاد کامل آن را ببینیم.

Ash Fure "Hive Rise" در Geffen Contemporary، 20 نوامبر