وقتی فرهنگ پاپ به هنر حمله می کند - و بالعکس

چه چیزی حیرت ماندگار روکوکوی فرانسوی را توضیح می‌دهد، مد از لحاظ نمایشی سبک سرسبد و شاخص در هنر، سرامیک، مبلمان، دکور و مد، که از اواسط قرن هجدهم قبل از آن در محافل اشرافی شکوفا شد و به تدریج جای خود را به تفکر هوشیار داد. نئوکلاسیک از 1789؟ و چرا این رپرتوار بصری خیره کننده در قرن بیستم در آمریکا به عنوان تقلیدی از هنر - در یک کلام، کیچ، البته با نبوغ بدون شک - در فیلم های انیمیشنی با برند والت دیزنی تکرار شده است؟ «الهام‌بخش والت دیزنی: انیمیشن هنرهای تزئینی فرانسوی»، نمایشی سرگرم‌کننده در موزه متروپولیتن، با ترکیب لذت‌های اشیاء تاریخی اصیل مدرن، عمدتاً از مجموعه موزه، با استفاده از سبک آن‌ها در طراحی‌ها و ویدئوهای تولیدی، به این سؤال پاسخ می‌دهد. دیزنی این فیلم ها شامل یک فیلم کوتاه اوایل سال 1934 به نام فروشگاه چین است که در آن مجسمه های چینی زنده می شوند و به زیبایی می رقصند. دو اثر کلاسیک از دهه 1950، سیندرلا، که در آغاز این دهه منتشر شد، و زیبای خفته، که در پایان آن منتشر شد. و قطعه‌ی مقاومت را تشکیل می‌دهند، یک بازی عجیب و غریب که در آن سفال‌های آتاویستی، شمعدان‌ها و ساعت‌ها عاشقانه را برای صاحبشان در سال 1991 در Beauty and the Beast جشن می‌گیرند.

خود والت دیزنی از همان ابتدا این ظاهر را تحسین کرد - به عنوان یک شاهد آماتور در نمایشی که او و خانواده اش در سال 1935 به تور ورسای رفتند - و او به طرز حیله ای آمد تا توانایی خود را برای انقلاب آینده اش در فرهنگ عامه درک کند. در سن بیست سالگی، در سال 1922، دیزنی با کمک هنرمند Ub Iverks، استودیویی به نام Laugh-O-Gram Films در کانزاس سیتی تأسیس کرد. خیلی زود ورشکست شد. یک سال بعد، او دوباره در لس آنجلس شروع به کار کرد. انیمیشن‌های کمیک کوتاهی که برای اولین بار در سال 1928 نمایش داده شد، در خط مقدم قرار گرفت و گروه رو به رشد حیوانات دوستان جوندگان، تماشاگران سینما را در سراسر جهان خوشحال کرد. اما دیزنی در تلاش بود تا از این موفقیت اساسی پیشی بگیرد و شروع به تولید داستان های کامل فولکلور کرد، اغلب با عناصر شگفت آور شوم. من معتقدم که موفقیت او در این زمینه، سفید برفی و هفت کوتوله (1937) اولین فیلمی بود که تماشا کردم. به من گفتند که در اولین حضور ملکه جادوگران فریاد زدم و آن را نگه داشتم تا اینکه از تئاتر حذف شدم. (و مجبورم نکنید با آسیبی که با دیگر شروران سابق نسل من، مادر کشته شده در بامبی، سالی که در سال 1942 به دنیا آمدم، شروع کنم.) منبع آلمانی و مصنوعات سفید برفی به تصویر کشیده شده در نهایت توسط افراد بیشتری جابجا خواهند شد. جادوهای آرامش بخش فرانسوی تبار، با غریزه ای که عاقلانه سیاسی بود.

دیزنی استودیوی خود را هدایت کرد تا از درخشش بی‌هزینه روکوکو، تقلید از لذت‌گرایی بی‌عیب و نقص دربار لویی پانزدهم بهره‌برداری کند، در حالی که با عفت و پاکدامنی به دنبال اروتیسم مکرر او بود. زبان فرهای قدیمی که از فیلمی به فیلم دیگر انتزاعی‌تر می‌شد، به آرامی با بی‌خیالی خیال‌پردازی‌های دیزنی درباره سرزمین پریان درمی‌آمیخت: یک فرار از دنیاها به تنهایی. اگرچه کاملاً سکولار است، اما مانند خاطرات نوستالژیک او از آمریکا در حدود سال 1900، چوپان چیزی کلیسایی در مورد او دارد. به بهانه سرگرم کردن بچه ها (اگر بچه ندارند، یکی بگیرید)، از بازدید از دیزنی لند و دنیای والت دیزنی با طراحی عالی لذت بردم و در عین حال جشن بی گناهی آنها را جشن گرفتم. مصونیت از مجازات یک رژیم عادلانه محکوم به فنا در فرانسه (مشکل ما نیست!) کاملاً به حوزه های خیالی تبدیل شده است که به دقت با واقعیت نگران کننده فرد بیگانه است. قلعه سیندرلا در دنیای دیزنی مدلی از ورسای در میان سایر قلعه های فرانسوی است. مرکز دیزنی لند تحقق یک مزخرف متصل و تاج‌گذاری شده، قلعه خارق‌العاده نیوشوانشتاین پادشاه دیوانه آلمان، لودویگ دوم (1868-1892) است که دیزنی آن را به عنوان الگویی برای لوگوی استودیوی خود پذیرفته است. هر شب تینکر بل با سیم از بالای خود پایین می آید.

نمایش Met مملو از نمایش تکنیک‌های انیمیشن جادویی است، که اکنون به صورت دیجیتالی قدیمی است، که بیننده را از طرحی به سلول دیگر تا گزیده‌ای از فیلم منتقل می‌کند. به طور خاص، یک سکانس مدادی فریبنده از دگرگونی فیزیکی هیولا - هوایی، طوفانی، پنجه ای که به یک دست تبدیل می شود - به یک شاهزاده شجاع در فیلم 1991. اما تمرکز اصلی روی صنعتی است. چند اتفاق عجیب و غریب برای مدت کوتاهی دیزنی را فریب داد، مانند تنظیمات ترسناک "زیبای خفته" توسط یک اویند ارل خاص، که برخی از انیماتورهای همکار را با پس زمینه ای منحرف کننده از شخصیت هایشان نگران کرد. به طور معمول، دیزنی استعدادهای خدمه خود را در طرح‌هایی به همان اندازه آندی شامل می‌کند، جایی که آنها با زدن زیر پتو ثبت نام می‌کنند.

یکنواختی محاسبات بعد از مدتی خسته کننده می شود. این معادل مزیت نسبی چنین اصالت فرانسوی مشابه گلدانی در شمال است که در سال 1758 ساخته شده است و دسته هایی به شکل سر فیل دارد. دیوارکوب ها قسمت زیادی از نحوه برافراشتن شمع ها را تشکیل می دهند و سخت افزار مبلمان عمل باز کردن کشوها را زیباتر می کند. در هیچ محیطی قبل و بعد از آن، لوازم جانبی زندگی روزمره برای کسانی که می‌توانستند به خود ببالند تا این اندازه از زیبایی اشباع نشده است. طراحی روکوکو کنایه‌های فیگوراتیو، معماری و گیاهی را با الگوهای لپیداری باشکوه تکمیل می‌کند و بین بازنمایی و انتزاع می‌لغزد به گونه‌ای که، همانطور که ما آن‌ها را تجربه می‌کنیم، برای همیشه مایه لذت هستند.

افراط و تفریط های سبکی، ناخوشایند یا غیر خوشحال، در تاریخ هنر، تقریباً همیشه در دوره های ثبات سیاسی از خود راضی، می آیند و می روند. این یک پارادوکس نیست. بحران جهانی تمایل دارد بیان منضبط را تشویق کند. آرامش نسبی هنرمندان را وادار می کند تا سرگرمی های خود را به مردم یادآوری کنند، اگر نه به عنوان یک اقدام احتیاطی اخلاقی، آشفتگی اجتناب ناپذیر طبیعت انسانی. این نمایش که توسط ولف بیرچارد که هنر تزئینی بریتانیا را در موزه مدیریت می‌کند، میزبانی می‌کند، نمونه‌های قبلی از ملیله‌های عاشقانه قرن شانزدهم، فوق‌العاده اغواکننده، موسیقی ساختن چوپان و چوپان را که احتمالاً در فرانسه طراحی شده و در جنوب بافته شده است، ارائه می‌کند. هلند. دیزنی و کارکنان آن قرن ها سابقه هنری جدی را در سبک های داستانی خود رقم زده اند. درز، نتایج بود - و باقی می ماند - یک آشفتگی زودگذر لذت بخش.

قبل از دیدن نمایش، نگرانی‌هایی در مورد میزبانی مت در ماه آگوست داشتم که نشان‌دهنده ساختگی بدبینانه شرکتی بود. نصب این مدل های رنگ و رو رفته بسیار جذاب است - و دور از ذهن نیست که به یک مفهوم رویایی که توسط طراح مری بلر، کالسکه کدو تنبل سیندرلا را به تصویر می کشد دست پیدا کنم - اما در نهایت، نگرانی های من دوباره مرا آلوده کرد. اگرچه در ذائقه مدرن عادت کرده‌ایم از «بالا» و «کم» عبور کنیم، اما وقتی استفاده از گذشته نه تنها واردات اصلی آن را عقیم می‌کند، بلکه آن را تبدیل به یک فتیش نیز می‌کند، تفاوت بی‌معنی نیست. پرداخت رد شده است و ممکن است مضحک به نظر برسد. اما او فاقد طنز اساسی است که نمی تواند بدون حداقل یک زمزمه کنایه انجام دهد. ما کشور جادوهای خلاقانه دیزنی نیستیم، فقط کاربران منفعل آن هستیم. انیمیشن طولانی‌تر پیچیده‌تر با موفقیت‌های پیکسار همراه شد، که والت دیزنی در سال 2006 آن را به‌عنوان زیرمجموعه از استیو جابز خریداری کرد.

چرا من هرگز در مورد طراح پوستر E. McKnight Kaufer نشنیده بودم، موضوع یک نمایش شگفت انگیز زیرزمینی مدرنیستی در موزه طراحی اسمیتسونیان، Cooper Hewitt؟ حدس می‌زنم به این دلیل است که من عادت کرده‌ام حملات هنری به فرهنگ عامه را دنبال کنم، اما کمتر. کافر که در سال 1954 درگذشت، در دهه های 1920 و 1930 جادوگری با نبوغ بی حد و حصر بود. او با کمک همسر دومش، ماریون دبلیو. دورن، طراح پارچه که ده سال از او جان سالم به در برد، زیبایی‌شناسی ماجراجویانه‌ای را برای تغییر ظاهر شهرهای سطح خیابان و احیای طراحی جلد کتاب‌ها حفر کرد - و بشارت داد. و دکورهای تئاتر و دکوراسیون داخلی را تحت تأثیر قرار می دهد. او اصرار داشت که مستقیماً با مشتریان کار کند و قصد داشت آنها را متقاعد کند که در تصاویر هندسی دوردست و به طرز باورنکردنی مخدوش شده ریسک کنند. تأثیر او چنان مسری بود که نسل‌های متوالی در حرفه‌ای که تولید آن ذاتاً زودگذر است جذب شد.

ادوارد کافر که در آن زمان به عنوان پسری بی قرار از مونتانا متولد شد، دوران کودکی خود را در ایوانسویل، ایندیانا گذراند. او در سن دوازده یا سیزده سالگی مدرسه را ترک کرد و در تلاش برای نقاشی بود و در حالی که هنوز یک نوجوان به غرب می رفت، مشاغل عجیبی انجام می داد، از یک شرکت تئاتر سیار به یک مزرعه میوه می پرید. سپس در سانفرانسیسکو تحصیلات خود را در هنرهای پیشرفته و همزمان با کار در یک کتابفروشی آغاز کرد. کار او توجه مشتری همیشگی جوزف ای. مک نایت را به خود جلب کرده است، او به توانایی های کافر بسیار باور دارد که پیشنهاد می کند برای آموزش این هنرمند جوان در پاریس حمایت مالی کند. کافر نام خود را برای ادای احترام به نیکوکار خود تغییر داد. او تحصیلات خود را در شیکاگو (جایی که پس از افتتاحیه آن در نیویورک در معرض شگفتی های آوانگارد نمایشگاه اسلحه در سال 1913 قرار گرفت) و سپس در مونیخ قبل از رسیدن به پاریس ادامه داد. از سال 1915 تا 1940 در انگلستان مستقر شد و با کابل های زنده تبدیل به یک جهان وطنی شد. نمودار بزرگی که دیوار نمایش کوپر هیویت را پوشانده است، مجموعه ای از نام های گمشده است، با خطوط ارتباطی که از تصویر چهره زیبای او، در میان دیگر شخصیت های ستاره، آلفرد هیچکاک، تی اس الیوت، آلدوس هاکسلی، ویندهام لوئیس، ویرجینیا تابیده می شود. وولف، لنگستون هیوز، من ری و سر کنت کلارک.

عامل دیگری که شهرت کافر را خدشه دار می کند، یکپارچگی تقریباً عجیب و غریب او است که روح عمومی را در خدمت اهداف مدنی و سیاسی هدف قرار می دهد و معتقد است که طراح واقعی "باید یک هنرمند باقی بماند". او که بیشتر با آژانس‌های کوچک کار می‌کرد، اگرچه قراردادهایی از جمله ساخت حدود یکصد و بیست و پنج پوستر برای متروی لندن برنده شد، اما در یک سخنرانی در موزه هنر مدرن نیویورک در سال 1948، استراحتگاه غالب را محکوم کرد. شرکت ها به "روش های معمول جذب از طریق رابطه جنسی، اسنوبیسم، ترس و احساسات زشت." یا خیلی کلاسیک - ارزش های آپولو.

او که در سال 1940 با دورن به نیویورک نقل مکان کرد، با کمپین هایی برای شرکت هایی مانند امریکن ایرلاینز و با طرح های جلد متمایز برای آثار کلاسیک مدرن منتشر شده توسط آلفرد آ. ناپف، رندوم هاوس و پانتئون، از جمله اولیس، موفقیت دوره ای داشت. جیمز جویس (سفید غلیظ). "U" و "l" آبی لاغر، هر دو به شدت کشیده، چشم نواز) و "مرد نامرئی" رالف الیسون (چهره ای سایه دار که خطوط سفید و یک چشم خیره از آن عبور می کند). اما او هم از نظر سلامتی و هم از نظر بهره وری خود دچار افت شد. او گفت که او هرگز در وطن خود احساس نکرده است. دلتنگ دوستانش از خارج از کشور، بیگانه از دورن و الکلی، به پایان غم انگیزی رسید. حتی پس از آن، اعتبار او در میان همکارانی که کار او را می‌شناختند مدت‌ها پس از آن باقی ماند. اگر در این نمایش شرکت کنید متوجه خواهید شد که چرا. ♦