قتل روزنامه نگاران مکزیکی در شهری جادویی در حال گسترش است

در حوالی ساعت 8 بعد از ظهر روز 28 اکتبر، فردی لوپز آروالو، روزنامه نگاری از ایالت چیاپاس در جنوب مکزیک، در مقابل خانه خود در شهر کوهستانی سان کریستوبال دلاس کاساس توقف کرد. سن کریستوبال تاج یک شهر نامیده می شود و توسط دولت مکزیک تعیین می شود یک شهر جادویییا یک شهر جادویی معماری استعماری و جامعه محلی پر رونق مایاها را با دقت حفظ کرده است. وب سایت های مسافرتی آن را به عنوان مکانی دور از تجارت مواد مخدر که بسیاری از مکزیک را آزار می دهد به تصویر می کشند. یک کمپین تبلیغاتی توسط مقامات گردشگری مکزیک یک بار شامل تصویری از زوجی بود که دست در دست هم در سن کریستوبال راه می‌رفتند. ازاره، یا میدان اصلی، و شهر را به عنوان آنچه مردم مکزیک به یاد دارند توصیف می کند.

لوپز آریوالو - که به طور گسترده با نام فردی شناخته می شود - در یک مزرعه قهوه در شهر جاهالون، در چهل مایلی سن کریستوبال در دامنه های شرقی کوه ها بزرگ شد. او از یک خانواده کامل می آمد. یکی از برادران او، خورخه، استاد اقتصاد در دانشگاه خودمختار چیاپاس است. برادر دیگر، جولیو، خبرنگار قدیمی چیاپاس برای مجله مستقر در مکزیکوسیتی بود روند. فردی برای چندین روزنامه مستقر در مکزیکوسیتی کار کرده است و جنگ‌های آمریکای مرکزی، درگیری‌های کلمبیا و زاپاتیستاها را پوشش می‌دهد، یک گروه محلی مسلح که دولت مکزیک و جهان را در روز سال نوی 1994 با اشغال چندین شهر به‌ویژه سن کریستوبال غافلگیر کرد. . او سرانجام به زادگاهش چیاپاس بازگشت، جایی که یک خبرگزاری تاسیس کرد XERA-رادیو Uno و منتشر شد جوول، ماهنامه سن کریستوبال.

شبی که فردی به خانه رسید، او و همسرش گابریلا در حال بازگشت از یک ناهار تولد بودند که در یک رستوران غذاهای دریایی پر از نارگیل برای مادر هشتاد و سه ساله فردی، دونا بلانکا لوز آریوالو آبادیا، در شهر دشتی میزبانی شده بود. از توکسلا گوتیرز. عکس های منتشر شده در صفحه فیس بوک فردی نشان می دهد که او چگونه می درخشد. یکی از دوستانش آن را برای من اینگونه توصیف کرد:بسیاری از مردم«مردی خونگرم و خوش اخلاق. هنگامی که فردی که عاشق آشپزی بود، آن شب جعبه آووکادو را از صندوق عقب ماشینش خالی کرد، یک قاتل پشت سر او نزدیک شد، به قاعده جمجمه اش شلیک کرد و طبق گزارش های مطبوعاتی، با عجله به سمت یک موتورسیکلت منتظر رفت.

در همان روزی که فردی کشته شد، روزنامه نگار مکزیکی دیگری به نام آلفردو کاردوسو از خانه اش در آکاپولکو بیرون کشیده شد و پنج گلوله خورد. مرگ کاردوسو در بیمارستان چند روز بعد، تعداد کشته‌شدگان رسانه‌های مکزیکی را در سال 2021 به حداقل 9 نفر رساند و موقعیت این کشور را به عنوان یکی از خطرناک‌ترین مکان‌ها در جهان برای تمرین روزنامه‌نگاری تأیید کرد. یان آلبرت هوتسن، نماینده کمیته حفاظت از روزنامه نگاران مستقر در مکزیک، به من گفت که مکزیک در حال حاضر بیشترین تعداد قتل های حل نشده روزنامه نگاران را در جهان دارد - بیست و هفت نفر در دهه گذشته - و مقامات دولتی اغلب در آن دخیل هستند. او گفت که این امر هم بر ایجاد فرهنگ معافیت از مجازات و هم بر "احتمال حمله به خبرنگاران" تأثیر دارد.

من سی سال پیش در سن کریستوبال د لاس کاساس زندگی می کردم، زمانی که رویدادی مانند قتل فردی غیرقابل تصور بود. یکی از ساکنان قدیمی سن کریستوبال به من گفت: "فقر، نابرابری وجود داشت، اما هرگز احساس نمی‌کردم که زندگی کسی در خطر باشد." تغییرات در شهر کوچک که ترور گستاخانه فردی را ممکن کرد، آنچه را که نه تنها در چیاپاس بلکه در مکزیک نیز در حال رخ دادن است، روشن کرد.

ماه‌ها قبل از ترور، فردی دفاتر و نسخه چاپی مجله‌اش را بست. جوولو شروع به ارسال فراوان در فیس بوک کرد. پست‌های او نشان‌دهنده تنوع علایق اوست: دستیابی به "آزادی، کرامت و صلح" که کاروان‌های مهاجری را که از منطقه عبور می‌کنند به سمت ایالات متحده تغذیه می‌کند. مکان‌های باستان‌شناسی تازه کشف‌شده، نشان‌دهنده ارتباط احتمالی بین مایاها و اولمک‌ها. اخراج گسترده کارکنان در تالار شهر سن کریستوبال؛ و دستور پخت مورد علاقه اش سه روز قبل از کشته شدن، دستور پخت سانگریا را با نقل قولی از شاعر مکزیکی و متولد چیاپاس، Jaime Sabines منتشر کرد: "اگر زنده ماندی، اگر پافشاری کردی، آواز بخوان، خواب ببین، مست شو."

او دو روز قبل از قتلش پیامی دو قسمتی منتشر کرد. اولین مورد مربوط به درگیری مداوم بین قاچاقچیان مواد مخدر و مردم بومی در اطراف شهرداری پانتلو، چند ساعت در شمال سن کریستوبال است. نفوذ زاپاتیستا در خود سن کریستوبال از دهه 1990 کاهش یافته است، اما همچنان در مناطق روستایی مانند پانتلو وجود دارد و مخالفت با قاچاقچیان و دولت را تشدید می کند. با این حال، طی سال‌ها، اتحادیه‌های مواد مخدر کنترل دولت شهرداری پانته‌جو و بخش‌های زیادی از زمین‌های محلی را به دست گرفته‌اند و هزاران کشاورز مایا را اخراج کرده‌اند.

در قسمت اول نشریه فردی، او ترور سایمون پدرو پرز لوپز، یکی از آموزه‌های معروف و عضو Abeja، The Bees، یک فعال کاتولیک و گروه مقاومت صلح‌طلب و همدرد با زاپاتیست‌ها را محکوم کرد. یک قاتل موتورسیکلت جلوی بازاری نزدیک پانتلو به او شلیک کرده بود. به گفته نشریه فردی، او دوازدهمین مردی بود که در سه ماه گذشته کشته شد. به دنبال این قتل، مردم محلی یک گروه دفاع مدنی مسلح به نام ال ماچته تشکیل دادند که خانه های ده ها یا بیشتر مشکوک به مواد مخدر را سوزاندند و دفاتر شهرداری پانتلو را اشغال کردند. در قسمت دوم پست فردی، او قتلی را توصیف می کند که یک شب در منطقه شلوغی از خود سن کریستوبال، گرگوریو پرز گومز، یک دادستان مستقر در چیاپاس که در حال بررسی خشونت در پانتلو است، رخ داد. دو مرد سوار بر موتورسیکلت با خودروی پرز مقابل دفتر کارش کمین کرده و به او شلیک کردند.

وقتی از محققی در یکی از دانشگاه‌های مکزیک پرسیدم که آیا ارتباطی بین قتل فردی، استاد تعلیم و دادستان و دادستان وجود دارد، او به قتل چهارم در سن کریستوبال اشاره کرد. در ماه ژوئیه، یکی از کارمندان یک سازمان غیردولتی ایتالیایی که ادعا می‌شد به خشونت فزاینده متهم شده بود، هنگام خرید غذا در فروشگاهی گوشه‌ای هنگام بازگشت از یک بار و تماشای قهرمانی تیم فوتبال ایتالیا در مسابقات قهرمانی اروپا به ضرب گلوله کشته شد. این محقق که خواست نامش فاش نشود، در پاسخ به این سوال که آیا فکر می کند ارتباطی بین قتل و دیگران وجود دارد یا خیر، چیزی نگفت.

سن کریستوبال شهری به شدت محافظه کار است که میراثی از نژادپرستی عمیق نسبت به مردم بومی خود دارد. تا سال 1950، مایاها اجازه نداشتند در پیاده روهای شهر راه بروند یا شبانه به تنهایی وارد شهر شوند. هیچ جاده آسفالت شده ای وجود ندارد که شهر را به بقیه مکزیک متصل کند. ساکن قدیمی به من گفت که از آن زمان، سان کریستوبال "تقریبا فراتر از عقل" گسترش یافته است. اکنون این شهر یک مقصد گردشگری و مهاجرپذیر است. چندین خیابان در مرکز مملو از بارها و رستوران‌ها هستند و به روی ترافیک بسته شده‌اند. بخش هایی از سان کریستوبال شبیه یک مرکز خرید لوکس در لس آنجلس است. یک خانه بزرگ در مرکز شهر به قیمت نیم میلیون دلار فروخته می شود.

با این حال، مایاها همچنان در حاشیه هستند. کوه های اطراف سان کریستوبال هنوز پر از میلپاسمزارع سنتی کوچک ذرت، لوبیا و کدو تنبل، که ویژگی تعیین کننده زندگی سنتی مایاها هستند. اما اکنون صد هزار مایا در اطراف شهر زندگی می کنند مستعمراتمحله های شلوغی که فقر شدید در آن ها هنجار است و انحرافات جمعیتی جوانان و بیکاران را منحرف می کند. هشتاد درصد از مستعمره ساکنان Chamulas، بزرگترین گروه مایاها در منطقه San Cristobal هستند. Tsocil - زبان چومول ها - lingua franca است.

بر اساس سندی که دایان و یان روس در سال 2014 منتشر کردند، از آنجایی که جمعیت افزایش یافت و مزارع ذرت و لوبیا در کوه های مایا برای حمایت از آن ناکافی شد، مردان محلی مجبور بودند درآمد خود را با کار مهاجرت تکمیل کنند. دیدگاه های آمریکای لاتین. در اواسط دو هزار سال، چیاپاس به دومین صادرکننده بزرگ کار غیرقانونی از مکزیک به ایالات متحده تبدیل شد. پس از رکود اقتصادی سال 2008 و سرکوب مهاجرت توسط دولت اوباما و ترامپ، تعداد زیادی از مایاها خود را در حومه شهرهایی مانند سن کریستوبال یافتند. مایاها در سن کریستوبال زندگی می کنند مستعمرات برای هر شغل موقتی که می توانند پیدا کنند بجنگند. یکی از مردم شناسان به من گفت: «آنها علوفه هستند، بی زمین، بیکار، حاشیه نشین و ناامید». بسیاری از آنها توسط گروه‌های جنایت سازمان‌یافته، که اغلب توسط دشمنان اداره می‌شوند، استخدام شدند. "جامعه تجارت جنایی در مکزیک در حال رونق است."

دو سه سال پیش، ساکنان جوان مایا در مستعمرات شروع به تشکیل باندهای موتور سواری معروف به موتونتو. این باندها به عنوان سازمان های دفاع از خود شروع شدند و شامل مایا و نمائی بودند. با مشهورتر شدن آنها، اعضا درگیر دزدی، اخاذی و سایر جنایات شدند. در نهایت، آنها برای آنچه که مردم شناس آن را «نیروهای ضربتی نیروهای محلی» می نامید، شهرت پیدا کردند. در ماه سپتامبر، صد از موتونتو- بسیاری از آنها تفنگ های بلند حمل می کردند - مرکز شهر را سیل کردند و گلوله هایی از سلاح های خودکار به هوا شلیک کردند. یکی از گلوله ها سقف راه راه یک خانه بومی در حومه شهر را پاره کرد و یک کودک هفت ساله را کشت.

به نظر می‌رسید هیچ‌کسی که در سن کریستوبال با او صحبت کردم نمی‌دانست انگیزه این فعالیت‌های جمعی چه بوده است. موتونتواما به سختی می توان تصور کرد که نمایش زور آنها ربطی به مواد مخدر داشته باشد. یک روزنامه نگار سابق - که زمانی با فردی کار می کرد - به من گفت که اکنون در شهر مقدار زیادی کوکائین وجود دارد. شما می توانید یک گرم داشته باشید - a سد- توسط یک به شما آورده است مواد فروش، حامل موتور سیکلت پزو، معادل ده تا بیست دلار. وقتی از او در مورد تجارت مواد مخدر به طور کلی پرسیدم، او نیز مانند دیگرانی که با آنها صحبت کردم، خواست نامش فاش نشود. او گفت که به عنوان یک روزنامه نگار شروع به ترجیح داستان های سبک زندگی کرده است. او به من گفت: "اگر مواد مخدر را گزارش کنی، در معرض خطر بزرگی هستی."

در 20 اکتبر، هشت روز قبل از کشته شدن، فردی یک پست طولانی تر از حد معمول در فیس بوک منتشر کرد. او در بیانیه‌ای - چیزی شبیه به تمسخر - ادعا می‌کند که شصت و پنج درصد کوکائینی که به ایالات متحده می‌آید از طریق مرز چیاپاس با گواتمالا وارد مکزیک می‌شود که به گفته او عریض‌ترین و متخلخل‌ترین مرز است. مکزیک آمریکای مرکزی دارد. او ادعا می کند که روزنامه نگاران در مطبوعات چیاپاس حتی استفاده از این کلمه را ممنوع کرده اند سیاست مواد مخدر، سیاستمداری که برای کارتل های مواد مخدر کار می کند. فردی همچنین از شهردار سن کریستوبال ماریانو دیاز اوچوا انتقاد کرد. در پست های قبلی فیسبوک مربوط به جوول، مجله Fredy، او اعضای دولت دیاز اوچوا را به چند تن از رهبران مرتبط کرد. موتونتو. (دیاز اوچوا از اظهار نظر خودداری کرد.)

انتشارات فردی نه تنها بی پروا، بلکه غیر اختصاصی نیز بود. مثلاً مقامات شهرداری که احساس می کردند غول هستند، اما در واقع "کوتوله" بودند، چه کسانی بودند؟ "" کدام قاچاقچیان مواد مخدر بین خودشان دعوا کردند شهرداری از جانب شهرداری? بسیاری از ابهامات انتشارات فردی بدون شک به دلیل تلاش او برای بقا است. اما احتمالاً همچنین نشان دهنده سرخوردگی اصلی او به عنوان یک روزنامه نگار - در واقع برای هر شهروندی - از تماشای پیروزی جنایت بدون اینکه بتواند چیزی در مورد آن بگوید، است.

وقتی در مورد ورود مواد مخدر به چیاپاس پرسیدم، محقق دانشگاه به من گفت که بسیار علاقه مند است که اوضاع چگونه پیش می رود، اما برای احتیاط مجبور شد هنگام بحث درباره موضوع با منابع، وانمود کند که بی تفاوت است. او به من گفت که اکنون یک کارتل چامولا در چیاپاس وجود دارد که توسط کاپو چامولا اداره می‌شود و لباس سیاه پوشیده و یک تپانچه به دور کمرش می‌برد. این کارتل در Tsotsil فعالیت می کند - که عملاً آن را به یک کارتل "رمز صحبت کردن" تبدیل کرد - و دارای یک معاهده با یک کارتل بسیار بزرگتر و بسیار خشن تر است که در غرب مکزیک مستقر است و در Chiapas، Cártel de Jalisco Nueva Generación گسترش یافته است. او به من گفت: «راهروی بزرگی برای قاچاق از میان کوه‌ها وجود دارد که گواتمالا را به سن کریستوبال، چنالهو، پانتلو و جاده شمال به خلیج فارس متصل می‌کند».