پناهگاه آنتونی روسو نیویورکر

شبیه دژاوو است: یک سال دیگر، نوع دیگری از ویروس کرونا و برای بسیاری، مبارزه دیگری با حساب پیچیده سنجیدن خطرات و مزایای اتحاد مجدد با دوستان. بنابراین برای جلد آنتونی روسو برای شماره این هفته مناسب به نظر می رسد که شیئی را به تصویر بکشد که در حالی که برای مهمانی لباس پوشیده است، در خانه نشسته آرام به نظر می رسد - یادآوری که پس از دو سال گذشته بسیار مورد نیاز است، از لذت های دنج اقامت.

چه امید یا تصمیمی برای سال جدید دارید؟

من هیچ راه حلی ندارم، اما امیدوارم.

جلد شما زنی را نشان می دهد که صبورانه نشسته و منتظر است. استراتژی شما برای مقابله با انتظارهای طولانی چیست؟

مداد و یک کاغذ بزرگ.

سبک شما در اینجا دو مدرنیست بزرگ اوایل قرن بیستم را به چالش می کشد: پیکاسو و ماتیس. آیا شباهتی بین زمان آنها و لحظه حال پیدا می کنید؟

از برخی جهات، همه چیز اصلاً تغییر نکرده است: به نظر می رسد هر قرن چیزی از آمدن دوم ییتس است که همیشه بین هرج و مرج و نظم کشیده شده است. اما همیشه می‌توانید روی هنرمندانی حساب کنید که در تعیین اینکه ما جهان را چگونه می‌بینیم، نقش ایفا می‌کنند.

شما هم نقاشی می کنید و هم دیجیتال کار می کنید. آیا دایره لغات بصری شما از متوسط ​​به متوسط ​​تغییر می کند؟

بله، هر محیطی سرعت، جریان و شخصیت خاص خود را دارد. برخی تسلیم کار بیشتر مغز می شوند. دیگران ممکن است بیشتر گرافیکی و نمادین باشند. این قطعه خاص با خطوط پهن نقاشی شده است. رنگارنگ و امپرسیونیستی است. برای من، این نوع داستان به معنای یک داستان رایگان است که برای تأثیر عاطفی طراحی شده است.

برای دیدن کاورهای بیشتر در شب سال نو به ادامه مطلب مراجعه کنید: