عایشاگل ساواش برای میل و ناامیدی
داستان این هفته «از راه دور» درباره یک رابطه از راه دور است و اینکه چه اتفاقی می افتد وقتی زوجی که خیلی همدیگر را نمی شناسند چند روزی را با هم در رم می گذرانند. از چه زمانی به این به عنوان فیلمنامه ای برای تاریخ فکر کردید و چرا رم را برای اکشن انتخاب کردید؟
اواخر زمستان بود، داشتیم از یک محاصره دیگر در فرانسه بیرون می آمدیم، رستوران ها بسته بودند و فکر می کردم خیلی خوب است که به جایی سفر کنم، در خیابان ها قدم بزنم، برای خوردن و نوشیدن زیاد توقف کنم!
من از ایده نوشتن در مورد یک سفر عاشقانه گیج کننده، بحث کردن در برابر یک پس زمینه زیبا خوشم آمد. نبرد در یک مکان زیبا درگیری خاص خود را به ارمغان می آورد - گویی جذابیت شهر را از دست می دهد.
داستان توسط شخص سومی روایت می شود، اما ما وقایع را عمدتا از دید لیا می بینیم. این تصمیمی بود که از ابتدا گرفتید؟
فکر می‌کردم دیدن گفتگوی ذهنی لیا برای ما مهم است - او دائماً سعی می‌کرد با ناامیدی‌اش از کارهای لئو کنار بیاید. بیشتر داستان در این فضای درونی کالیبراسیون مجدد اتفاق می افتد. از همان ابتدا دیدگاه لیا برای من جالب تر بود زیرا ناپایدارتر بود. لئو پایدارتر است و نگرش او حتی از بیرون راحت تر به نظر می رسد.
لیا همه جور برنامه ای برای دیدار لئو دارد. او نمی داند که زمان آنها با هم چگونه می گذرد، اما در عین حال همه انتظارات را دارد. آیا ناامید شدن او تا حدی اجتناب ناپذیر است؟
من فکر می کنم اجتناب ناپذیر است که تخیل او با واقعیت مطابقت نداشته باشد. بسیاری از ناامیدی او به این واقعیت مربوط می شود که لئو آنطور که می خواهد رفتار نمی کند. جاذبه او دائماً در نوسان است، در داخل و خارج از تمرکز تغییر می کند. شاید به این دلیل است که بسیاری از تنش های عاشقانه، به ویژه در روابط از راه دور، بر روی تخیل ساخته شده است. تطبیق فانتزی در درون شخص واقعی می تواند دشوار باشد.
لئو گفتگوی خود را با هم اتاقی خود در پروازی از کالیفرنیا توصیف می کند که در مورد ازدواجش با مردی خشن به او گفته است. لیا علاقه چندانی به شنیدن داستان زن ندارد و نمی تواند صبر کند تا بعداً با او برخورد کنند. چرا می خواهید این شخصیت سوم را معرفی کنید؟
ماجرای زن را در لحظه ای کوچک به لیا اضافه کردم. لیا حقیقت ماجرا را زیر سوال می برد و آن را رد می کند. در ابتدا تصور می کردم که او فقط بد رفتار می کند و من بیشتر در کنار لئو بودم در حالی که او در مورد گفتگو به لیا گفت. اما این خیلی ساده به نظر می رسید. همچنین داشتم متوجه ناامیدی لیا از لئو شده بودم.
ملاقات تصادفی آنها با آن زن به من این فرصت را داد تا دینامیک لئو و لیا را بازی کنم: لئو بسیار مودب است و لیا بی اعتماد است. لیا سپس استدلال خود را مبالغه می کند تا واکنش لئو را دریافت کند. تا زمانی که داشتم یک پیش نویس اولیه را دوباره کار می کردم، متوجه شدم که لیا و آن زن ممکن است چیزی مشترک داشته باشند. راست می گویند یا نه، قلب عاطفی در سخنانشان نهفته است که شیر همیشه نمی تواند آن را ببیند.
لیا دیوانه خوبی های لئو است. گاهی اوقات ممکن است او در عصبانیت خود کمی تحریک پذیر به نظر برسد زیرا به نظر می رسد که او چیزی جز سازگار نیست. در نهایت، او می‌فهمد که چرا زن ممکن است در پاسخ به تمایل لئو برای گوش دادن، در داستان خود اغراق کرده باشد. آیا می خواهید که خواننده در پایان بازدید دوباره ارزیابی کند؟ آیا تا به حال به این فکر کرده اید که آیا رابطه لی و لئو زنده خواهد ماند - آیا فکر می کنید ملاقات دیگری وجود خواهد داشت؟
بله، فکر می کنم یک بازدید دیگر انجام شود. در نهایت، در آخر هفته هیچ مشکلی پیش نیامد. لیا و لئو دوست دارند با هم وقت بگذرانند و حتی اختلافات خود را نسبتاً سریع حل کنند. اما من همچنین فکر می کنم که لیا همچنان با "مهربانی" لئو روبرو خواهد شد و ناامید خواهد شد. او آن را سطحی و عایق می داند.
در طول داستان، لیا بین راهی که می‌خواهد تحت تعقیب قرار بگیرد و واقعیت رفتار لئو به جلو و عقب می‌رود. او نارضایتی خود را ابراز نمی کند، اما لئو را برای چیزهای به ظاهر کوچک عصبانی می کند. با این حال، گفتن به کسی، "لطفاً طوری رفتار کن که انگار جذب من شده ای" ممکن است سخت و حتی تحقیرکننده باشد. وقتی این لحظات نامفهوم تبدیل به مشاجره می شود، لیا احمق و غیرمنطقی به نظر می رسد. و او بارها به خود می گوید که لئو هیچ اشتباهی نکرده است. اگر رابطه آنها زنده بماند، امیدوارم به قیمت عملکرد لیا نباشد.
در دسامبر، دومین رمان خود را به نام سفید روی سفید منتشر کردید. داستان در مورد دانشجویی است که از هنرمندی مسن تر به نام اگنس استودیویی را اجاره می کند و کم کم درگیر زندگی او و داستان هایی می شود که اگنس از گذشته خود تعریف می کند. جنبه‌های رمان در اوایل داستان بوم 2019 شما ظاهر شد. وقتی داستان را منتشر کردید، آیا قبلاً روی رمان کار می‌کردید؟ آیا می توانید بین کار اگنس به عنوان یک هنرمند و شما به عنوان یک نویسنده قیاسی ایجاد کنید؟
من قبلاً روی رمانی درباره یک دانشجو و یک هنرمند کار می کردم، اما تا زمانی که بوم را نوشتم، صدای هنرمند را کشف کردم. آن موقع می دانستم که این داستان مینیاتوری از خود رمان است و فضا و سبک کل کتاب را در بر می گیرد.
در بوم، اگنس داستان پسر عموی گذشته اش را به عنوان راهی برای بیان چیزی در مورد خودش و هنرش تعریف می کند. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در نوشتن رمان کشف این بود که اگنس فقط می‌توانست خود را با این روش‌های دور زدن بیان کند. در ابتدا نمی دانستم که قرار است بر خلاف جریان اضطراب او بنویسم و در اطراف نقاط کور آگنس مانور بدهم.
اگنس زمان زیادی را صرف این کار می کند - درست مانند شیوه داستان گویی او، تصویر او چند لایه است و موضوع او به تدریج متمرکز می شود، اگرچه ممکن است تعریف آن دشوار باشد. فکر می‌کنم این شبیه شیوه نوشتن من است: از طریق تکرارهای زیاد، یافتن یک قلب پنهان در هر پیش‌نویس و هرگز نرسیدن به یک نتیجه قطعی.
در نقطه‌ای از رمان، اگنس از نقاشی به‌عنوان عمیق‌تر شدن در حالت سکوت صحبت می‌کند. این در مورد نوشتن نیز صدق می کند. حداقل یک ایده آل برای تلاش است.
[ad_2]