پیروزی رئیسان بر اسکناس ها مضحک و بی نقص بود
وقتی کوارتربکی که تیمش در کوارتر چهارم پنج، کمتر از دو دقیقه عقب است، در جیب خود می رقصد و سپس یک تیر بیست و هفت یاردی را به سمت گیرنده باز در ناحیه انتهایی پرتاب می کند، مانند جاش آلن، کوارتربک بوفالو بیلز، او این کار را انجام داد. یکشنبه شب، شنیدن صدای کوچکی در پشت سرتان به ندرت و مضحک است که می گوید: "شاید او باید ابتدا به جای اینکه مستقیماً به نتیجه برود، همان پایین می جنگید." اما پیروزی 42-36 کانزاس سیتی چیفز بر بیلز یکی از نادرترین و مضحک ترین بازی ها بود و همه می دانستند که بوفالو زمان زیادی را برای احساس کردن پیشروی خود در نظر گرفته بود. برای کوارتربک چیفز، پاتریک ماهومز، یک دقیقه و پنجاه و چهار ثانیه ممکن است تمام شب بوده باشد. ماهومس می تواند به سمت راست بغلتد و زیردریایی غرق شده را در دریای مدافعان پرتاب کند و به نوعی هدف خود را پیدا کند. او می تواند در حالی که تحت فشار به عقب می افتد، به بالا بپرد تا گیرنده تقریباً باز را در ناحیه انتهایی ببیند و سپس در هوا پرتاب کند. او آگاهی فراطبیعی از میدان، بدن خود و ساعت دارد. سوال این نبود که آیا چیفز می‌تواند از زمین گلزنی کند تا بازی را به وقت اضافه بفرستد یا یک تاچ داون برای برنده شدن آن به ثمر برساند، بلکه سوال این بود که آیا بیلز زمان کافی برای گلزنی یک بار دیگر در زمانی که به ناچار توپ را می‌گیرد خواهد داشت یا خیر. بازگشت.
و اینطور هم شد: ماهومز گیرنده تیریک هیل را در میدان پیدا کرد و هیل بقیه کارها را انجام داد و در حالی که با عجله از دفاع بیلز رد شد، پاهایش تار شد. بوفالو که اکنون چهار ساله است، بیش از یک دقیقه و هفتاد و پنج یارد فرصت داشت. رئیس ها ماهومز داشتند، اما بیل ها آلن داشتند، و آلن تمام روز را با ماهومز بود. در حالی که ماهومز با استعداد، تخیل و کاریزما برنده می‌شود، آلن با جثه، پاها و قدرت کبودی‌اش غالب است. . واضح بود که آلن توپ را کجا پرتاب می کند، اما هیچ کس نمی توانست دیویس را از رسیدن به آن باز دارد. یک پایان دیویس برنده بیست و هشت یارد شد. یکی دیگر دوازده برد. سپس، در حالی که هفده ثانیه باقی مانده بود، آلن و دیویس دوباره این کار را از خط نوزده یارد انجام دادند: دیویس مسیر عالی را دوید، و آلن پرتاب عالی را ترک کرد. تاچ داون، بوفالو. سیزده ثانیه تا پایان بازی باقی مانده بود.
این باید به آن پایان می داد: هیچ کس نمی توانست ساعت را بزند. هفته گذشته، کابوی ها یک ثانیه بیشتر وقت داشتند و کوارتربک آنها، داک پرسکات، حتی نتوانست از یک قرعه کشی موفق کوارتربک خارج شود. واضح به نظر می رسید که بیلز باید ضربه را پاک می کرد و ساعت را می سوزاند، اما در عوض آنها تصمیم گرفتند توپ را از ناحیه انتهایی ضربه بزنند و چیف ها را به عقب برگردانند، اما هیچ زمانی را پاک نکردند. اما موقعیت بد در زمین زمانی مشروط است که پاتریک ماهومز را داشته باشید. سپس بیل ها تصمیم کنجکاوانه دیگری گرفتند، در حالی که با عجله به سمت ماهومز می رفتند، از خود در برابر ضربه داون محافظت کردند و او را تشویق کردند تا کاری را که می خواست انجام دهد: به سرعت توپ را بیرون بیاورد و در میانه میدان قرار بگیرد. دو بازی پلی آف و ده ثانیه بعد، چیفز چهل و چهار یارد حرکت کرد. یک گل چهل و نه یاردی درست قبل از پایان ساعت به تساوی رسید.
از آن زمان به بعد، بازی، طبق قوانین پوچ اضافه کاری NFL، به پرتاب یک سکه رسید. چیفز برنده پرتاب شد و پیروز شدن را انتخاب کرد و البته ماهومس از زمین بالا رفت و یک پاس تاچ داون به کلچه پرتاب کرد. بیلز توپ را پس نگرفت، که آشکارا ناعادلانه و به نوعی مناسب بود. پرتاب یک سکه دقیقاً همان چیزی بود که این دو بازیکن را از هم جدا می کرد. شکی وجود نداشت که حمله فوق‌العاده چیفز می‌تواند در برابر دفاع خسته بیلز گلی به ثمر برساند، همان‌طور که شکی وجود نداشت که بیل‌ها نیز اگر چرخش به راه خود می‌رفت، همین کار را می‌کردند. در نهایت، دو تیم تنها در دو دقیقه آخر قانون، بیست و پنج امتیاز را با هم کسب کردند.
با این حال، فارغ‌التحصیلی رضایت‌بخش‌تر، حداقل برای کسانی از ما که به‌ویژه از لایحه‌ها یا روسای جمهور حمایت نمی‌کنیم، اصلاً فارغ‌التحصیلی نخواهد بود. در دنیای بهتر، بازی به شکلی وحشیانه‌تر پیش می‌رفت. اگر برای دو کوارتربک نبود، حداقل برای من فرسودگی ایجاد می شد. در نقطه‌ای ممکن است رهگیری، یا آشوب یا کیسه‌ای ویرانگر وجود داشته باشد. بازی ها تمام شد. ساعت ها رو به اتمام است. برنده و بازنده وجود دارد. بعداً یک قهرمان سوپربول وجود خواهد داشت. اما حداقل برای چند دقیقه - کشش و کشش، کاهش زمان تا زمانی که معنی خود را از دست بدهد - می توانستم همه آن را فراموش کنم. نتیجه شرط بندی شد، اما فقط این لحظات مهم بود.
[ad_2]