خواندن هفتگی: تأملات شخصی نیویورکر

در سال 1994، جان ادگار ویدمن، نویسنده، مقاله‌ای شخصی قابل توجه در مورد رابطه‌اش با پسرش منتشر کرد، پسرش که در خردسالی مرتکب جنایت شد و به حبس ابد محکوم شد. ویدمن در مورد فاصله عاطفی بین پدران و پسران می نویسد، پرتگاهی که در مورد ویدمن، با از خود بیگانگی فیزیکی، پل زدن آن حتی دشوارتر می شود. او در مورد ارزش داستان سرایی خاطرات به عنوان راهی برای مقابله با آسیب و بیان حقیقت خود فکر می کند. "من دوباره شروع می کنم زیرا نمی خواهم تمام شود. او نوشت: «منظورم تمام آن داستان‌های پدرانه است که ما را به عقب می‌برند، ما را به اینجا می‌آورند، کجایی که تو هستی، جایی که من هستم، باید معنا داشته باشم، اگر بتوانیم و باید ادامه بدهم. مقاله های شخصی راهی برای کشف آنچه که همیشه می دانستیم و آنچه تاکنون دیده نشده یا ناگفته بوده است. ویدمن با بصیرت تنش در عشق پدر به پسر مشکلش را توصیف می کند، تفاوت بین ظاهر و احساس را روشن می کند و ما را به درک تجربه منحصر به فرد خود نزدیک می کند.

این هفته مجموعه‌ای از تأملات و مقالات شخصی به یاد ماندنی را به اشتراک می‌گذاریم. زیدی اسمیت در چند یادداشت در مورد تنظیم، در مورد تأثیر کار جانی میچل بر بینش خلاقانه خود می نویسد. ("همانطور که به یاد می‌آورم، خورشید منطقه را غرق کرد؛ شوهرم بیتی از یکی از شعرهای لوسی را نقل کرد؛ من شروع به زمزمه کردن موسیقی عجیبی کردم. اتفاقی برای من افتاده بود. در کل خاطراتی که هر روز ایجاد می‌کنیم و از دست می‌دهیم، می‌دانستم که که این یکی از دست نخواهد رفت.») در Early Inings، راجر آنجل می گوید که چگونه در جوانی بیسبال را دوست داشته است. گابریل گارسیا مارکز در چالش، سال‌های دانش‌آموزی و نویسندگی خود را در بوگوتای کلمبیا به یاد می‌آورد. («کافه مورد علاقه من ال مولینو بود، کافه‌ای که شاعران قدیمی‌تر در آن شرکت می‌کردند... دانش‌آموزان مجاز به رزرو صندلی در ال مولینو نبودند، اما می‌توانیم مطمئن باشیم که از مکالمات ادبی که شنیده‌ایم بیشتر یاد می‌گیریم. ما جداول نزدیک را جمع آوری کردیم و آن را بهتر از کتاب های درسی یاد گرفتیم.») سوزان سونتاگ در کتاب زیارت، داستان رویارویی خود را به عنوان یک دختر جوان با برنده جایزه نوبل توماس مان ارائه می دهد. در نهایت، جیایانگ فن در کتاب چگونه من و مادرم به تبلیغ چینی تبدیل شدیم، مشکلاتی را که او و مادرش مبتلا به ALS به عنوان مهاجر در طول این همه گیری تجربه کرده اند، شرح می دهد. او می نویسد: «زیرا مهاجر چیست جز ذهن، غرق در مجادله و مضاعف شدن، در اختلافات حل نشده با خود گیر کرده است؟» "گاهی فکر می کردم که آیا این افراد چیزی در مورد جیایانگ فن می دانند که همیشه از من طفره رفته است. در مورد آنها شکی نیست، تا زمانی که بلاتکلیفی کشوری است که من بیشتر به آن تعلق دارم."

-ارین اوربی، ویرایشگر آرشیو

داستان های پدر

پدری شش سال پس از محکومیت پسرش به قتل، خانواده و ضررهایش را در نظر می گیرد.

داستان را ببینید

برخی از یادداشت های راه اندازی

سفر به اطراف جانی میچل.

داستان را ببینید

چگونه من و مادرم تبدیل به تبلیغات چینی شدیم

مبارزه با مهاجران در آمریکا پیوندی را ایجاد کرده است که از زمانی که مادرم به بیماری ALS مبتلا شده است، قوی‌تر شده است. سپس، زمانی که کووید-19 تهدید می‌شد، ملی‌گرایان چینی شروع به خواندن ما خائن به کشورمان کردند.

داستان را ببینید

عبادت

چای با توماس مان.

داستان را ببینید

چالش

یک نویسنده جوان در حال اثبات خودش است.

داستان را ببینید

دوره های اولیه

خاطرات بچه ها از بیسبال.

داستان را ببینید