وقتی یک بنای تاریخی دور از دید قرار می گیرد

جاده های خالی، زمین های خالی، پل های زنگ زده - نه کاملا شهری، اما نه استانی. در اینجا انبار ضایعات فلزی با یک مزرعه بیش از حد رشد کرده است. گروهی از سیلوها بر فراز پرچینی بلند می شوند. این زندگی در حومه بن، در آلمان غربی است، همانطور که در مستند قدرتمند «خیابان شما» گوسن کار به تصویر کشیده شده است. کسی نمیاد هیچ کس نمی رود. برزنت های پلاستیکی فرسوده در آسمان تاریک بال می زند. اما دشت مزاحم محل فاجعه را رد می کند.

اوایل صبح روز 29 می 1993، در شهر مجاور سولینگن، چندین دختر و زن ترک تبار در آتش سوزی کشته شدند. واشنگتن گفت، سه نفر از قربانیان کودک هستند - "فریادهای وحشتناک آنها و تلاش برای فرار از شعله های آتش، همسایگان را از خواب بیدار کرد." پست در آن زمان گزارش شده است. در سه سال پس از اتحاد مجدد آلمان در سال 1990، هزاران حمله به "مهاجران" و "خارجی ها" توسط گروه های نئونازی و دیگر افراط گرایان انجام شده است. با این حال، آتش سوزی در سولینگن به دلیل وحشیانه بودن آن قابل توجه بود. عاملان، چهار مرد جوان آلمانی که بعداً به قتل محکوم شدند، به چهره خشونت گسترده جناح راست تبدیل شدند.

این رویداد محکومیت گسترده و موجی از اعتراضات را برانگیخت. پسندیدن در آیینه پیتر ماکسویل خاطرنشان کرد که در بیست و پنجمین سالگرد جنایت، در این زمان بود که آلمان تازه ادغام شده "بی گناهی خود را از دست داد".

کار، که در ترکیه متولد شد اما در سوئیس بزرگ شد، در آن زمان بیست و شش سال داشت. او اخیراً در تلفن به من گفت: "همه ما در مورد آن شنیده ایم." در نهایت جامعه رو به جلو حرکت کرد. کار می‌گوید: «بسیاری از این حملات جناح راست بود که مردم از جمله من را فراموش کردند. سپس، چند سال پیش، هنگامی که از Google Maps برای یافتن شرکتی در بن استفاده کرد، نامی توجه او را جلب کرد: Saime Genç، جوانترین قربانی حمله Solingen. به افتخار مرگ او، در چهار سالگی، یک جاده صنعتی به نام او نامگذاری شد - جاده ای که توسط درختان بی برگ احاطه شده بود، که در "خیابان شما" به تصویر کشیده شده است. یک داستان صوتی در فیلم که مستقیماً با گنچ صحبت می کند، می گوید: «در سن شما، دیگران دوچرخه یا خانه عروسک می گیرند. شما یک خیابان دارید.

کار قصد داشت مستندی درباره افراط گرایی راست بسازد. حالا شیء خود را پیدا کرده بود. در سال 2019، او از زوریخ، محل زندگی خود، به Saime-Genç-Ring سفر کرد. کار گفت: "این ناتمام است، زشت است." اینجا جایی نیست که مردم برای پیاده روی بروند.» او به هر حال شروع به فیلمبرداری کرد و در عرض سه روز جاده و اطراف آیفون خود را برای کاوش ثبت کرد. اما بعداً، با مطالعه عکس‌های استاتیک و با زاویه باز، تلاش کرد تا بفهمد ماجرا از چه قرار است. او با کمک یک تدوینگر فیلم، بیش از پنجاه نسخه مختلف از این پروژه را ارائه کرد. در نهایت یک خط داستانی پدیدار شد. او گفت: «داستان این است که هیچ داستانی وجود ندارد، زیرا چیزی برای گفتن در مورد این خیابان وجود ندارد. "چیزی برای دیدن وجود ندارد." او با یک فیلمبردار حرفه ای برای فیلمبرداری از این "هیچ چیز بزرگ" بازگشت.

این فیلم هفت دقیقه ای می پرسد که جامعه باید چه مکانی را به دردناک ترین یا شرم آورترین بخش های گذشته خود اختصاص دهد. هلموت کهل، صدراعظم فقید آلمان که ریاست اتحاد مجدد را بر عهده داشت، خیابانی به نام او در مرکز بن دارد. کار گفت: «خیابان زیبایی است. این موضوع چیزهای زیادی در مورد اینکه جامعه در مورد یک شخص فکر می کند، می گوید. در همین حال، خیابان Saime Genç بیشتر شبیه سازش بین مجبور به یادآوری و خواستن فراموش کردن است. دور افتاده و متروک است - بنای تاریخی که خاطره ای را بر نمی انگیزد.