بریجت اورت بزرگتر از زندگی است

یک روز ژوئن در رومئوویل، ایلینوی، شهر کوچکی در خارج از شیکاگو، خدمه HBO با یک مانع غیرمنتظره مواجه شدند: دود از یک کوره مرده سوز. سری جدید، Somebody Somewhere، در یک مراسم تشییع جنازه فیلمبرداری شد و دود آن مردی را نگران کرده بود. بعد از چند بار دیگر سوخت دیگری وارد اتاق شد. دستیار کارگردان گفت: "شماره 1 اینجاست." اورت ستاره سریال Somebody Somewhere است که این ماه اکران شد و عمدتا بر اساس زندگی او و زادگاهش منهتن، کانزاس است.

اورت برای حفظ بهترین رفتار یا حتی رفتار بهترش شناخته شده نیست. او در کنسرت‌های زنده‌اش، که او و گروهش، The Tender Moments، به طور منظم در میخانه جو، بخش کاباره تئاتر عمومی اجرا می‌کنند، با لباس‌های افتضاح و مفتضحانه در اطراف تماشاگران قدم می‌زند، شاردونی را از یک بطری می‌بلعد و چهره‌های آن‌ها را دفن می‌کند. او به طور سنتی نمایش را با انتخاب مردی از میان جمعیت و نشستن روی صورتش به پایان می رساند.

همه چیز در اورت عالی است: ترومپت های او (او در کالج صدای اپرا خوانده است)، میل جنسی، حضور در صحنه، و بدنش که از آن به عنوان وسیله ای برای دیوانه کردن جمعیت استفاده می کند. در یک آهنگ نویسنده، او توضیح می دهد: «برای گذاشتن این عضو در دهانم چه کار باید بکنم؟» و سپس همه را وادار می کند با هم بخوانند. او در مورد رابطه جنسی گاه به گاه، سقط جنین بعد از رابطه جنسی معمولی، مست شدن، انواع مختلف سینه های زن، اندام تناسلی اش، اندام تناسلی والدینش، اندام تناسلی اعضای تماشاچی صحبت می کند - اما این بسیار خوشحال کننده است که بخصوص متجاوزانه احساس شود. تمایلات جنسی متکبرانه او کمتر سلاحی است تا دعوتی برای احساس بی مانعی مانند او. سال ها پیش، طی یک مصاحبه تلفنی - او از ساحل برهنگی که با امی شومر در حال معاشرت بود با من تماس گرفت - شخصیت صحنه خود را اینگونه توصیف کرد: "یک دیوانه دیوانه که به اندازه کافی رها نمی کند، بنابراین من باید انرژی جنسی خود را بگذارم. اورت در نسخه ویژه کمدی سنترال در سال 2015 به سمت تماشاگران هجوم برد، یک لیوان آب روی سر کچل تماشاگر ریخت، سپس انگشتانش را در دهانش گذاشت و آواز خواند: "من برای تو می آیم." "

صحنه کاباره جایگزین یک مسیر معمولی برای شهرت نیست، اما اورت طرفداران تأثیرگذاری زیادی دارد. پتی لوپون یک بار وسط یک نمایش در میخانه جو ایستاد و فریاد زد: " هیچکس او بعداً از اورت دعوت کرد تا با او در کارنگی هال دوئت کند و آن دو اکنون روی یک نمایشنامه دوگانه در برادوی به نام ناک اوت کار می کنند. شومر اورت را به برنامه طراحی خود در داخل امی شومر معرفی کرد و او را به تورهای کمدی برد. سومر به من گفت: "من نمی توانستم او را دنبال کنم." در تصنیف های قوی احساسی. این یک آشفتگی داغ است که کنترل کاملی بر اتاق دارد.

"کسی در جایی" از اورت می خواهد که جعبه پاندورا را ببندد و فقط به تدریج آن را باز کند. او نقش یک نسخه منزوی‌تر از خودش به نام سام را بازی می‌کند، یک دیوای آینده که در یک شهر کوچک در آمریکا به دام افتاده است. او به عنوان تهیه کننده اجرایی به خانه تشییع جنازه آمده بود. یکی از اعضای خدمه از او خواست که بین دو کیسه آدامس تقلبی، یکی نارنجی و قرمز و دیگری سبز و زرد یکی را انتخاب کند. روز بعد، او قرار بود صحنه ای را فیلمبرداری کند که در آن دوستانش برای پوکر و غذا ملاقات می کنند. او در حالی که نارنجی و قرمز را انتخاب کرد، گفت: "من آنها را دوست دارم." وقتی یکی از مجریان برنامه به او در مورد تأخیر در کوره‌سوزی گفت، او فریاد زد. او گفت: "اوه، خدای من." "فقط یک روز از زندگی."

او پس از تماشای چند عکس، من را با فیلمبردار خانم آشنا کرد. اورت با خنده گفت: «در زمان‌های قدیم، می‌گفتی، من دوست دارم آن قدرت بیدمشک را پشت دوربین داشته باشم، اما اکنون فقط می‌خواهی بگویی: «من دوست دارم این انرژی زنانه را داشته باشم». سپس به سمت پارکینگ حرکت کرد. او یک تاپ مشکی با مقنعه ای به کمرش بسته بود. روی کاپوت یک زیپ بزرگ چاپ شده بود تا به گردنبند رعد و برق و کیف او برسد. او به من گفت که این لوگو از شعار خودیاری "رویاها هیچ مهلتی ندارند" الهام گرفته شده است، که توسط LL Cool J رایج شده است. "واقعا متکبر لعنتی." یه گردنبند دیگه بود 1 ” نوشته شده با الماس سنگفرش شده. او می‌گوید: «هر شبکه‌ای با یک زن یائسه که یک کاباره می‌خواند، برای اجرای برنامه تلویزیونی تماس نمی‌گیرد. "شما باید لحظات را جشن بگیرید."

اورت راننده خود را به داروخانه علف های هرز ناپرویل برای دریافت برخی محصولات واقعاً خوراکی راهنمایی کرد تا او را از طریق عکس ها مطلع کند. از آنجایی که کانزاس واقعی زیرساخت فیلمبرداری زیادی ندارد، تهیه‌کنندگان نزدیک‌ترین منطقه به شیکاگو را پیدا کردند که بیشتر شبیه کانزاس بود و ما از مزارع ذرت، مراکز خرید و پمپ بنزین‌ها عبور کردیم. اما اورت بخشی از آوانگارد نیویورک را با خود آورده بود. مجریان برنامه، هانا باس و پل تورین، شرکت تئاتری مستقر در بروکلین را بنیانگذارند، و فرد روکوکو دوست سام را درگ کینگ موری هیل بازی می‌کند که لباس یک فروشنده ماشین دست دوم دیوانه می‌پوشد و به عنوان «بهترین» به خود پول می‌دهد. "مرد میانسال سخت کوش در تجارت نمایش." اورت و چندین همکارش در خانه ای اجاره ای به نام خوابگاه دینگ دونگ اقامت داشتند.

داخل داروخانه که با تابلوهای نئونی نورانی شده بود، جاز ملایم می نواخت. مردی در حال خواندن کتابی از هانتر سی تامپسون هویت اورت را بررسی کرد و او را به تعدادی از منوهای صفحه لمسی هدایت کرد. او طعم ها را بررسی کرد: گیلاس سیاه، پای کدو تنبل. او می‌خواند: «برانچ؟» "لعنتی، نه." او دو بسته انگور سفید درخشان را انتخاب کرد (ما همان شب آنها را درست کردیم و درست شد بنابراین سرگرم کننده) و طعمی به نام Snoozzzeberry برای کمک به خوابیدن او.

در راه بازگشت، اورت از یک سوپرمارکت هندی خواست برای «چک ادویه» توقف کند. او در راهروها پرسه می زد و بوها را استشمام می کرد. با یک مشت فلفل قرمز تایلندی چه کنم؟او با صدای بلند تعجب کرد. - هیچی، درسته؟ به جلو حرکت کرد، چیزی به نام کدوی مار را برداشت که شکل و استحکام چشمگیری داشت. "با یکی از اینا چیکار میکنی؟" او با اشاره ای به می وست گفت. "می دانم که زمستان طولانی و تنهایی بود. اما آیا همه آنها نیستند؟»

Somebody Somewhere، که کارولین اشتراوس، تهیه کننده اجرایی آن را «داستان میانسالی» می نامد، یک داستان جایگزین است: اگر اورت هرگز منهتن، کانزاس، را به منهتن، نیویورک ترک نمی کرد، چه می شد؟ (یک شترمرغ، کهنه سرباز HBO، قبلاً در بازی تاج و تخت کار می کرد. اورت گفت: "پس این برای او مانند یک حرکت جانبی است، برای این نمایش بسیار کوچک برای این زن بزرگ در چهل سالگی.") قهرمان او، سم، افسرده است. مرد بی خانمانی که با ارزیابی تست‌های استاندارد کار می‌کند، روی مبل خود می‌خوابد و به قول اورت، "در واقع زندگی را برای جوانان نمی‌گیرد." روش های سم برای بیان خود - خواندن سرودهای راک و نوشتن اشعار کثیف - دفن می شود تا زمانی که جمعیت جدیدی او را به "تمرین گروه کر" در یک کلیسای محلی ترغیب می کنند، که معلوم می شود یک مهمانی مخفیانه و یک میکروفون باز در شب است.

اورت درمورد آلتر ایگوی خود به من گفت: «او از آواز خواندن می‌ترسد به خاطر هر چیزی که آواز در او ایجاد می‌کند. در اپیزود اولیه، سم قطعه قلب جانیس جاپلین را می خواند و با تعجب پیراهنش را پاره کرد تا یک سوتین مشکی نمایان شود - شبیه کاری که اورت در بیست سالگی در شب های کارائوکه در حالی که منتظر میزهایی در شهر نیویورک بود، انجام داد. کارگردان مستقل جی دوپلاس که قسمت‌هایی از سریال را کارگردانی کرد و با برادرش مارک تهیه‌کننده بود، به من گفت: "قهرمان داستان در حال تبدیل شدن به بریجت اورت است."

پاییز امسال، من اورت را در آپارتمانش در سمت بالا وست دیدم. دکور یک درخشش یکپارچهسازی با سیستمعامل بود: یک تخت صورتی روشن، پوسترهای فیلم B، و یک فلامینگوی نئونی در کنار درب یک تراس سنگفرش شده که او گاهی اوقات از مایکل مور در تراس روبروی خیابان جاسوسی می کرد. . او سوگوار پاپی لوئیز پامرانایی خود بود که بقایای او در یک کوزه روی میز قهوه ایستاده بود. او گفت: «شما معمولاً در یک قبرستان حیوانات خانگی هستید.

در راه بالا، دربان از من خواست که کیفی را از یک جواهرفروشی تحویل دهم، هدیه ای از جسیکا سینفلد، تا از اورت به خاطر مشارکتش در جمع آوری کمک مالی در خانه سینفلد در همپتون ها تشکر کنم. وگرنه اورت دو سال بود که اجرای زنده نداشت و غمگین بود. او در حالی که گریه می کرد گفت: "وقتی حیوان لعنتی را از قفس بیرون بیاوری، حالم خیلی بهتر خواهد شد." «نمایش راه خروج من است. بنابراین همه چیزهایی که در چند سال گذشته اتفاق افتاده است اینجا لعنتی است، "او به سینه اش دست زد" و من فقط باید آن را بیرون بیاورم تا بتوانم به زندگی برگردم."