خواندن بین خطوط: نقاشی های دیواری, تاریخچه, اهمیت

از آنجایی که من کمی بود زمانی که من در کلاس خسته من می خواهم شروع به ابله. نکته این است که من هیچ استعداد های هنری ندارند, بنابراین من فقط تمرین نوشتن نام من در راه های مختلف (شما می دانید زمانی که برای من تبدیل به معروف یا فلان چیز). جنی جنی جنی. همه بر روی کاغذ است. مزاحم, راست? حالا تصور کنید دیدن که همه جا می رفت — از بارت ایستگاه به دیوار سالن های غذاخوری و غیره و غیره. داشتن به نام روز به روز به طور مداوم در معرض آن با فرار بدون توجه به جایی که شما رفت را 1. احتمالا تحریک شما را به هیچ پایان, اما مهم تر از 2. در نهایت گنجانده نام من در ذهن خود را. جنی جنی جنی. وقتی کسی به زبان آمده این دو هجا شما فورا می دانم که صحبت کردن در مورد آنها حتی اگر شما نمی توانید چهره ای به نام. شما نمی دانید هر چیزی دیگری در مورد من مانند کسی که مورد علاقه من است (John Mulaney) من منفور نظرات (من نفرت کیک پنیر) و یا آنچه هدف من در زندگی این است که (هاها sike من نمی دانم پاسخ به این یکی دو) اما شما می دانید نام من و نوشته های من. این چیزی است که نوشتن گرافیتی است که همه در مورد: شهرت و معروفیت در راه است که نمی تواند تکرار توسط رسانه های جریان اصلی.

به جوانان کشت ریشه های این خیابان فرهنگ در قرن 20th, نقاشی های دیواری, نمایندگی هویت خود را از نام آنها استفاده می شود به آثار هنری است که به کمک آنها شناسایی و با یک دیگر و به نمایش گذاشتن استعداد هنری خود را. در حال رشد در "نامرئی نسل" در یک شهر که در تنگنای اقتصادی به طور فزاینده ای وابسته به جرم و پوسیدگی شهری جوانان شد به طور مداوم احساس سرکوب شده است. با بودجه برای مدارس و هنر برنامه های در حال برش جوانان بودند از دست دادن دسترسی به هر گونه رسانه های آنها برای ابراز این ناراحتی و توانایی های هنری خود را. آنها نمی خواهند به نامرئی — آنها می خواستند دیده می شود یک فریاد بود که به صراحت تکرار توسط هنرمند گرافیتی "دیده" است که مطمئن شوید که به زندگی می کنند تا به این نام نقاشی آن را بیش از همه قطارهای مترو و ایستگاه های. از طریق نقاشی های هنرمندان قادر به ارسال پیام برای یکدیگر و به دست آوردن شناخت توانایی های خود را. آنها قادر به نمایش هنر خود را علنا در یک محل ساخته شده است که خود وجودهای شناخته شده در درون یک فضا و سیستم است که به دنبال disenfranchise صدای خود راs.

به ظاهر ساده عمل نوشتن نام خود را در یک فضای عمومی ممکن است به نظر می رسد ناچیز vandalous یا بد نیت. اما به این جوانان نوشتن نام خود را با یک راه برای مقاومت در برابر بودن پاک شده توسط یک جامعه است که به طور مداوم در تلاش برای انکار خود وجودهای امتناع از دیدن آنها را به عنوان چیزی غیر از جنایتکاران بودند که "کمتر از." از طریق نام خود را, نقاشی های دیواری, نویسندگان protested ابراز خود و پیدا کردن یک راه به تعلق به یک جامعه. نقاشی های دیواری متصل نویسندگان و هنرمندان به یکدیگر و به جهان است. آنها به ایده های honed مهارت های خود را به دست آورده و احترام با بهبود سبک خود را. آنها ایجاد هنر و شروع یک جنبش در همان زمان. آنها در برقراری ارتباط اجتماعی, سیاسی, اقتصادی و پیام های شخصی در محیط بی رحم. آنها گفت: "من اینجا هستم. ما اینجا هستیم."

تماس با جنی لی در [email protected].