تری آلن در مورد ریشه های موسیقی و هنر تگزاسی خود

برای بیش از نیم قرن، هنرمند و موسیقیدان تری آلن از جنوب غربی الهام گرفته است. او به من گفت: "این فضا است، این افق است." "و همچنین تناقض که در سطوح دیگر بسیار محدود کننده و محافظه کارانه است. دیوانه های زیادی از این نقطه از جهان بیرون می آیند - و منظور من از هیچ نظر منفی خاص دیوانه نیست، فقط منظورم این است که دیوانه برای انجام کارها، انجام کارها، خارج شدن از آنجا، با زندگی روبرو شو که هستی."

آلن هفتاد و هشت ساله در مجموعه‌ای از آثار شامل آلبوم‌ها، اینستالیشن‌ها، نمایشنامه‌های رادیویی و طراحی‌ها، مسیرهای طولانی جاده‌های خالی منطقه، متل‌های کثیف و بارهای نورانی نئون و دزدان بانک، فوتبال دستپاچه را به یاد می‌آورد. بازیکنان و افراد تنها در شهرهای کوچکی که در آنها زندگی می کنند. به نظر می رسد که پتانسیل خشونت یا عاشقانه همیشه زیر سطح زمزمه می کند.

آلن در لوبوک بزرگ شد و در سالن رقصی که پدرش یک بازیکن بیسبال که یک مروج مراسم بود، نوشابه می فروخت. هنک ویلیامز و لیتل ریچارد را در آنجا شنید. در مدرسه هنرهای لس آنجلس در دهه 1960، او خود را با سوررئالیست ها احاطه کرد و با اد روشا دوست شد. به عنوان یک نوازنده در دهه 1970، او در جشنواره ها می نواخت و با نخبگان یاغی آهنگ می نوشت و دو آلبوم کشور ساز به نام های خوارز (1975) و لوبوک (در همه چیز) (1979) را منتشر کرد. اگرچه ضبط‌ها به‌زودی چاپ نشد، اما بین آگاهان توزیع شد.

آلن خیلی زود به خاطر هنرهای بصری خود، ترکیبی از اینستالیشن ها، درام های تئاتری، ویدئوها و سنگ نگاره ها، که در سال های اولیه حضور در لوبوک با بسیاری از آنها دست و پنجه نرم می کرد، بیشتر شناخته شد. او یک سری از طرفداران، دوستان و همکاران - دیو هیکی، دیوید برن، بروس نومان - را جمع کرد که از رویکرد التقاطی او به این ژانر و لبه بدخواهی غیرقانونی پشت لبخند گسترده و دوستانه او قدردانی کردند. گای کلارک خواننده کانتری که در سال 2016 درگذشت، درخواست کرده است که خاکستر او بخشی از مجسمه تری آلن شود. چند سال پیش، وقتی مصاحبه‌کننده‌ای از باب دیلن پرسید هنر معاصر بعدی چیست، او گفت که زمین‌های گلف مینیاتوری و تری آلن را دوست دارد.

با این حال، طولانی ترین همکار آلن، همسر، بازیگر و نویسنده او، جو هاروی آلن است. این زوج در یازده سالگی در لوبوک با هم آشنا شدند و از آن زمان تاکنون با هم هستند. چند روز قبل از کریسمس، آلن به من گفت: "این یک شوخی است که ما تا دوازده سالگی به آن ها لج نمی زدیم." جو هاروی از این شوخی متنفر است.

امتناع آلن از چسبیدن به یک محیط به این معنی است که او به عنوان یک بیگانه وجود دارد، حتی زمانی که آثارش در موزه هنر مدرن، موزه هنر لس آنجلس و هیرشهورن به نمایش گذاشته شده است. سال ها پیش، اسمیتسونیان به آرشیو او علاقه مند شد و آلن درام با برخی از ضبط های قدیمی خود برای آنها فرستاد. وقتی موزه به آلن گفت که آنها فقط به تصاویر بصری او علاقه مند هستند، او قرارداد را لغو کرد و به جای آن تصمیم گرفت که مواد را برای تکزاس تک به Lubbock بفرستد.

در سال 2016، شرکت ضبط موسیقی کارولینای شمالی Paradise of Bachelors، "Juarez" و "Lubbock (در همه چیز)" را دوباره منتشر کرد و توجه جدیدی را به آلن جلب کرد. او به من گفت: «انگار تمام دنیا باز شده است. اما او و جو هاروی هرگز از انجام کارها دست برنداشتند. این روزها، آنها در سانتافه زندگی می کنند، جایی که آلن در گروهی که شامل پسران این زوج، به علاوه چارلی سکستون، گیتاریست قدیمی دیلن است، می نوازد. وقتی صحبت کردیم، آلن در آستین بود و در موزه هنر بلانتون در دانشگاه تگزاس نمایشی برگزار می کرد. او به من گفت که برای بازگشت به استودیوی خود در سانتافه احساس خارش دارد. او به من گفت: "من کارهای افتضاحی را انجام داده ام که قبلاً انجام داده ام." "من برای دیدن آنچه در پیش است هیجان زده هستم. "

شما با صنعت سرگرمی آشنا شدید، اما به روشی بسیار لوبونیایی - راک اند رول، و همچنین کشتی. شایعه ای شنیدم که وقتی بچه بودی با الویس آشنا شدی.

گروه او در تلاش بودند جایی پیدا کنند و در خانه ما توقف کردند تا بپرسند کجا برویم. سپس یک گروه در حال تور در یک ون با باس در بالا و طبل در پشت بودند، و آنها برای جیمی دیکنز کوچولو باز شدند. فکر می کنم این اولین باری بود که الویس برای لوباک بازی می کرد.

به نمایش رفتی؟

من آثار نمایش! پدرم اجراهای زیادی در شهر آورد - مسابقات کشتی، مسابقات بوکس، موسیقی. او یک آشیانه هواپیمای قدیمی و بزرگ داشت که از آن به عنوان سالن نمایش استفاده می کرد. راک اند رول و کشتی با هم پیش رفتند. ماهیت بیرونی راک اند رول در آن زمان باعث شد. اما برای من، این فقط یک نوع عادی بود: دعوا هر چهارشنبه، بعد هر جمعه شب رقص سیاه و هر شنبه شب رقص روستایی بود. من از حدود شش سالگی در آنها کار می کردم و پاپ و امثال آن می فروختم. من افراد شگفت انگیزی را دیدم - تی بون واکر، بی بی سی کینگ، جیمی رید. همه آنها عبور کردند زیرا لوباک تنها شهر با هر اندازه ای در فاصله سیصد مایلی بود.

وقتی این تأثیرات خارجی وارد شد، این چه چیزی به زندگی شما و دنیای لوبوک آورد؟

مثل بمب اتمی بود. شهر خیلی محافظه کار بود. واعظانی بودند که بالای منبر می‌آمدند و می‌گفتند: «در این روز این صداهای شیطان را به میدان نمایشگاه بیاورید و در آتش بسوزانید. چگونه ممکن است کودک چیزی را دوست نداشته باشد که این کار را با مردم انجام دهد؟

پدرم یک بازیکن توپ بود و یک قهرمان محلی بود، بنابراین فکر می‌کنم او خیلی از اشاره کردن اجتناب می‌کرد. لیتل ریچارد را آورد [to Lubbock]، او الویس را رهبری کرد. در سال 1957، او اولین "رقص جهان وطنی" خود را داشت، اولین باری که سیاه پوستان، اسپانیایی ها و سفیدپوستان در یک اتاق بودند. ری چارلز نقش او را بازی کرد. من و جو هاروی رفتیم. اینها سه نفر پارانوئید و تنگ تن بودند که از بالای شانه های خود مراقب بودند که گروه دیگر چه می کنند.

راک اند رول این صدای شهرهاست، اما تأثیر حومه شهر به همان اندازه برای صدای آن مهم است - به خصوص در آن سال های اولیه با بلوز، موسیقی کانتری نفوذ کرده است. بنابراین این چیزی است که در این شهرهای کوچک وجود دارد، اما همچنین بر آنها را در همان زمان و سپس شما Wolfman Jack را دارید، که برای او آهنگ نوشتید، که این دی جی رادیویی بروکلین است که از ایستگاهی در مکزیک پخش می شود و راک اندرول کودکان را در Lubbock پخش می کند. یک اختلاط واقعی از تأثیرات وجود دارد.

یادم می‌آید که سوار ماشین شدم و شب‌ها با حداکثر سرعتی که می‌توانم رانندگی می‌کردم، به Wolfman Jack گوش می‌دادم، که قرار بود موسیقی‌هایی را که قبلاً هرگز نشنیده‌اید پخش کند - بلوز جنوبی، ریتم اند بلوز، دوآپ. یه جورایی کامل بود چیزی عجیب در مورد آنچه پخش می شد وجود داشت - یک فروشنده کتاب مقدس بود که به دنبال ولفمن جک آمد و به معنای واقعی کلمه عکس های امضا شده عیسی مسیح را مستقیماً از سرزمین مقدس می فروخت. وقتی به چنین چیزی گوش می دهید چگونه ضرر می کنید؟