آموزش دستورات اصلی C++
زبان برنامه‌نویسی C++ یکی از قدرتمندترین و پرکاربردترین زبان‌های دنیاست که برای توسعه نرم‌افزارهای سیستمی، بازی‌ها و برنامه‌های با کارایی بالا استفاده می‌شود. در این مقاله به بررسی دستورات اصلی و ساختار پایه این زبان می‌پردازیم.
ساختار پایه برنامه C++
هر برنامه C++ از بلوک‌های اصلی زیر تشکیل شده است:
- دستورات پیش‌پردازنده (#include)
- تابع اصلی (main)
- متغیرها و ثوابت
- دستورات ورودی/خروجی
مثال ساده‌ای از یک برنامه C++:
#include <iostream>
using namespace std;
int main() {
cout << "سلام دنیا!";
return 0;
}
| دستور |
توضیح |
| #include |
اضافه کردن کتابخانه‌های مورد نیاز |
| using namespace |
تعیین فضای نام برای جلوگیری از تکرار |
| int main() |
تابع اصلی که اجرای برنامه از آنجا شروع می‌شود |
انواع داده‌ها و متغیرها
در C++ انواع داده‌های مختلفی وجود دارد که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند:
- int - برای اعداد صحیح
- float/double - برای اعداد اعشاری
- char - برای کاراکترها
- bool - برای مقادیر منطقی (true/false)
- string - برای رشته‌های متنی
برای تعریف متغیر از ساختار زیر استفاده می‌کنیم:
نوع_داده نام_متغیر = مقدار;
دستورات کنترلی
دستورات کنترلی به برنامه‌نویس اجازه می‌دهند جریان اجرای برنامه را کنترل کند:
| if/else |
برای شرط‌های ساده و تو در تو |
| switch |
برای انتخاب چندگانه |
| for |
حلقه با تعداد تکرار مشخص |
| while |
حلقه با شرط توقف |
برای یادگیری عمیق‌تر درباره نحو C++ می‌توانید اینجا را بررسی کنید.
توابع در C++
توابع بلوک‌های کدی هستند که یک کار خاص را انجام می‌دهند. ساختار کلی یک تابع:
نوع_بازگشتی نام_تابع(پارامترها) {
// بدنه تابع
return مقدار;
}
مثال تابع جمع دو عدد:
int sum(int a, int b) {
return a + b;
}
