سالی که در آن صحنه هنری دوباره برگشت، گسترش یافت و تسلیم NFT شد

همه گیری ادامه دارد و سردرگمی ادامه دارد - و من در مورد نوع Omicron صحبت نمی کنم. شما نمی توانید در سال 2021 بدون ذکر NFT درباره هنر بحث کنید. بیپلکیبوردیست با نام مستعار هنرمند دیجیتال مایک وینکلمن، یک اثر هنری رمزنگاری شده را در کریستیز به قیمت بیش از شصت و نه میلیون دلار فروخت. در مورد کالیبر هنر بیپل، بر اساس بررسی گذرا واقعی من، می‌توانم بگویم که در بیوگرافی اینستاگرام او به درستی به عنوان "هنر شیت برای سوراخ در صورت تو" توصیف شده است. اما این فروش او را بعد از جف کونز و دیوید هاکنی، سومین هنرمند زنده گران‌قیمت کرد، بنابراین برای هر کلکسیونری که NFT را از طریق سوراخی در چهره‌اش ارزش می‌گذارد، مطمئناً سفته‌بازی وجود خواهد داشت که می‌خواهد کیف پولش را چاق کند. یک خط نقره ای: مرکز هنری تا حد زیادی هنر مبتنی بر رایانه را برای دهه ها نادیده گرفته است (دقیقاً به این دلیل که شکل ناملموس آن کسب درآمد را بسیار دشوار کرده است)، و اکنون برخی از خودی های عمیق، از جمله گالری پیس، به استقبال یک رسانه جدید شتافته اند. بر اساس توکن ها متأسفانه، جذابیت اصلی ممکن است این واقعیت باشد که علاوه بر آثار هنری منحصر به فرد، NFT ها ابزار مالی نیز هستند. اصطلاحات پیرامون آنها گویای این است: یک تصویر کشیده شده است، اما NFT مانند پول بریده شده است.

2021 در حال بررسی

نویسندگان نیویورکر در مورد اوج و فرودهای سال تأمل می کنند.

همه اخبار مربوط به هنر مالی امسال چندان گیج کننده نبوده است. در هفته‌های اخیر، دو موزه در نیویورک کمک‌های میراثی دریافت کرده‌اند که مجموعاً حدود دو و نیم بیپل یا صد و هفتاد و پنج میلیون دلار است. در زمانی که میلیاردرها به طور فزاینده ای منابع خیریه را به موزه های خصوصی و سازمان های غیرانتفاعی خود سرازیر می کنند (به عنوان مثال، تابستان امسال، مامان معتمد لونتی ابرز یک نمایشگاه و مجتمع مسکونی را به قیمت چهل میلیون دلار در بروکلین افتتاح کرد)، الهام بخش بود که بداند اسکار تانگ، یکی از اعضای قدیمی هیئت مدیره ملاقات کردو همسرش اگنس هسو تانگ، مشاور میراث فرهنگی، صد و بیست و پنج میلیون دلار برای بازسازی بال مدرن آن که مدت ها به تعویق افتاد، به موزه متعهد شدند.

بخش عمومی نیز حال خوبی داشت: شهر نیویورک پنجاه میلیون دلار در آن سرمایه گذاری کرد موزه بروکلین. این بودجه برای بهبودهای اساسی در ساختمان McKim، Mead & White Beaux-Arts، خانه مؤسسه از سال 1897 در نظر گرفته شده است. دیدن بیل د بلازیو در حین خروج از دفترش، همان مردی که شایسته آن است، هر چقدر هم هیجان انگیز است. سود پیش‌بینی نشده آن پاسترناک، مدیر موزه است که در سال 2015 بدون تجربه قبلی در موزه استخدام شد. من فقط امیدوارم که موفقیت موزه با شهر نشان دهنده روند مذاکرات کارکنان خود باشد که در ماه اوت اتحاد تشکیل دادند.

من با کیوریتورها، سردبیران، محافظه‌کاران، ویراستاران، مربیان، فروشندگان بلیط، نگهبانان، نگهبانان و بسیاری دیگر طرف هستم که کارشان تضمین می‌کند که آثار هنری برای منافع عمومی حفظ می‌شوند و در دستان خصوصی ناپدید نمی‌شوند. ارتباط بین طبقه گردآورنده و مؤسسات به خودی خود تاریخ است. در سال 2021، لئون بلک سرمایه دار استعفا داد مامانهیئت مدیره، در مقابل اعتراضات نسبت به رابطه او با جفری اپستین سر تعظیم فرود آورد، و Met اعلام کرد که نام Sackler را که به دلیل بحران مواد افیونی رسوا شده بود، از بیشتر دیوارهایش حذف کردند.

اما به همان اندازه که مؤسسات عمومی برای زندگی شهری مهم هستند، گالری های نیویورک رگ حیات آن هستند. سطوح حماسی خودپروری موجود در برخی از بیانیه های گالری را نادیده بگیرید، که در آن هر اثری که قبل از سال 2020 ساخته شده است به عنوان "تاریخی" به نظر می رسد، و فکر کنید که هزینه دسترسی به صدها گالری در شهر صرفا برای نمایش - و ارائه است. اثبات واکسیناسیون در زیر برخی از فضاهایی که امسال در مجله پوشش دادم، همه در زیر خیابان چهاردهم - در جنوب منطقه گالری شرکتی فزاینده چلسی - در این صحنه در حال تغییر صحنه ها که به عنوان مرکز شهر نیویورک شناخته می شود، آورده شده است.

چهار دهه پیش، هنرمندان جوان صحنه DIY را در Alphabet City، جایی که East Village با بلوارهای A، B و C ملاقات می کند، آتش زدند. یکی از نقاط داغ، گالری FUN بود، جایی که در سال 1982 ژان میشل باسکیا تابلویی را فروخت که امسال دوباره ظاهر شد. در تبلیغات تیفانی، همراه با بیانسه و جی زی. این کمپین پس از اینکه سخنگویی پیشنهاد کرد که کشور باسک احتمالاً از انتخاب رنگ تیفانی بلو الهام گرفته است، نام تجاری را در آب داغ قرار داد. پاییز امسال، یک سرمایه‌گذاری جدید علیه خیابان C تلاش کرد تا لذت را در گالری‌های مرکز شهر بازگرداند، در حالی که انگشت وسط را در نمایشگاه‌های جت ست بالا می‌برد که اصرار دارند آثار هنری را با کالاهای لوکس اشتباه بگیرند. هنرمند عصبی Jamian Giuliano-Villani (چیزی مورد علاقه بازار) هنرمند Billy Grant و موسیقیدان Ruby Zarski را برای کمک به فرار او آورد. از O'Flahertyیک فضای کلوپ مصنوعی جدید در خیابان C. اگر این نام بیشتر شبیه میله ای برای یقه آبی به نظر می رسد تا سکوی پرتاب برای هنرمند بعدی با تراشه های آبی، دقیقاً این سؤال است. اولین نمایش، پیاده روی بی‌احترامی کیم دینگل، کهنه‌کار لس آنجلس، مجسمه‌ساز، هنرمند و عکاسی بود که عوارض جانبی به یاد ماندنی دارد، از جمله اداره یک رستوران گیاه‌خواری از استودیوی خود برای بیش از یک دهه.