زندگی در طبیعت اثر ریچارد لیکی

در شب 2 ژانویه، پیامی از پائولا کاهومبو، محافظان کنیایی دریافت کردم. او نوشت: «دوستان عزیز، یک خبر ناراحت کننده. ریچارد لیکی به تازگی در خانه‌اش در کونا باریدی درگذشت. لیکی، دیرینه‌انتروپولوژیست و حامی حیات وحش، مربی او بود، یک مدافع سرسخت و بحث‌برانگیز حیات‌وحش آفریقایی که حرفه‌ای پرفراز و نشیب در تاریخ کنیا در نیم قرن گذشته محوریت داشته است.

لیکی همیشه یک مبارز شاد بوده است. وقتی آخرین بار دو سال پیش او را در نایروبی دیدم، او به من گفت که Dark Harvester "برای مدت طولانی در اینجا کمین کرده است." او از دو پیوند کلیه، یک پیوند کبد و یک سانحه هوایی که به قیمت هر دو پایش تمام شد جان سالم به در برده بود، اما از بیماری خود شکایت نکرد و دیدگاه های خود را سازش ناپذیر بود.

لیکی در حال کار بر روی موزه بشریت بود که قرار بود بر روی یک تپه در خارج از پایتخت کنیا ساخته شود. تصویری از طرح توسط دانیل لیبسکیند، برج‌های سنگی دوتایی را نشان می‌دهد که بر فراز دره بزرگ ریفت برافراشته‌اند. این موزه به روشن کردن مکان کنیا به عنوان مهد باستانی بشریت و پیشرو در تلاش‌های فعلی حفاظت از حیات وحش کمک خواهد کرد. لیکی نقش مهمی در هر دو عرصه ایفا کرده بود. این موزه همچنین یادبودی برای آثار زندگی او خواهد بود. او اعتراف کرد که هنوز بودجه ای را تامین نکرده است - خود ساختمان 100 میلیون دلار هزینه دارد - اما به نظر می رسید که آشفته نیست. او با خوشحالی اعتراف کرد که روز بعد با یک میلیاردر آمریکایی که در حال خواستگاری بود ناهار خورده است.

لیکی در سال 1944 در نایروبی به دنیا آمد و به نوعی وارث هدایت کار زندگی خود بود. والدین او، دیرینه شناسان انگلیسی-کنیایی، مری و لوئیس لیکی، پیشگام تحقیق در مورد منشأ گونه های انسانی بودند و همچنین برخی از برجسته ترین حامیان حیات وحش آفریقا را پرورش دادند. جین گودال و دایان فوسی که تحقیقات پیشگامانه ای را بر روی شامپانزه ها در تانزانیا و گوریل های کوهستانی در رواندا انجام دادند، به ترتیب تحت حمایت لوئیس بودند.

لیکی که به شدت با والدینش رقابت می کرد، دبیرستان را ترک کرد تا از پس خود برآید و به زودی شروع به انجام سفرهای دیرینه شناسی کرد. او با اکتشافات فسیلی که از اکتشافات والدینش حمایت می کرد، به موفقیت سریع دست یافت زمان هفت سال بعد، او به کشف شگفت انگیزی دست یافت: در نزدیکی دریاچه تورکانا، در شمال کنیا، او و تیمش فسیل های یک انسان 1.9 میلیون ساله را کشف کردند که کامل ترین اسکلت در نوع خود بود. یک بار بازسازی شد.

لیکی یک مرد کاریزماتیک با دستان بزرگ و چهره ای زیبا که توسط خورشید مشخص شده بود، ثابت کرد که در ارائه تبلیغات برای اهداف خود و برای خود مهارت دارد. بزرگترین شیرین کاری تبلیغاتی او در سال 1989 بود، زمانی که او سوزاندن دوازده تن عاج غیرقانونی را کارگردانی کرد. این اولین سوزاندن عاج عمومی در جهان بود و لیکی از رئیس جمهور کنیا دانیل عرب موی خواسته بود تا آتش را روشن کند. آبشار یک واقعیت واضح را برجسته کرد: در دهه گذشته، جمعیت فیل کشور از حدود یک چهارم به یک میلیون به حدود شانزده هزار کاهش یافته بود. خط مشی ارائه لیکی الهام بخش عناوین جهانی بود و صدها میلیون دلار به تلاش های حفاظت کنیا سرازیر شد.

لیکی مانند والدینش یکی از ذینفعان مورد علاقه انجمن نشنال جئوگرافیک بود. (من برای اولین بار خودم را در یکی از رویدادهای نشنال جئوگرافیک به او معرفی کردم؛ چهارده ساله بودم و متحیر شدم. وقتی دهه ها بعد این دیدار را به او یادآوری کردم، با خشکی گفت که این اتفاق نمی تواند رخ دهد، زیرا ما آشکارا طرفدار همسن هستیم. ) طی سال‌ها، او مجموعه‌ای از کتاب‌های دانش‌آمیز در مورد خاستگاه بشر و جایگاه آن در جهان نوشته است و به یکی از سخنرانان مورد توجه در زمینه حفاظت بین‌المللی تبدیل شده است. کاهمبو به من گفت: "همه می خواستند مدتی را با او بگذرانند، اما او بسیار گزینشگر بود و برخی او را ضد اجتماعی می دیدند." هنگام صرف چای، او را اغلب در ایوان خود می دیدند که با همسرش، میو، یک دیرینه انسان شناس فارغ التحصیل صحبت می کرد که زمانی در اردوگاه تحقیقاتی پستاندارانش در تانزانیا کار می کرد. کاهمبو افزود: "او مردی جدی بود، اما جنبه اجتماعی شگفت انگیزی داشت." «او عاشق آشپزی و تفریح ​​در آشپزخانه بزرگش بود. او شرابی از تاکستان خودش سرو می کرد و حس شوخ طبعی داشت.

دلتا ویلیس، روزنامه‌نگار محیط‌زیست، دوست لیکی، به من گفت: «غروری که او به زیبایی زادگاهش احساس می‌کرد، مسری بود. او یک بار گفت: "من اهل کنیا هستم"، همانطور که شما یا من ممکن است بگوییم، "من جایزه اول را گرفتم." او سواحیلی ملودیک را به زیبایی صحبت می کرد، همانطور که پدرش کیکویو صحبت می کرد. لیکی در میان طبقه رو به زوال استعمار بریتانیا به سن بلوغ رسیده بود. زمانی که کنیا در سال 1963 استقلال خود را به دست آورد، او هنوز یک نوجوان بود. کاهمبو گفت: «بر خلاف هر مرد سفید پوست دیگری در کنیا، بسیاری از نزدیکترین دوستان او سیاه پوست بودند.

لیکی که برای یک کنیایی سفیدپوست نیز غیرمعمول بود، درگیر سیاست کشورش شد. در سال 1989 رهبری سرویس حیات وحش کنیا را بر عهده گرفت. چهار سال بعد، زمانی که روابط او با رئیس جمهور موی بدتر شد، هواپیمای لیکی با چیزی که او همیشه فکر می کرد یک سوء قصد بود، سقوط کرد. در حالی که با از دست دادن پاهای خود سازگار بود، از KWS استعفا داد و به تأسیس یک حزب سیاسی مخالف کمک کرد. این اقدام جسورانه ای بود که او را از دستان حامیان موی و همچنین یک کرسی در مجلس به ارمغان آورد. بعداً دوباره به نفع موی، به عنوان مدیر خدمات عمومی کنیا منصوب شد. او در آن پست دستور برکناری ده ها هزار نفر از مقامات دولتی را به دلیل فساد داد. در نهایت موی او را اخراج کرد.

طبیعت سازش ناپذیر لیکی و احساس هدف او همیشه قابل تطبیق نبود. جان همینوی، نویسنده و کارگردان آمریکایی که او را به خوبی می‌شناخت، به من گفت که لیکی از همان ابتدا تصمیم گرفته بود که «دوست‌یابی ضروری نیست، اما ایجاد تفاوت مهم است». او از هر فرصتی برای به جا گذاشتن اثر خود استفاده می کند. در سال 2015، پس از سال ها انتقاد از KWS به عنوان فاسد، لیکی به عنوان رئیس هیئت مدیره بازگشت. دور از دولت، او یک موسسه خیریه حیات وحش به نام WildlifeDirect را تأسیس کرد و همراه با دانشگاه استونی بروک در لانگ آیلند، مؤسسه حوضه تورکانا را تأسیس کرد که بر ادامه کار میدانی خانواده لیکی در شرق آفریقا متمرکز است. در سواحل دریاچه تورکانا، او به ساخت یک پایگاه تحقیقاتی 40 میلیون دلاری کمک کرد که در آن ده‌ها دانش‌آموز آمریکایی و کنیایی هر ساله تحقیقات میدانی انجام می‌دهند.

کاهومبو، مدیرعامل WildlifeDirect و یکی از برجسته‌ترین چهره‌های حفاظت از محیط زیست آفریقا، پس از ملاقات لیکی در زمانی که او یک دختر جوان در نایروبی بود، الهام‌بخش حرفه‌اش را به او نسبت داد. یکی از سه دختر لیکی، لوئیز، نیز دیرینه‌انتروپولوژیست است. تعداد بی‌شماری از محققان، فعالان و طرفداران دیگر از کتاب‌ها و سخنرانی‌های او در طول دهه‌ها الهام گرفته‌اند. ویلیس به من گفت که او در یکی از آخرین سخنرانی های لیکی در اکتبر گذشته در کلوپ کشور Muthaiga در نایروبی شرکت کرده است. او بابت استفاده از ویلچر عذرخواهی کرد و توضیح داد که این کار به نتیجه رسیده است کوویداو گفت که بر تنفس او تأثیر گذاشت. «پس از آن، او چهل و پنج دقیقه بدون یادداشت صحبت کرد و الهام گرفت. یکی مرد ضعیفی را دید که روی ویلچر نشسته بود، اما شنید که پسری خوابیده است.

در دهه‌هایی که لیکی تپه عاج‌ها را روشن کرد، جمعیت فیل کنیا به سی و پنج هزار تن رسیده است. اما بسیاری از گونه‌های دیگر همچنان در خطر هستند، و در سال‌های اخیر لیکی گاهی اوقات ترسناک به نظر می‌رسد. او در نایروبی به من گفت: «فرصت‌های محدودی برای بشریت وجود دارد. وی ادامه داد: ممکن است در سی یا چهل سال آینده نتوان محیط زیست کافی برای حیات وحش را احیا کرد. "اما می دانید، این سیاره سه و نیم، چهار میلیارد سال است که اینجا بوده است. ششصد میلیون سال است که زندگی روی کره زمین وجود دارد، انسان ها شش میلیون سال است که روی کره زمین - دوپا - زندگی می کنند و ما یک گونه تکنولوژیک برای چهار میلیون سال است. پس آیا نمی توانیم چند صد سال آینده را طی کنیم و چشم انداز خود را برای بازسازی سیاره تعیین کنیم؟