تب رویای آمریکا

ایالات متحده رد مهاجران همواره در میان آن ترین شیوه های انحصاری. برای آمریکایی ها رویای آمریکایی است نخستزادگی. اما این مسلم است که در آن مشکل مطرح می شود: در بی میلی به گسترش رویا به مهاجران است.

این کشور نیاز به مهاجران به غیر روحانی کردن حیثیت خود را در مرزهای خود در مقابل فرصت است. در هیچ جای دیگر وجود دارد از جمله تاکید قرار داده و در توجیه حضور خود را. پدر و مادرم از مهاجران از ایران و روسیه مواجه فوری سوء ظن خود را در مورد مهاجرت انگیزه — صد مختلف microaggressions که به طور غیر مستقیم به دستور "بازگشت به جایی که شما را از آمد."

مهاجران باید صدای خود بود سوگند را پناهگاه و با احترام و محبت فقط به عنوان به طور متوسط سفید آمریکا باید درمان هر شهروند دیگر. تنوع فرهنگی آورده در خارج از کشور توسط مهاجران باید جالب مورد بررسی قرار گرفت و از آموخته. با اشتیاق که خواهر و برادر من و من حمله چمدان پر از روسیه شکلات یا ایرانی میوه های خشک است که بستگان من بازگشت از سفر به سرزمین مادری بنابراین باید به امریکا باز کردن جشن و قهرمان فرهنگ های مختلف.

امروز ایالات متحده به نظر می رسد برای تجسم بیشتر از یک آمریکایی تب رویا از رویا در همه پر از تناقضات نگران کننده و دلخراش عوامفریبی. مهاجران تمسخر خود را برای لهجه "به طور تصادفی" جستجو در فرودگاه و به طور همزمان caricatured به عنوان ضعیف قربانیان و تهدید بیگانگان است.

از افزایش نفرت سخنرانی به سفر بان کی مون به حملات در عمل معوق برای ورود دوران کودکی برنامه های کشور ما این است که staggeringly ضد مهاجر. رهبر ما این است که خم جهنم در توقف "تهاجم غیرقانونی" خدشه دار کردن این کشور با "جرم" "مواد مخدر" و "(تجاوز جنسی)" (به عنوان هر چند این پدیده ها نمی در حال حاضر وجود دارد در ایالات متحده). همان رهبر اصرار داشت که تنها "ماهر" و یا "با استعداد" افراد باید اجازه داده شود به مهاجرت — چه اتفاقی افتاد به ایالات متحده که محل مناسب برای پرورش مهارت یا استعداد است ؟

آمریکایی ها نیز تداوم روایت است که otherize مردم انتگرال به این توسعه کشور و موفقیت جهانی. نه تنها 57 درصد از منطقه خلیج های بنیادی کارگران مهاجران, اما آنها نیز تا 25 درصد از بنیانگذاران کسب و کار در ایالات متحده است. این شامل پدر من یک ایرانی Silicon Valley متخصصین و اهل فن که در خانه است کاهش می یابد به یک "خطرناک" "مشکوک" کشور و مردم خود را به یک "مسلمان مشکل است."

برای رسیدن به رویای آمریکایی این کشور خواستار پرداخت. وجود دارد بی امان فشار بر نسل اول مهاجران که "ساخته شده است" برای اثبات آنها شایسته زندگی در خاک آمریکا. حضور در یک ردیف بالا دانشگاه. بالا رفتن از نردبان اجتماعی و اقتصادی. افزایش کمی نابغه به تکرار چرخه دوباره و دوباره.

همزمان با توجیه یک هستی و ترجمه ارزش از دیگر فرهنگ ها در سراسر جهان است طاقت فرسا تروما به تحمل. نسبى خانواده — یک شاهکار است که خواسته های عمیق روانی و امنیت مالی — دشوار است (ناخالص کتمان حقیقت). برای پدر و مادرم چالش ادامه می دهد: آنها باید خود را افزایش متولد آمریکا و کودکان است.

به عنوان نسل دوم مهاجر من نزدیک می دانند که ترس از دست دادن فرزندان به فرهنگ آمریکایی یکی واقعی است. من به خاطر گرم تر مبادلات بین خواهر و برادر من و من مادر. ما بازی کلامی پینگ پنگ بیش از ما عادات بد مانند هدر رفتن مواد غذایی و شکایت تا زمانی که مادر من به پایان می رسد ما با استدلال "شما در حال تبدیل شدن به آمریکا است."

که همیشه نیش زده. من برخی از آن صدمه دیده و حتی بیشتر برای پدر و مادر من که شک داشتند که آیا فرزندان خود را رشد نابینا به غلط برتری از کشور خود و یا از دست دادن بینایی از تنش های نژادی و سیاسی و یا در غیر این صورت — در بازی.

من گریزی برای خود من آمریکایی بودن است که عمیقا ریشه در این کشور را درمان مهاجران. من مشترک پدر و مادر من تجربه ایالات متحده در عین حال من از شنیدن و تحمل شهادت به داستان های خود را — صدمات خود را طنین انداز در سراسر یک نسل است. میل به اعتبار پدر و مادر من' تلاش در حال حاضر در همه تلاش. من ورود به دانشگاه برکلی چیزی بود که من پدر و مادر جشن گرفته می شود مانند یک مهر تایید خود را به تازگی آمریکا زندگی می کند.

می گویند پدر و مادر من (یا هر مهاجران) نفرت ایالات متحده خواهد بود که مخالف نظر من. در این رابطه یکی از خستگی و ناراحتی است. من امیدوارم که آمریکا احساسات نسبت به مهاجران تبدیل خواهد شد بیشتر مثبت استقبال گروه ها و نه stiffly تحمل آنها را.

من فقط می توانم امیدوارم که این کشور ضد مهاجر تب را خواهد شکست که امریکا را از خواب بیدار از رویای آن از استثنایی و برتری. آمریکا قدرت واقعی دروغ نمی گوید در حفظ nativist تاریخچه smudged با بهره برداری و سرخ گریس بلکه غنای است که دیگران را در اینجا از خارج از کشور. ما باید هدف برای گوش دادن به و درک مهاجران بدون نگه داشتن آنها را به استاندارد غیر ممکن است و یا در نظر گرفتن شأن و منزلت خود را در روند.

مهاجران پایین تر نیست. آنها ضعیف نیست. این احساس مسخره به حالت آشکار اما از آن زمان این کشور رفتار آنها را به عنوان برابر انسان است.

زمانی که من نگاه به دولت این کشور, من نمی خواهم به احساس شرم و عار برای تنها جایی که من قادر هستم به خانه تماس بگیرید. هر چند در هر نوبت من پیدا کردن آن خواستار ادامه هماهنگی خودم با امریکا و امریکایی فرهنگی آرمان چیزی در من مشتاق به افتخار این کشور است. تا آن روز آن را به من می دهد دلیل خوب برای من همچنان خواب است که امریکا است.

الکساندرا ساشا Shahinfar می نویسد: دوشنبه ستون در چند فرهنگی. او تماس بگیرید در [email protected]