ایمیل نیویورکر

فکر چیست؟

مقاله جیمز سامرز در مورد استفاده از تصاویر مغز برای خواندن افکار انسان، تصویری گلگون از پتانسیل فناوری به عنوان تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی را ترسیم می کند (Head Space، 6 دسامبر). سامرز می گوید ما کشف کرده ایم که افکار واقعاً چه هستند: الگوهای فعال سازی عصبی که با نقاطی در فضای معنایی مطابقت دارند. اما، البته، ارتباط بین ذهن و مغز بسیار پیچیده تر است. دو حالت ذهنی ممکن است اساساً یکسان باشند، اگرچه یکی خاطره و دیگری رویا است. دستگاه رمزگشای ذهن در تشخیص این دو مشکل دارد.

به طور آشکار، سامرز تاریخ رمزگشایی اندیشه را با شکستن کد ژنتیکی توسط جیمز واتسون و فرانسیس کریک مقایسه می کند. اما در چند دهه گذشته، تحقیقات ژنتیکی نشان داده است که نمی توان به اتکای توالی نوکلئوتیدی برای آشکار کردن صفات فنوتیپی اعتماد کرد. همانطور که مشخص است، حتی یک ویژگی نسبتا ساده - مانند قد در انسان - در یک یا چند ژن رمزگذاری نشده است، بلکه از تعاملات پیچیده بین توالی های ژنتیکی و محیط ناشی می شود. قیاس ژنتیکی به جای پشتیبانی از استدلال‌های وعده fMRI در توضیح تفکر، آن را تضعیف می‌کند.

محمدعلی خالدی
استاد فلسفه ریاست جمهوری
CUNY مرکز فارغ التحصیلی
نیویورک

جایی برای ما وجود دارد

به نظر می رسد آنتونی لین در نقد داستان وست ساید استیون اسپیلبرگ مصمم به ایراد گرفتن است (سینمای فعلی، 20 دسامبر). شاید او درست می‌گوید که «تئاتر خانه طبیعی نمایش باقی می‌ماند» زیرا خشونت طراحی‌شده‌اش آنقدر قانع‌کننده روی پرده ترجمه نمی‌شود. اما آیا این در مورد هر اقتباس سینمایی از یک موزیکال که شامل صحنه های دردناک است صادق نیست؟ لین همچنین استفاده از جزئیات تاریخی توسط فیلمنامه نویس تونی کوشنر را برای راه اندازی این داستان وست ساید در میدان لینکلن در اواخر دهه 1950 به عنوان یک بیلبورد تبلیغاتی آپارتمان های جدید به عنوان "ناز" توصیف می کند. اگر لین به دنبال واقع گرایی و وضوح در اثری است که به رومئو و ژولیت ادای احترام می کند، باید انتخاب صحنه کوشنر را قانع کننده بداند: کنایه از پروژه های نوسازی شهری عصر، نیروهای اقتصادی و سرزمینی جت ها و کوسه های خیالی را روشن می کند. برخورد می کرد.

امیلی فاکسون
سانفرانسیسکو، کالیفرنیا

مسیح کنستانتین

جوآن آکوچلا، در مقاله جذاب خود در مورد چگونگی رمزگشایی سنگ روزتا، خاطرنشان می کند که امپراتور روم کنستانتین "در سال 312 پس از میلاد مسیحیت را پذیرفت" (کتاب، 29 نوامبر). همانطور که Diarmaid MacCulloch در The History of Christianity می نویسد، کنستانتین «اغلب به عنوان یک تغییر» به مسیحیت دیده می شود، اما این انتخاب کلمه «تاسف بار» است، زیرا انواع ظرافت های مدرن وجود دارد که این واقعیت را مبهم می کند که مذهبی تجربه به کنستانتین شبیه هیچ چیزی نبود که امروز به عنوان تبدیل به رسمیت شناخته شود. کنستانتین در سال 312 تجربه زیادی با مسیحیت داشت. طبق برخی گزارش ها، او پیروزی خود در نبرد پل میلویا را تا حدی به نماد جدیدی - دو حرف اول نام مسیح به یونانی - که بر روی سپرهای ارتش او نقش بسته بود نسبت داد. اما ابداع امپراتور، سیاست جدیدی از تساهل نسبت به مسیحیان بود که به شدت با آزار و اذیت سلف او، دیوکلتیان، در تضاد بود. سرانجام کنستانتین در سال 337 پس از میلاد، اندکی پیش از مرگش غسل تعمید یافت.

دیوید جنکینز
فورت کالینز، کولو

نامه ها باید با نام، آدرس و شماره تلفن نویسنده در طول روز از طریق ایمیل به themail@newyorker.com ارسال شود. حروف را می توان برای طولانی و وضوح ویرایش کرد و می توان آن را در هر رسانه ای منتشر کرد. متاسفیم که به دلیل حجم مکاتبات نمی توانیم به هر نامه پاسخ دهیم.