کالج های سودآور به دلیل کووید به بازگشت بازگشتند

کالج‌ها و مدارس حرفه‌ای آمریکایی سودآور با فرا رسیدن همه‌گیری در مکان خوشحالی قرار داشتند. آنها که توسط دولت ترامپ از محدودیت های اعمال شده توسط دولت اوباما آزاد شده بودند، به راحتی به پول کمک های دانشجویی فدرال دسترسی داشتند، و از آنجایی که بسیاری از برنامه های آنها قبلاً به صورت آنلاین اجرا می شد، می توانستند خود را به عنوان ارائه دهندگان مزایای ایمن و عملی برای شرکت های وابسته معرفی کنند. خانه و رگ به رگ شدن آنها با مسلح شدن به این پیام، از این لحظه نهایت استفاده را کردند. بر اساس گزارش مرکز ملی تحقیقات دانشجویی، در حالی که موسسات آموزش عالی سنتی دانشجویان را از دست می دهند، ثبت نام در مدارس چهار ساله در سال گذشته بیش از پنج درصد افزایش یافته است. در میان دانشجویانی که هیچ تجربه قبلی در کالج ندارند، این افزایش 9 و نیم درصد است.

صدها هزار آمریکایی تعهدات بزرگی نسبت به زمان، تلاش و پول این مؤسسات داده اند. و بسیاری می توانند آنچه را که به دنبال آن هستند، از جمله مشاغل و فرصت هایی که سرمایه گذاری را توجیه می کند، بدست آورند. اما تعداد نگران کننده دیگری که آخرین رکوردهای صنعت را دنبال می کنند، سفری را آغاز کرده اند که قرار است با امیدهای از بین رفته و بدهی های خرد شده به پایان برسد - و بسیاری دیگر در چند سال آینده این مسیر را دنبال خواهند کرد مگر اینکه دولت بایدن کاری در این زمینه انجام دهد.

آموزش عالی غیرانتفاعی دنیایی از شرکت های بزرگ است که بیشتر درآمد خود را - معمولاً بیش از هفتاد و پنج درصد - از یارانه های دولتی دریافت می کنند. این صنعت در شکل مدرن خود به اواخر دهه 1940 باز می گردد، زمانی که لایحه GI برای اولین بار معرفی شد. در آن زمان، مانند اکنون، برخی از شرکت‌ها تلاش بیشتری برای تعقیب کمک‌های دانشجویی فدرال به جای آموزش یا یادگیری انجام می‌دهند. لایحه GI به دلیل کمک به میلیون ها کهنه سرباز بازگشته برای رفتن به کالج بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. دیوید ویتمن در کتاب اخیر خود با عنوان سود حاصل از شکست: دانشکده هایی با سود و بسته شدن ذهن محافظه کار می نویسد، این همچنین باعث "انفجاری در تبلیغات گمراه کننده، شیوه های استخدام غارتگرانه، آموزش های غیر متعارف، کلاهبرداری آشکار شد." ”

با این حال، مجموعه‌ای از رسوایی‌ها جرقه سرکوب را برانگیخت و دهه‌ها بعد امید بود که چنین سوءاستفاده‌هایی خشم هر دو طرف و فشار برای اقدامات متقابل را برانگیزد. با این حال، در دو هزار دوره اول، شتاب سیاسی با ظهور شرکت های زنجیره ای غول پیکر تغییر کرد، که مبالغ بی سابقه ای را صرف لابی گری و کمک های تبلیغاتی کردند و سهم فزاینده ای از توجه را بر حزب جمهوری خواه متمرکز کردند. در گذشته، مقامات جمهوری‌خواه سریع‌تر - گاهی سریع‌تر از دموکرات‌ها - زمانی که مدارس به‌طور سیستماتیک دولت را آزار می‌دهند، صحبت می‌کردند. اکنون (همانطور که در زیرنویس ویتمن خلاصه می شود) آنها به مدافعان بی رویه صنعت و یارانه های آن تبدیل شده اند. سال‌های بعدی ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش منجر به دور جدیدی از رسوایی‌ها در مدارس شد که ارتشی از بازاریاب‌های تلفنی را برای ثبت نام افراد به روش‌های منصفانه یا پیش‌فرض به کار گرفتند. دانشگاه فونیکس، طبق تحقیقات بعدی کمیسیون تجارت فدرال، اعلام کرد که هیچ همکاری استخدامی با AT&T، یاهو، مایکروسافت، توییتر و صلیب سرخ آمریکا وجود ندارد. کالج‌های کورنتی یادداشت‌هایی ارسال کرده‌اند (دعوی قضایی آشکار خواهد شد) که مستاجران را تشویق می‌کنند تا از افراد «منزوی» و «بی‌صبر» با «عزت نفس پایین» پیروی کنند. مؤسسه فنی ITT ده ها هزار دانشجو را در دوره های کامپیوتر ثبت نام کرد، دوره هایی که اغلب آنقدر عجولانه اختراع شده بودند و عموماً آنقدر ضعیف مورد توجه کارفرمایان قرار می گرفتند که برخی از فارغ التحصیلان در نهایت به این نتیجه رسیدند که اگر ITT را در زندگی نامه شما از دست می دادند، جستجوی کار بهتر بود.

جنایات این صنعت، دولت اوباما را بر آن داشته تا قانون استخدام سودآور را معرفی کند، مجموعه ای از مقررات که نیازمند افشای عمومی داده های عملکرد کلیدی، نظارت مدرسه به مدرسه بر بدهی و سطح درآمد دانش آموزان، و توقف کمک های فدرال به مؤسساتی است که به طور مداوم. بیش از حد وعده داده شده و به اندازه کافی محقق نشده است. این اقدامات، همراه با تبلیغات ضعیف، باعث تعطیلی برخی از بدترین مؤسسات، از جمله Corinthian و ITT شده است، در حالی که برخی دیگر سعی در تغییر نام تجاری خود داشته اند. در پایان سال های اوباما، کل مفهوم آموزش عالی بدنام شده بود. سرمایه گذاران و دانشجویان فرار کردند. صنعت نیاز به معجزه داشت.

تعدادی از آنها وجود دارد. دونالد ترامپ، مالک اصلی سابق دانشگاه ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده شد. او بتسی دیووس، یکی از طرفداران خصوصی‌سازی را که تجربه زیادی در سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مرتبط با مدارس سودآور دارد، به عنوان وزیر آموزش منصوب کرد. DeVos فهرستی از رهبران صنعت و لابی‌گران در پست‌های سیاسی ارشد را فهرست کرده است، و او و تیمش به وضوح تحقیر قانون استخدام سودآور را اعلام کرده‌اند، ابتدا آن را نادیده گرفته و سپس در جولای 2019 آن را لغو کردند.

از ابتدای ریاست جمهوری بایدن، درخواست های گسترده ای برای احیای این حکومت وجود داشته است. وزارت آموزش و پرورش که اکنون توسط میگل کاردونا اداره می شود، به لطف شکایتی که در سال 2020 از طرف دانش آموزان توسط شبکه ملی حمایت قانونی از دانش آموزان ارائه شده است، می تواند این آرزو را برآورده کند. کاردونا و تیمش می‌توانند طبق درخواست شاکیان، توافقی را برای لغو لغو قانون توسط پیشینیان خود پیشنهاد کنند. با این حال، در بیانیه ای که در اواخر اکتبر ارائه شد، وکلای دولت گفتند که ترجیح می دهند لغو لغو شود.

بیانیه شگفت انگیزی بود دولت با احیای برنامه بخشودگی وام برای وام گیرندگان خدمات عمومی و حمایت از توقف همه گیر پرداخت ها، سیاستی که اخیراً تا می 2022 تمدید شده است، نسبت به قربانیان کلاهبرداری صنعتی ابراز نگرانی کرده است. خطای رویه ای بر اساس شواهد نادرست. دو تن از مقامات ارشد وزارت آموزش و پرورش در سمت های دیگر از اهمیت حمایت از وام گیرندگان در قلب قانون استخدام سودآور دفاع کردند. در واقع، این وزارتخانه در حال حاضر در حال طراحی برنامه‌هایی برای یک ابتکار قوانین جدید با هدف توسعه پادمان‌های قوی‌تر است. (یکی از اهداف این قانون‌گذاری پیروی از طرح نجات ایالات متحده با تشدید محدودیت نود درصدی میزان درآمد مدرسه از محل بودجه عمومی است.)

پس چرا دولت از این فرصت برای بازگرداندن قاعده قبلی استفاده نمی کند؟ جیمز کوال، معاون وزیر آموزش و پرورش، در یک سوگندنامه حمایتی که با گزارش اکتبر ارائه شد، با سردرگمی توضیح داد که چنین تلاشی باعث "اختلال و انحراف چشمگیر منابع از اولویت‌های بخش، که شامل بازگرداندن حمایت از دانش‌آموز است."

نیت ها خوب به نظر می رسید، اما منطق اشتباه می شد و یک پروژه بلند مدت را با یک پروژه کوتاه مدت اشتباه می گرفت. تدوین مجدد قوانین به راحتی می تواند چندین سال طول بکشد. (نزدیک به پنج سال از تدوین و اجرای قانون اشتغال سودآور می گذرد.) در همین حال، تعداد زیادی از مردم بدون دسترسی به اطلاعات مهم مدارس و برنامه ها را انتخاب می کنند.

در جلسه توجیهی یکی از دوستان، یک گروه کالیفرنیایی به نام حامیان حقوق مسکن و اقتصادی مجموعه‌ای از داستان‌های واقعی را در مورد آنچه ممکن است برای کسانی که انتخاب‌های بد انجام می‌دهند، بیفتد، ارائه کردند. اریک لونگو، با امید به دنبال حرفه ای در طراحی گرافیک وب، در دانشگاه DeVry مستقر شد، پس از اینکه به او گفته شد که فارغ التحصیلانش به طور معمول بیش از هشتاد هزار دلار در سال درآمد دارند، گفت. Luongo، کهنه سرباز نیروی دریایی، باید بتواند بسیاری از هزینه ها را با مزایای GI Bill و سایر کمک های مالی پوشش دهد، اما مدرسه، طبق این سند، او را فریب داد تا وام های غیرضروری بگیرد. او پس از فارغ التحصیلی موفق به یافتن شغل طراحی نشد و با تعجب متوجه شد که بیش از صد هزار دلار بدهکار است. مالوری پک از مؤسسه‌های هنری بین‌المللی مینه‌سوتا فارغ‌التحصیل شد و تقریباً 40000 دلار وام معوقه دریافت کرد و مدرکی که ثابت شد "بی فایده" بود. کریم بریت پس از اینکه با تبلیغ یک کالج شغلی در فلوریدا روبرو شد که هدف آن کسانی بود که از "نودل شانه" و "آماده رفتن به استیک" خسته شده بودند، تصمیم گرفت گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع تحصیل کند. به گفته بریت، این دستورالعمل شماتیک بود، و ابزار و تجهیزات برای تمرین "در بهترین حالت محدود و در بدترین حالت وجود نداشت." از این گذشته، او در حالی که به عنوان آشپز کار می کرد، برای بازپرداخت هزاران دلار وام با مشکل مواجه بود، همان شغلی که قبلا داشت.