سال در عکاسی نیویورکر
سال به طرز نگران‌کننده‌ای با ورود یک گروه جناح راست به ساختمان کنگره آمریکا آغاز شد، گله‌ای که هم خارجی و هم عمیقاً آشنا به نظر می‌رسید. بلاش گردی، خبرنگار عکاس، که ماه ها به مستندسازی کار افراط گرایان با لوک موگلسون اختصاص داشت، در حال فیلمبرداری از خشم سیاه و سفید در 6 ژانویه است. تصاویر آن روز چالش گرفتن عکس از جمعیت را برجسته می کند. تضاد درونی بین کلیت و عینیت، بین خطوط یک گروه و خصوصیات یک فرد بدون نقاب وجود دارد.
حتی تصاویر جشن زندگی پس از آن کووید-19 واکسن از این ولتاژ استفاده کردند. نماهای متیو پیلزبری با نوردهی طولانی، عیاشی های نیویورکی را به صورت تاری های حرکتی ناشناس به تصویر می کشد. عکس‌های ناتالی سزار از زمین رقص در سراسر شهر، زیبایی و ناراحتی مردمی را که در تاریکی می‌رقصند، به تصویر می‌کشد. کاتارسیس عجیب و غریب سال را شاید بتوان بهترین عکس‌های مارک پترسون از طرفداران نیکس در خارج از مدیسون اسکوئر گاردن پس از پیروزی در هاکس نشان داد. همانطور که وینسون کانینگهام در بیانیه خود از باغ نوشت، شادی هواداران - از بازگشت به سکوها پس از ماه ها غیبت، از این واقعیت که نیکس برای اولین بار در هشت سال گذشته در پلی آف حضور داشت - به راحتی جای خود را به یک مسابقه داد. نوعی "تضاد بی معنی" یکی از عکس های پیترسون دو طرفدار نیکس را با دهان باز و به ظاهر متمرکز روی اهداف مختلف نشان می دهد که در شب فریاد می زنند.
مارلا گیلا[ad_2]