ایمیل نیویورکر
پنجره های فرصت
مقاله چارلز بته در مورد تلاش های چارلی مانگر - میلیاردر، معاون رئیس برکشایر هاتاوی و "معمار آماتور" - برای ساختن یک خوابگاه بدون پنجره در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، من را نگران کرد (The Talk of the Town، 22 نوامبر) . Munger باید به ده‌ها خانه‌ای که Berkshire Hathaway HomeServices برای فروش در جامعه اطراف فهرست می‌کند نگاه کند. صرف نظر از قیمت ملک، خریداران انتظار دارند که هر اتاق خواب دارای یک پنجره باشد، همانطور که معمولاً توسط کد مسکن کالیفرنیا لازم است. بنگاه های املاک برکشایر هاتاوی نمی توانند یک اتاق بدون پنجره را به عنوان اتاق خواب ارائه دهند زیرا برای خریداران نامطلوب است.
این واقعیت که بهترین سیستم‌های دانشگاهی در کالیفرنیا و میشیگان تمایل مانگر برای به دام انداختن دانش‌آموزان را در پیچ و خم‌های موش‌ها نشان داده‌اند، نشان می‌دهد که چقدر این مؤسسات به شدت فاقد بودجه عمومی برای کمک به مشهور شدن آنها هستند. میلیاردرها کسری از تفاوت را تشکیل می دهند، اما به چه قیمتی برای یکپارچگی دانشگاه ها؟ درد واقعی اخراج ها بر دوش دانشجویان است، همانطور که بدهی 1.75 تریلیون دلاری دانشجویی کشور نشان می دهد. اگر مانگر در عوض به پرداخت آن بدهی کمک می کرد، می توانست کاری رویایی - یا حداقل انسانی- انجام دهد.
جونو پولانسکی
فیرفکس، کالیفرنیا
هفته به هفته
من مقاله جیل لپور در مورد تاریخچه هفته هفت روزه را مدت کوتاهی پس از سفارش دفتر خاطرات جیبی لتس برای سال 2022 خواندم، نوعی برنامه ریز که خود لپور قبل از رفتن به تقویم گوگل از آن استفاده می کرد (کتاب ها، 22 نوامبر). من هم مانند Lepore مجموعه ای از کتاب های قرار ملاقات دارم که قدمت آنها به سال ها قبل می رسد. بر خلاف او، من می بینم که حفظ پرونده زندگی من هنوز ارزشمند است. وقتی همه‌گیری شروع شد، به نظر مهم می‌رسید که کجا بودم و چه کسی را ملاقات کردم. پیاده روی و دوچرخه سواری را هم دنبال می کردم. یک ضبط کاغذی روزها و هفته ها را به گونه ای متمایز می کرد که تقویم آنلاین هرگز نمی توانست برای من انجام دهد، و همچنین به سؤالات فوری مانند اینکه آیا درست است که من و همسرم دویست شب متوالی استریم های اپرای مت را تماشا کرده ایم، پاسخ داد. (این بود.) من هرگز نمی خواهم برای ذخیره خاطراتم به حسن نیت یک پلت فرم مبتنی بر اینترنت تکیه کنم، زیرا بدون آنها من کی هستم؟
جورج شلدون
بروکلین، نیویورک
دنیای سگ ها-سگ ها
من از موقعیت‌های حقوقی دشواری که در مقاله سوزان لمان در مورد قاضی متیو کوپر آمده است، آگاهم، که تصمیم پیشگامانه‌اش در سال 2013 بر قانون جدید گارد حیوانات خانگی در نیویورک تأثیر گذاشت، که «به قضات این امکان را می‌دهد تا بیشترین علاقه حیوان را در پرونده‌های طلاق در نظر بگیرند. شامل یک حیوان خانگی "(The Talk of the Town، 22 نوامبر). پس از بیش از هفده سال به عنوان یک دعوی مدنی، اغلب در مورد پرونده ای که در سال 2017 تحت تعقیب قرار دادم، از زن و شوهری که از هم جدا شدند و در مورد مالکیت سگ اختلاف داشتند، سؤال می شود. از آنجایی که دو طرف ازدواج نکرده بودند، استاندارد "بهترین منافع حیوانات" نامربوط در نظر گرفته شد. در عوض، قاضی حکم داد که برای محاکمه از استاندارد "بهترین برای همه" استفاده می شود که منافع هر دو طرف و سگ را پوشش می دهد. اگر قانون حضانت حیوان خانگی وجود داشت، موکل من می توانست از دعوای طولانی مدت اجتناب کند. ناامیدکننده است که بسیاری از مردم به چنین مواردی به عنوان شوخی نگاه می کنند، زیرا نتایج برای افراد درگیر - از جمله حیوان خانگی - بسیار معنی دار است.
بنجامین جی. ولف
شریک در جونز، ولف و کاپاسی LLC
نیویورک
•
نامه ها باید با نام، آدرس و شماره تلفن نویسنده در طول روز از طریق ایمیل به themail@newyorker.com ارسال شود. حروف را می توان برای طولانی و وضوح ویرایش کرد و می توان آن را در هر رسانه ای منتشر کرد. متاسفیم که به دلیل حجم مکاتبات نمی توانیم به هر نامه پاسخ دهیم.
[ad_2]