"مادر من در باردو" از TR Hummer

آینده عزیز: چقدر عجیب است
تو مثل گذشته ای همه خانه ها
اتاق هایی که در آن زندگی می کردیم تاریک شد
زندگی های بسیاری: مبل ترک خورده
هنگام خواندن کتاب در مورد خرگوش ناله می کنیم،
میز آشپزخانه با آرد له شده است
برای نان، همه چیز در پوچی ناپدید شد
تشنه مثل آهن قراضه، شخم
برای چندین دهه کنار بگذارید
زخم شدن پوست مار در حدقه چشم
از جمجمه تا فرمان. آینده عزیز: هنوز هستم
آنجا ایستاده، سایه روی آستان.
مادرم دری بود که از آن می گذشت
وارد نور شدم. اون الان رفته
تنها از در در حال ناپدید شدن خودش.

با دستای قلبم
یه جایی میگیرم
برای او در تاریکی فراتر
نفس، من شکستن
سکوت بعد از ضربان قلب
با ریتم دیگری جعلی
بر سر پنهان طبل مرگ.
شبیه یک روح خواهد بود
پروفسور لانگ هیر عصبانی بود
برای خون بز از کاسه
من در دنیای زیرین تحمل می کنم، عالی است
نیواورلئان مال او را هم زد تا بتواند
دوباره برقص، با دستان قلبت.

هیچ کس در خانواده فکر نمی کرد من می توانم کاری انجام دهم
عملا در این دنیا مادر، اما ببین:
از هسته آسمان برخاستم
از یک فانوس دریایی بزرگ ساخته شده است
از چیزی که به نظر می رسد یک ابسیدین درخشان است، اما
در واقع، اگر از قبل حقایقی وجود داشته باشد، چیزی نیست
اما غم روزگار من در این زمین. ایستاده است
در لبه دره مه زنده
جایی که شما انتخاب کردید سرگردان باشید، چشمک زن
هشدار او: به عقب برنگرد، نه
به ما فکر کن که هنوز اینجا هستیم چون
زندگی این کار را نمی کند، ما اینجا هستیم
بر سنگ های مخرب هستی
درست مثل شما. چراغش روشن است
به شرطی که ادامه بدم پس ادامه بده و اینجا، نگاه کنید
چقدر قوی می ایستد آینده عزیز: ببین چه کار کردم؟