انتخاب غم انگیز پشت بحران پناهجویان در بریتانیا

نوامبر سرد و آرامی در جنوب انگلستان بود. هر چند روز یکبار تاریکی پاییزی توسط آسمان با درخششی سرد و بسیار آبی سوراخ می شود. و این روزها، قایق‌های بادی - خاکستری یا سیاه، گاهی تا چند ده - از سواحل ماسه‌ای وسیع شمال فرانسه به راه افتادند و در جستجوی مهاجران و پناهندگان به سواحل بریتانیا از کانال مانش عبور کردند. مردی از خاورمیانه که اخیراً از آنجا عبور کرده و من او را آدام صدا می کنم، گفت: «پس از پنج ساعت، قایق شناور از کار افتاد. "آب شروع به ورود به قایق ما کرد." به گفته آدم، چهل و هشت نفر از جمله زنان و کودکان خردسال در قایق او بودند. او با تلفن همراه خود با گارد ساحلی بریتانیا تماس گرفت و محل قایق را به آنها داد. آدام به یاد می آورد: "او به من گفت، "باشه، دو ساعت به ما فرصت دهید." "دو ساعت؟" جواب داد. ما زیر دریا خواهیم بود. در عرض یک ساعت یک کشتی گشتی به آنها رسید. در حالی که منتظر بود تا نجات یابد، یک قایق ماهیگیری سه بار دور قایق چرخید و مردی به زبان انگلیسی بر سر آنها فریاد زد. آدام به من گفت: «فقط نژادپرستان». «آنها آمدند و گفتند به کشورت برگرد. بازگشت به فرانسه. ”

در 24 نوامبر، قایق مانند آدام مدت کوتاهی پس از خروج از سواحل فرانسه در نزدیکی دانکرک با مشکل مواجه شد. جرالد دارونین، وزیر کشور فرانسه بعداً گفت که کشتی به وضوح برای ناوبری مناسب نیست، "مثل استخری که در باغ خود منفجر می کنید". حدود 2 PM، ماهیگیرانی که سوار بر یک کشتی ترال در حال عبور بودند با اجساد در دریا برخورد کردند. دمای کانال مانش در پایان نوامبر حدود هشت درجه سانتیگراد است. فردی که در آب است در عرض یک ساعت هوشیاری خود را از دست می دهد. تا شب، بیست و هفت جسد از جمله جسد هفت زن و سه کودک پیدا شد. این بدترین فاجعه دریایی در کانال مانش از زمان غرق شدن هرالد آزاد اینترپرایز در نزدیکی زیبروگ در سال 1987 بود که در آن صد و نود و سه نفر غرق شدند. هیچ کس تعجب نکرد. آلن لداگونل، رئیس سرویس قایق نجات در دانکرک گفت: «این باید اتفاق می افتاد و این اتفاق افتاد. "ما می دانیم که ابزارهای موجود برای نجات در دریا ناکافی است.

صبح بعد از غرق شدن به دوور سفر کردم. هنگامی که «قایق‌های کوچک»، به قول معروف، در سمت انگلیسی کانال مانش گرفتار می‌شوند یا اگر به ساحل می‌رسند، مسافران سوار می‌شوند و به دو تأسیسات آنجا، در اسکله‌های بندری می‌روند. حدود نود و هشت درصد در بدو ورود درخواست پناهندگی می کنند. در روز فاجعه بیش از ششصد نفر از دنیا رفتند. بسیاری از آنها هنوز در حال پردازش بودند کووید آزمایش‌ها، انگشت نگاری، دادن لباس‌های خشک به آنها در حالی که وسایلشان را می‌برند و در کیسه‌های پلاستیکی شفاف قرار می‌دهند - در یک چادر بزرگ سفید نمایشگاهی که در پارکینگ برپا شده است. بازرسان مستقل این سایت را که به نام Tug Haven نامیده می شود، توصیف کردند: "محلی که برای مقابله با آن تلاش می کند و به طور کلی برای بازداشت زندانیان برای بیش از چند ساعت نامناسب است." تاخیر اغلب رخ می دهد. چادر دارای نیمکت های چوبی باریک و بدون آب است. یک شب در ماه ژوئیه، مقامات شش هزار پوند در دومینوی محلی دستور دادند تا صدها نفر را که مجبور به گذراندن شب شده بودند، سیر کنند. یک اتوبوس دو طبقه قرمز به طور دائم در Tug Haven پارک شده است تا فضای اضافی را فراهم کند. هفته گذشته، عرشه بالای اتوبوس تا نیمه پر از مسافرانی بود که پتوهای بنفش بر روی شانه هایشان داشتند و چشمانشان را در برابر نور آفتاب محافظت می کردند.

تعداد - و ناامیدی - افرادی که حاضرند جان خود را برای رسیدن به بریتانیا از این طریق به خطر بیندازند در مدت کوتاهی به شدت افزایش یافته است. در سال 2019، کمتر از دو هزار نفر این سفر را انجام دادند. در سال 2020، این تعداد به هشت هزار و چهارصد و هفده افزایش یافت. در یازده ماهه سال جاری، تعداد کل از بیست و پنج هزار نفر گذشت. در 12 نوامبر، یکصد و هشتاد و پنج نفر گذشت - رکورد فعلی برای یک روز. (سه نفری که سعی داشتند با کایاک عبور کنند ناپدید شدند و پیدا نشدند.) کشتی های شناور روزانه باعث ایجاد بحران برای دولت بوریس جانسون الهام گرفته از برگزیت شد که با اکثریت بزرگ انتخاب شد، تا حدی به این دلیل که فانتزی برای آینده ای مرتبط با جزیره ارائه می کرد. حذف شده است. ادوارد لی، یکی از اعضای ارشد محافظه کار پارلمان هفته گذشته در مجلس عوام گفت: «در همه پرسی، ما حامیان برگزیت به مردم گفتیم که کنترل را دوباره به دست خواهیم آورد. واضح است که ما کنترل خود را در این زمینه از دست داده ایم.

در سیاست بریتانیا، سوال اصلی در مورد قایق ها این است که آیا سیستم پناهندگی این کشور بیش از حد ظالمانه است یا بسیار مهربان. لی، که قبل از فاجعه صحبت می کرد، به عوام گفت: "اگر به ناامیدترین مهاجران اقتصادی جهان بگوییم: "ما یک سرویس تاکسی مرزی رایگان از طریق کانال ارائه خواهیم کرد، هرگز شما را اخراج نخواهیم کرد و شما را در هتلی اسکان خواهیم داد. تا آنجا که شما می خواهید.» آیا جای تعجب است که تعداد بیشتری از این افراد در راه است؟ لی اندرسون، یکی از نمایندگان محافظه‌کار از ناتینگهام‌شایر، پیشنهاد کرده است که دولت پناهجویان را به جزایر فالکلند، یکی از آخرین سرزمین‌های برون‌دریایی بریتانیا، در اقیانوس اطلس جنوبی منتقل کند تا پرونده‌هایشان در حال بررسی باشد. وی گفت: تنها راه دفع این افراد این است که به آنها بگویید اگر به اینجا بیایید 8000 مایل دورتر خواهید فرستاد. نگهبان.

برای ترساندن قایق ها، دولت جانسون در حال تصویب قوانین مهاجرتی جدیدی است که بین "پناهندگان گروه 1" که به طور قانونی وارد کشور می شوند و "پناهندگان گروه 2" که به طور قانونی وارد کشور نمی شوند، تمایز قائل می شود. بنابراین نمی توانند شرایط مشابه را برآورده کنند. وضعیت حقوقی - تمایزی که نقض کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد در سال 1951 در نظر گرفته می شود. در ماه سپتامبر، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل طبقه بندی پناهندگان گروه 2 را به عنوان "نسخه روانی و بیماری جسمی، به حاشیه رانده شدن و استثمار اجتماعی و اقتصادی" توصیف کرد. به نظر می رسید وزرای جانسون این موضوع را تشویق می کردند. پریتی پاتل، وزیر کشور مسئول مرزهای کشور، قول داده است که عبور از کانال انگلیسی با قایق های کوچک را "غیرقابل تحمل" کند. اوایل پاییز امسال، داوطلبان Channel Rescue، یک سازمان دیده‌بان حقوق بشر که بر سواحل بریتانیا نظارت می‌کند، گشت‌زنی‌های مرزی بریتانیا را در حال تمرین نحوه چرخاندن قایق‌های ناپایدار روی جت اسکی مشاهده کردند. پاتل از مدافعان سابق مجازات اعدام و از متحدان نزدیک نخست وزیر است. به نظر می رسد بند دیگری در لایحه پیشنهادی مهاجرت، مصونیت قانونی را برای مقاماتی که در نهایت افراد را در کانال انگلیسی غرق می کنند، ارائه می دهد، تا زمانی که (الف) عمل با حسن نیت انجام شده باشد و (ب) دلایل منطقی برای انجام آن وجود داشته باشد.

نگاه دیگر به نزدیک شدن قایق ها و مرگ های غیرضروری هفته گذشته این است که این نتایج انتخابات است. بریتانیا حدود یک سوم پناهجویان را نسبت به فرانسه دریافت می کند. در دوازده ماه منتهی به سپتامبر، سی و هفت هزار درخواست وجود داشت - حجمی شبیه به اوج قبلی در طول بحران مهاجران اروپا در سال 2015، اما همچنان بار قابل مدیریتی برای کشوری به اندازه و ثروت بریتانیا است. در سال 2020، بریتانیا از نظر تعداد پناهندگانی که سرانه دریافت می کند، کمتر از فنلاند و اسلوونی است. قایق های کوچک نتیجه خصومت آگاهانه هستند. قاچاقچیان می توانند مکانی را در یک قایق ارزان قیمت با موتور غیرقابل اطمینان و بدون خلبان به قیمت سه هزار پوند بفروشند، زیرا مقامات انگلیسی و فرانسوی با موفقیت سایر مسیرهای غیرقانونی را در کشور بسته اند. در سال 2014، شب هایی بود که حدود دو هزار نفر سعی کردند از طریق تونل مانش سوار کامیون ها و قطارها شوند. اما این جاده ها و محوطه های بار اکنون توسط نرده ها، آشکارسازهای حرارتی، دوربین ها و سگ ها محافظت می شود. این بیماری همه گیر باعث کاهش بیشتر سفرهای هوایی و ترافیک کامیون شد. پاتل در جلسه استماع پارلمان در ماه گذشته گفت: "اگر بخواهید یک منطقه را محدود کنید، شاهد تغییر در جای دیگر خواهید بود." "همه ما به اندازه کافی بزرگ هستیم که این را بفهمیم." قایق ها نو هستند، اما عذاب نیست.

در طول جلسه استماع، پاتل همچنین ادعا کرد که هفتاد درصد از کسانی که سوار قایق‌های کوچک می‌شوند مردان مجرد و بنابراین «مهاجران اقتصادی مؤثر» هستند - یک جهش استدلالی که در غیر این صورت به عنوان دروغ شناخته می‌شود. علیرغم اعتراضات پاتل و بسیاری از اعضای حزب او، کسانی که آب را به خطر می اندازند احتمالاً پناهندگان قانونی هستند. تجزیه و تحلیل شورای پناهندگان، یک سازمان غیردولتی بریتانیایی، نشان داد که نود درصد کسانی که با قایق وارد می شوند از ده کشور، از جمله افغانستان، سوریه، یمن و ایران آمده اند. در بریتانیا، حدود 60 درصد از پناهجویان در این کشورها در اولین اقدام خود به عنوان پناهنده شناخته می شوند و نسبت بیشتری در درخواست تجدید نظر.

در دوور، من با جوی استیونز، رئیس سامفایر، یک سازمان غیردولتی که در شهر برای بهبود روابط اجتماعی و کمک به پناهجویانی که درخواست آنها شکست خورده است، ملاقات کردم. این موسسه خیریه در سال 2002 برای کمک به پناهجویانی که در قلعه سابق بالای تپه نگهداری می شدند تأسیس شد. (مرکز بازداشت در سال 2015 بسته شد.) به طور اتفاقی، استیونز هفته گذشته در شب غرق شدن کشتی از کاله به خانه برمی گشت. کشتی او با بازیابی اجساد و بازماندگان از آب سرگرم شد. (دو مرد از عراق و سومالی زنده بودند و از هیپوترمی رنج می بردند.) استیونز در حالی که در اسکله منتظر بود، خبر را روی تلفن خود دید. استیونز گفت: «ما قلبمان را بر این واقعیت می بندیم که اینها انسان هستند، درست مثل من و شما. «بنابراین، می‌دانی، در تمام مسیری که فکر می‌کردم، در حال عبور از آب هستم، من با یک بلیط برای این قایق، با خیال راحت می‌روم در حالی که افراد دیگر باید جان خود را به خطر بیندازند.