کمدی نوستالژیک جدید عزیز انصاری

عزیز انصاری یک کتاب طنز است که هم به خاطر بازی های فیزیکی و هم به خاطر شوخی هایش شناخته شده است. در فیلم‌های خاص کمدی اولیه‌اش، او سرشار از شور و شوق و عصبانیت بود. کت و شلوار پوشیده بود. فریاد زد؛ عبارات تکراری بارها و بارها؛ و با حرکات خشمگینانه برای پخش داستان ها و اغراق آمیز اظهارات قابل توجه در مورد موضوعات مورد علاقه خود، که شامل قرار آنلاین، تاکو، کانیه وست، و نژادپرستی گاه به گاه علیه افراد قهوه ای است. فیلم ویژه جدید او، کلوپ شبانه کمدی، نشان می دهد که او چقدر از آن دوران جسمانی و غیرت فاصله گرفته است. کوتاه، ناشناخته و خاموش، نسخه ویژه با تصویری از انصاری، که اکنون سی و هشت سال سن دارد، در پشت صحنه در سرداب کمدی آغاز می‌شود و منتظر است تا برای اجرای نمایشی که هنوز برای مهمانان در محل اجرا اعلام نشده، به صحنه فراخوانده شود. کت و شلوار از بین رفته و با ژاکت کش باف پشمی و کلاه بافتنی جایگزین شده است. وقتی انصاری روی صندلی جلوی جمعیت می نشیند، تقریباً هم سطح چشم است. این به کمدی حس خاصی از مکالمه صمیمی بین همسالان می دهد، نه اینکه یک سوپراستار روی یک پایه در مقابل غیرنظامیان اجرا کند. اینها تصمیمات زیبایی شناختی با مفهومی اخلاقی است که به این منظور طراحی شده است که نشان دهد انصاری، یکی از موفق ترین کمدین های بیست سال اخیر، در واقع مرد مردم است.

«در میان مردم» بودن قبلاً برای شکستن مرزهای اجتماعی-اقتصادی بود، اما اکنون معنای دیگری دارد. "در میان مردم" بودن - فقط گفت و گو، در جسم - اکنون فقط به معنی است آنلاین نیست. به هر حال، آنلاین جایی است که غریبه‌ها بدترین چیزهای یکدیگر را می‌پذیرند، جایی که الگوریتم‌ها به قطبی‌سازی سیاسی کمک می‌کنند، و جایی که تفاوت‌های ظریف از تعامل انسانی حذف می‌شود. انصاری در اولین موج کمیک سلبریتی های دیجیتال حضور داشت و بسیاری از کارهای او به ناامیدی او از نحوه ارتباط ما در تلفن ها و شبکه های اجتماعی مربوط می شود. به طور خلاصه، از سال 2015، او در مورد ظلم بستن یک خواستگار احتمالی همراه با پیام های متنی قبل از ناپدید شدن صحبت می کند. "کسی شما را دوست دارد، و شما او را دوست ندارید؟" فقط وانمود کنید که برای همیشه مشغول هستید، "او به آرامی نسل خود را تشویق کرد. نسخه قدیمی انصاری چیزی برای گفتن در مورد وست الم کالب، مردی از نیویورک دارد که گفته می شود روح یک سری از زنان است که باعث ایجاد یک میم TikTok درباره مردان وحشتناک در برنامه های دوستیابی می شود.

نسخه جدید انصاری که اکنون با افتخار یک گوشی تاشو به جای آیفون در تلاشی چشمگیر برای خارج شدن از دوربین اکو دیجیتال استفاده می‌کند، احتمالاً ترجیح می‌دهد هیچ‌کس یک دقیقه از انرژی ارزشمند خود را برای چیزی به نام وست الم کالب هدر ندهد. . انصاری در کمدین نایت کلاب توضیح می دهد که چگونه رسوایی های اینترنتی مغز ما را استعمار می کند. او همان تحقیر و تحقیر افراد ضد واکسن را دارد که نسبت به نخبگان ساحلی که ضد واکسن ها را مسخره می کنند. همه آنها بخشی از همان تکنوکراسی تضعیف کننده روحیه هستند که همه را به عنوان کارگران بدون مزد به پلتفرم های رسانه های اجتماعی اصلی که از خصومت آنلاین سود می برند، جذب کرده است. او می‌گوید: «بیایید مراقب این موضوع باشیم و به مدت دو هفته هر روز در مورد آن صحبت کنیم، حتی اگر ربطی به زندگی ما نداشته باشد!» "و این ما هستیم، مرد. اکنون ما فقط در رشته نظرات زندگی می کنیم. . . صرف این همه انرژی ذهنی برای این چیزهایی که در نهایت به هر حال ناپدید می شوند. . . . چقدر می توانیم رباتیک تر باشیم؟ نمیدونی همه چی میگن؟ همه چیز؟"

این نوع فشار دادن دست ها برای اتصال معنوی ما به اینترنت کاملاً جدید، غیرعادی یا سرگرم کننده نیست. اما تحقیر انصاری نسبت به فرهنگ آنلاین، گمان می‌کنم از رسوایی خود او ناشی شده باشد. این در سال 2018 بود، زمانی که وب سایت منحله babe.net یک حساب ناشناس از یک زن جوان منتشر کرد که تجربه جنسی بسیار ناراحت کننده ای با انصاری داشت. این آهنگ انصاری را تبدیل به یک سلبریتی مرد نامناسب و با عنوان جنسی کرد و در نهایت در صف طولانی جنبش #MeToo قرار گرفت: اول رسوایی آمد، سپس واکنش رسوایی پیش آمد و این سؤال که آیا این یک babe.net بود یا خیر. داستان ارزش انتشار داشت

پس از تبدیل شدن این آهنگ در اینترنت، انصاری تحقیر شد، اما به هیچ وجه از این صنعت اخراج نشد. در سال 2019، نتفلیکس ویژه‌نامه جدیدی به کارگردانی اسپایک جونز منتشر کرد که در آن انصاری به طور مختصر و مرموز، اما با حساسیت و فروتنی صمیمانه درباره این حادثه صحبت می‌کند: «امیدوارم آدم بهتری شده باشم». زمزمه ای لرزان و من همیشه به مکالمه‌ای فکر می‌کنم که با یکی از دوستانم در جایی که او بود، مثلاً می‌دانی چیست؟ این همه چیز باعث شد به هر جلسه ای که رفته ام فکر کنم. و من فکر کردم، وای. خوب، این بسیار شگفت انگیز است. این امر نه تنها من، بلکه سایر افراد را بیشتر محتاط کرده است - و این چیز خوبی است.» یک درام نیمه اتوبیوگرافیک درباره زندگی انصاری در اطراف همکارش لنا وایت بود که انصاری در پس‌زمینه عقب نشست و تنها در چند صحنه ظاهر شد.

مانند هر رسوایی اینترنتی، واقعه انصاری عملاً ناپدید شده است - و او برای اثبات آن با نتفلیکس قرارداد بسته است - اما به نظر می رسد او اثری محو نشدنی در رابطه اش با اینترنت، مخاطبانش و فرهنگ ما گذاشته است. انصاری هرگز آن گونه نبوده که در پیشنهادات ویژه خود بیش از حد شخصی یا درونگرا شود که او را در موقعیت پیچیده ای قرار می دهد. او مردی است که بیشتر در مورد زندگی دیجیتالی صحبت می کرد، آنقدر از زندگی دیجیتال ناامید شد که گوشی هوشمند خود را دور انداخت. او مردی است که زمانی با پسران ترسناکی که عکس‌های زننده را ارسال می‌کردند مبارزه کرد، اما در انجمن‌های اینترنتی به عنوان یک مرد ترسناک طبقه‌بندی شد. او فردی است که دیگر نمی‌خواهد آنلاین باشد، اما به نظر می‌رسد آنقدر در نحوه برقراری ارتباط آنلاین ما جذب شده است که نمی‌تواند روی آن تمرکز کند. انصاری تا حدودی به خاطر شخصیتش در پارک ها و تفریحات معروف شد، اما همچنین به این دلیل که او یک آواتار دوستانه برای گروهی از نسل هایی بود که اخیراً به رسانه های اجتماعی و عدالت اجتماعی توجه داشتند. اکنون او با همان موضوعاتی که او را تعریف می کند، بیگانه شده است. در نتیجه، کمدی او به عملی تبدیل شد که او را به این موضوع جذب کرد. در مورد کلوپ شبانه کمدین، که بیست و نه دقیقه کوتاه و شیرین است، او چندین موضوع تحقیقاتی پیدا می کند: واکسن، فناوری تشخیص چهره، کمبود نیروی کار، تلفن های تاشو، حمایت از افراد مشهور. درخشش های شادی وجود دارد، اما اغلب با بدبینی خفه می شوند.

مدتی قبل از معروف شدن انصاری و قبل از اینکه گوشی هوشمند داشته باشد، دلتنگی برای کمدین نایت کلاب وجود دارد. پس از بسته شدن وی ویژه برنامه، ویدئویی از انصاری که دو دهه پیش در کمدی سرداب ظاهر شد، در تیتراژ پایانی منتشر شد. انصاری در فیلم پرانرژی، دیوانه، ناخودآگاه و سرشار از خوش بینی جوانی است. این ویدئو به طور خلاصه به پایان می رسد و مخاطب را در حسرت بیشتر این انصاری قرار می دهد.