در بیماری, بهداشت و مبارزه با نژاد پرستی: حضور مسالمت آمیز BLM اعتراض با شوهرم

نظر

ترین روز قبل از شوهرم خانه را ترک می کند, من در آغوش او تنگ است.

و من یاد در مورد چیزهایی که من در مورد چهره اش مانند من هرگز می تواند آن را دوباره ببینید.

او یک داوطلب خدمت سربازی, سرباز, اما هر بار که او پیاده روی در خارج از درب او مستقر شده است به یک جنگ در برابر سیاه پوست که برچسب او را تهدید قبل از او حتی می توانید می گویند "نمی ساقه" و یا "من نمی توانم نفس بکشم."

این جنگ سوخت عمیقا ریشه و اخلال در لایه های نژادپرستی آغاز راه قبل از ما بودند حتی در اینجا اما این تلفات هنوز به ما امد و شد زیاد. هنوز هم اتفاق می افتد.

هنگامی که ما به تماشای جورج فلوید تمنایی برای زندگی خود را در زیر زانو از مینیاپولیس افسر پلیس ما از دست ما نفس بیش از حد.

بیشتر: نیویورک شهرستان chiefs of police و روحانیت ایستاده با هم برای عدالت

بیشتر: از طریق ضخیم و نازک: بهترین دوستان سازماندهی Black Lives Matter تظاهرات مسالمت آمیز در نیویورک

خسته هستیم. ما در حال تغذیه و ما خسته از داشتن به اعتبار ما سیاهی به افرادی که نمی خواهد نظر ما به عنوان انسان است.

به عنوان یک زن و شوهر ما ساخته ناگفته قول به حرکت آشفته طبیعت این کشور با چالش رو به رو است که تنها ناراحتی ما به خاطر پوست که پرده گوشت ما.

با هم, ما از آنچه که ما برادران و خواهران انجام شده است پس قبل از اینکه ما می گویند "صلح" و یا "عدالت" — ما شرکت در نزدیکترین تظاهرات مسالمت آمیز.

همانطور که ما راه می رفت از طریق مرکز شهر نیویورک با متحدان ما در کنار ما, کسب و کار سیاه و سفید زندگی می کند توجه به نشانه هایی در خود ویندوز و پس از آن ما تبدیل به گوشه قاره مربع است.

بدون عدالت. نه صلح.

جورج فلوید.

می گویند نام خود را.

ما خودمان را غرق در دریایی از نشانه های مردم و پیراهن همه زیر "نژاد پرستی را نمی توان تحمل در اینجا" آگهی ها.

این اعتراض هماهنگ توسط نوجوانان و بسیاری از سخنرانان جوان بودند ، آن را به عنوان یک خرده امید که جوانان هستند نه نشستن idly توسط زیرا آنها می توانند رای نشده است.

استیون و من بچه ندارم اما زمانی که ما انجام می دهیم ما نمی خواهد که لوکس تنها نگرانی در مورد اینکه برای اولین بار پدر و مادر است. آن را مانند به دنبال یک آینه شنیدن یک مادر صحبت در مورد ترس او را از اجازه دادن به کودکان خود بیرون بروید و بازی بدون او.

می تواند شما را سرزنش ما ؟ Tamir برنج را نمی خواهد.

من همچنان به خشکم دیدن تمام چهره های مختلف در اطراف من با ماسک. نماد است و حتی بیشتر آشکار — صدای ما را نمی توان بی سابقه.

ما با صدای بلند و با افتخار و تمایلی به سکوت.

من با شتاب استیون دست در لحظه ای سکوت. و با سر من کمی کج کردن من زیرچشمی نگاه کردن به چپ و دیدن یک زن مسن در یک صندلی چرخدار با نشانه های ضبط شده را به پشت صندلی خود را. به من حق می بینم دو نوجوان دست در دست با سر خود را پایین و چشمان خود را بسته است.

هنگامی که لحظه ای از سکوت بیش از من نگاه کردن و دیدن سیاه, مشت, سفید, مشت قهوه ای مشت زدن مشت و مشت در هوا.

در آن لحظه من می دانم که من نه تنها در مبارزه برای شوهرم زندگی را زندگی برادر من زندگی و هر سیاه و سفید زندگی می کند که سزاوار نیست به هلاک دست از نژاد پرستی.

یک زن جوان آواز می خواند "ما باید غلبه بر" و اشک تورم اما نمی افتد از چشم من. من نمی توانم به هر اشک بیشتر, اما من هنوز هم احساس می کنم. من هنوز هم درد.

من با شتاب استیون دست تنگ تر.

ما در اینجا به راه رفتن در '60s و ما بیش از حد جوان به اعتراض برای رادنی کینگ, اما ما در اینجا در حال حاضر.

ما شده ایم زدم اما نژاد پرستی نمی تواند ما را از همه دوخته به زمین تماس برای مادران ما گفت: ما نمی توانیم نفس بکشیم.

ما استنشاق پشتکار مانند اکسیژن است. قلب ما در حال ضرب و شتم به ریتم شعار ، زندگی می کند. ماده.