آنچه آنگلا مرکل پشت سر گذاشت

چهارشنبه گذشته، حوالی ظهر به وقت محلی در آلمان، پاسخ به این سوال که تاثیرگذارترین زن جهان کیست دشوارتر شد. تا آن زمان، پاسخ آسان آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان بود. اما امروز بعدازظهر، اولاف شولز از حزب سوسیال دموکرات سوگند یاد کرد و مرکل از اتحادیه دموکرات مسیحی، که کمی بیش از شانزده سال در این سمت بود، زندگی خود را به عنوان یک سیاستمدار بازنشسته آغاز کرد. او در آخرین انتخابات، که در اواخر سپتامبر برگزار شد، شکست نخورد (از آن زمان، شولز، شهردار سابق هامبورگ، نیاز به تشکیل ائتلاف حاکم داشت). او اصلا فرار نکرد روز چهارشنبه، او از گالری بازدیدکنندگان تماشا کرد که اعضای بوندستاگ، پارلمان فدرال آلمان، به شولز رای دادند. سپس طی گفت‌وگوی کوتاهی که مرکل رسماً تصرف دفاتر شولتز را تحویل گرفت، برای او آرزوی موفقیت کرد و او یک دسته گل به او داد. مرکل، اولین زنی که بر سر کار آمد، همچنین اولین صدراعظم پس از جنگ است که با شرایط خودش از سمت خود کناره‌گیری کرد، یا تحت فشار استعفا داد یا پس از شکست استعفا داد. این نیز یک نوع نیروی نادر است.

مرکل در دوران گذار فقط یک تماشاگر نبود. او از این مناسبت برای بیان اظهارات نمادین و صریح استفاده می کند. هفته گذشته، او با مراسمی به نام Großer Zapfenstreich، ادای احترام نظامی به گروه راهپیمایی و اهدای سلاح مورد تقدیر قرار گرفت. بعد از تاریک شدن هوا اتفاق می افتد و سربازانی را در یک آرایش که مشعل حمل می کنند، درگیر می شود. Bettina Schausten، که مجری پوشش این مراسم برای ZDF، یک برنامه تلویزیونی عمومی بود، خاطرنشان کرد که Großer Zapfenstreich ریشه در قرن شانزدهم دارد، زمانی که چیزی شبیه به این به عنوان آخرین راه حل برای گفتن به سربازان برای ترک نوشیدن و دراز کشیدن استفاده شد. . این بخشی از سنت دموکراتیک آلمان پس از جنگ است که برای ادای احترام به صدراعظم و وزیران دفاع در حال خروج استفاده می شود. با این حال، شاوستن خاطرنشان کرد که زیبایی شناسی مشعل ممکن است برای برخی "تداعی های عجیب" و "کاذب" داشته باشد - مراسم مرکل در حیاط Bandlerblock برگزار شد که توسط Wehrmacht در طول جنگ جهانی دوم استفاده می شد و اکنون وزارت خانه را در خود جای داده است. دفاع و یادبود مقاومت آلمان در برابر نازی ها. شاوستن گفت: «البته این مقداری از وزن داستان را نشان می دهد.

با این حال، قبل از بیرون آمدن مشعل‌ها، مرکل، با پوشیدن کت مشکی ساده، درباره چیزهایی غیر از مراسم تعطیلات که از دموکراسی حمایت می‌کند صحبت می‌کند. او کارکنان بهداشتی را ستود و خاطرنشان کرد که همه گیری نشان دهنده اهمیت اعتماد به سیاست است - "و چقدر می تواند شکننده باشد". او از ارزش گفت و گو و مدارا و خطرات تئوری های توطئه و بدبینی صحبت کرد. او از همکارانش که بسیاری از آنها در کنار شولز با لباس مبدل در جایگاه ها نشسته بودند تشکر کرد. او ممکن است یک رقیب باشد، اما یک همکار هم بود: HDZ مرکل در ائتلاف با SDP حکومت کرد و شولز معاون صدراعظم و وزیر دارایی آن بود. (سیاست آلمان افراط‌های خود را دارد که نگران‌کننده‌ترین آنها حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان است، اما مرکز آن گسترده است.) یواخیم زائر، شوهر مرکل، نیز در سکوها حضور داشت. او یک شیمیدان کوانتومی است - همانطور که مرکل قبل از ورود به سیاست بود - و توانسته است تا حد زیادی زندگی خصوصی خود را در دوران تصدی خود حفظ کند. مرکل نامادری دو پسر بزرگ سائر از ازدواج اولش است. او همچنین یک ازدواج قبلی داشت که به طلاق منجر شد، اما نام مرکل را از آن حفظ کرد. او آنجلا کاسنر به دنیا آمد.

او در سخنانش گفت که رویکردش در زندگی همیشه این بوده که با «دلی شاد» کار کند. او این کار را در جمهوری دموکراتیک آلمان - آلمان شرقی، خانه‌اش تا فروپاشی دیوار برلین، زمانی که در اواسط دهه سی زندگی‌اش بود، انجام داده بود - و سپس «درست و حتی بیشتر در آزادی». پژواک امثال 17:22، "دل شاد داروی خوبی است، اما روح شکسته استخوان ها را خشک می کند"، ممکن است تصادفی نبوده باشد. مرکل دختر یک وزیر لوتری است که حرفه اش به این معنا بود که محدودیت های خانوادگی در جمهوری آلمان وجود داشت. شخصی که جایزه Großer Zapfenstreich را دریافت می کند می تواند سه قطعه موسیقی را برای گروه نظامی برای اجرا انتخاب کند و مرکل سرود "Großer Gott, Wir Loben Dich" ("خدایا مقدس، نام تو را جلال می دهیم" را انتخاب کرد. "Rote Rosen Regnen از Für Mich Soll" ("رزهای سرخ باید برای من ببارند")، آهنگی از خواننده آلمانی هیلدگارد کنف در سال 1968. و "Du Hast den Farbfilm Vergessen" ("فیلم رنگی را فراموش کردی")، آهنگی که در سال 1974 توسط نینا هاگن ضبط شد.

هاگن بیشتر به عنوان یک نماد پانک راک شناخته می شود، که ممکن است برای برجسته کردن این آهنگ کافی باشد. انتخاب مرکل وحشیانه نبود - تاثیرگذار بود. هاگن همچنین در جمهوری دموکراتیک آلمان به دنیا آمد، جایی که در زمان انتشار «فیلم رنگی را فراموش کردی» در آنجا زندگی می کرد. او نوزده ساله بود و پیشرو گروهی به نام اتوموبیل بود. مرکل بیست ساله بود و در حال تحصیل علم بود. این آهنگ داستان یک زوج جوان را روایت می کند که برای تعطیلات به Hidensee، جزیره ای در سواحل بالتیک می روند. سپس زن به عکس‌هایی که گرفته‌اند نگاه می‌کند - "من با بیکینی و من در یک ساحل برهنگی / من در معدن گستاخ به نظر می‌رسم، منظره هم آنجاست" - و عصبانی است زیرا همه سیاه و سفید هستند. او می خواند، "حالا هیچ کس باور نمی کند چقدر زیبا بود."

در زمینه موسیقی پاپ آلمان شرقی، این آهنگ موفقیت بزرگی بود و اکنون به یک سنگ محک نوستالژیک تبدیل شده است. تعبیر دیوار این است که این یک انتقاد جانبی از خاکستری بودن شرق و کمبود کالاهای مصرفی در آنجا بود - چرا فقط گرفتن یک فیلم دیگر اینقدر دشوار است؟ - اما این او را پوشش نمی دهد. این یک آهنگ سرگرم کننده است، نه برای خود ترحم. در بازخوانی، به دوست پسر خیالی هشدار داده می شود که اگر دوباره فیلم را فراموش کرد، "من می روم". در آخرین کنفرانس مطبوعاتی خود از مرکل پرسیده شد که چرا این آهنگ را انتخاب کرد. او گفت: «این نقطه برجسته جوانی من بود. "به طور تصادفی، در منطقه ای که حوزه انتخابیه من بود نیز توسعه یافت" - به عنوان یکی از اعضای بوندستاگ، جایی که برای اولین بار در سال 1991 انتخاب شد، نماینده Front Pomerania-Rügen بود که شامل مهمترین سرزمین تعطیلات برای آلمان شرقی است. وی افزود: از این نظر همه چیز با هم هماهنگ است.

در آلمان، تعجب آور بود که مرکل آهنگی را انتخاب کرد که آشکارا هویت آلمان شرقی او را نشان دهد. او در مورد زندگی شخصی خود محتاط است، اما هرگز پنهان نکرد که از کجا آمده است. شاید این احساس که مرکل نه شرقی است و نه از غرب، مفید و یا حتی ضروری باشد، زیرا آلمانی ها با همکاری یکدیگر برای ساختن هویت پس از تقسیم تلاش کردند. در روند اتحاد، جمهوری آلمان سابق عملاً در جمهوری فدرال آلمان ادغام شد. به همین ترتیب، زمانی که دیوار برلین سقوط کرد، مرکل اخیراً به عنوان سخنگوی یک حزب سیاسی کوچک در آلمان شرقی - یکی از تعداد زیادی که در این دوره ظهور کرد - منصوب شد که بخشی از CDU بود و در عین حال راه را برای آن هموار کرد. او توجه هلموت کهل صدراعظم HDZ را به خود جلب کرد و او را به دفتر خود منصوب کرد. هنگامی که او در اثر یک رسوایی مالی کمپین ضعیف شد، او جایگزین او شد و در سال 2000 رهبر حزب شد. پنج سال و نیم بعد، او صدراعظم شد. (بیوگرافی اخیر، صدراعظم، نوشته کیتی مارتون، دیدگاه جدیدی را در مورد ظهور مرکل و زیرکی سیاسی مورد نیاز آن ارائه می دهد؛ جورج پکر پروفایلی از مرکل برای آن نوشته است. نیویورکر در سال 2014) این واقعیتی است که ارزش توقف دارد: از زمان اتحاد مجدد آلمان، بیشتر اوقات، کشور توسط یک زن آلمان شرقی اداره می شد که سیاست برای او عمل دوم بود. سخنرانی خداحافظی واقعی مرکل ممکن است سخنرانی او در 3 اکتبر، یک روز تعطیل ملی - روز اتحاد آلمان - در هاله، در شرق سابق باشد. در آن، او از نشریه‌ای از یک بنیاد وابسته به CDU استناد می‌کند که به عنوان یک تعریف، او را به عنوان آمدن به حزب "با داستان زندگی خود در جمهوری دموکراتیک آلمان" توصیف می‌کند.

"بالاست؟" مرکل پرسید. او گفت که کلمه را در فرهنگ لغت جستجو کرده است و به موارد زیر رسیده است: "بله، بار سنگینی است. . . زیرا کالاهای کم ارزش حمل و نقل می شوند تا وزن «یا» کالاهای بی فایده، کالاهای غیرضروری «که می توان دور ریخته شوند.» برابر شود. آیا آنها سی و پنج سال زندگی او را تحت «دیکتاتوری و سرکوب» اضافه کردند؟ او اینطور فکر نمی کرد.

او فکر نمی کرد که افرادی که در غرب بزرگ شده اند به طور کامل درک کنند که مردم شرق چگونه زندگی خود را تغییر دادند. عده ای سرگردان مانده بودند. (شرق سابق از رونق کمتری نسبت به غرب برخوردار است و مردم آنجا بیشتر به احزاب چپ افراطی یا راست رای می دهند - و اخیراً کمتر احتمال دارد واکسینه شوند.) اما به گفته او آلمانی های غربی کسانی هستند که کسانی هستند که آلمان غربی بودند. می تواند کمی متواضع تر باشد و از ارزش ویژگی هایی مانند همبستگی و گشودگی در برابر تغییر آگاه باشد. مرکل در سال 2015، در بحبوحه موجی از ورود پناهجویان - یکی از تفرقه‌انگیزترین بحران‌های تحت حکومت او - گفت که اگر آلمان کشوری است که به پناهجویان پشت کرده است، "پس اینجا کشور من نیست. یک مقاله‌نویس. برای یکی از روزنامه‌های مهم، با نگاهی به دوران حرفه‌ای خود در سال گذشته، به طرز حیله‌ای گفت که این بیانیه یادآور این است که مرکل یک فدرال آلمانی (یا حتی اروپایی) "متولد" نیست، بلکه این هویت‌ها را "یاد گرفته است". او گفت: "آیا دو گونه وجود دارد؟" او گفت: "چه کسی تصمیم می گیرد که چه کسی ارزش ها و منافع کشور ما را درک کند؟" او به نوعی متعجب شد که آلمان امروزی چه زمانی متولد شد.