کاتلین ترنر فقط یک ستاره سینما نیست

کاتلین ترنر یکی از شناخته‌شده‌ترین صداها را در تجارت نمایشی دارد: عمیق، پررونق، در هم تنیده بین تلفظ آمریکایی و بریتانیایی، مانند رنده پنیر خشن. وقتی نوبت به خوانندگی می رسد، تن صدای او از نظر فنی او را به یک باریتون تبدیل می کند. او گفت: «وقتی به دبیرستان رسیدم، یک بعدازظهر سه‌شنبه اخیر در حالی که یک دادگاه پشت میز در جو آلن، در منطقه تئاتر برگزار می‌کرد، مدیر موسیقی من را با پسرها گذاشت. خارق العادهاین بازیگر شصت و هفت ساله جرأت کرده بود - با اکراه - از محل خود در ترایبکا برای صرف ناهار قبل از رفتن به تالار شهر به مرکز شهر برود، جایی که در 16 دسامبر تنها یک شب اجرای فرمان خود را اجرا خواهد کرد. کاباره، " پیدا کردن صدای من." در این نمایش، ترنر استانداردهایی مانند «من ترجیح می‌دهم با بادبان» و «ژامبون شیرین کنتاکی» را می‌خواند و داستان‌های زشتی از زندگی صحنه نمایش می‌دهد. گاهی اوقات او حتی یک نفرین می کند - یا ده نفر.

ترنر - که از سر تا پا سیاه پوش بود، از جمله کفش های کتانی نیوبالنس - از آن دسته زنی است که ساده لباس می پوشد اما اکسسوری ها را با براقی رو به زوال تکمیل می کند. انگشتر یشم شیری و گوشواره های براق او اثر طراح جواهرات هلن وودهال است که در سال 2005 درگذشت. ترنر گفت: «در حال جمع آوری آن هستم. "برای سه تا از نمایشنامه های من در برادوی -" گربه روی سقف حلبی داغ "و" بی احتیاطی "و" چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد؟ "- ما برای بازیگران اصلی پین طراحی کردیم. و سپس ماتریس را می شکنیم تا دیگر هیچ کس نتواند آن را داشته باشد. آن زمان بود که من بودم ثروتمند”

ترنر داخل سالاد برش خورده اش هل داد. او گفت: «موثق ترین چیز در اینجا همبرگر است. "اما، خوب، شما می دانید." در حالی که می خواست چنگال دیگری را امتحان کند، بازیگر رید برنی، شصت و هفت ساله، با موهای کرکی نقره ای، دور خود چرخید. "کاتلین!" او فریاد زد. "چطور هستند شما؟ "

ترنر در حالی که دستش را دراز کرد گفت: "من و رید اولین نمایش برادوی خود را با هم انجام دادیم."

برنی گفت: «ما با هم جمینی را ساختیم، با بازی خواهر و برادر.

ترنر افزود: «1978».

برنی گفت: ما هنوز اینجا هستیم.

"ما هنوز اینجا هستیم، عسلترنر گفت. "هنوز کار می کند. ما خوب کار کردیم.»

در حالی که آماده رفتن به تئاتر برای بررسی نور می شد، به چند چیز فکر کرد که او را آزار می داد: وقتی ستاره سینما مانند مریل استریپ نقش یک بازیگر را روی صحنه سینما بازی می کند ("به نظر من مریل عالی است، اما من مخالف نقش آفرینی او هستم، "او در مورد فیلم شک استریپ گفت." چری جونز باید این فیلم را می داشت")، عوامل جوان ("من به لس آنجلس پرواز کردم و در اتاقی پر از بیست و چند نفر نشستم که چقدر عالی هستم و یکی شخص می گوید، "اتفاقا، چه کار کردی؟") و افرادی که سعی می کنند در عمل او دخالت کنند ("یک شب که در کارلایل بودیم، این فرد از بین تماشاگران شروع به برخورد با او کرد"). درست با من آواز می خواند نفر بعدی آمد و گفتم آقا ببخشید این یکی را می شناسید گفت نه و رفتم...خوب ").

مردی که ترنر را آزار نمی دهد: آرایشگر چهل و چند ساله او، جوزف پیاتزا. او گفت: "او اکنون در نیوجرسی زندگی می کند، بنابراین برای دیدن او سوار کشتی می شوم." پیازا دلیل شروع حرفه ای خوانندگی او بود. او همچنین موهای کارگردانش اندی گیل را کوتاه می کند. چند سال پیش، پیاتزا و گیل درباره همکاری گیل با ترنر در یک پروژه موسیقی بحث کردند. ترنر گفت: "من اتفاقاً زمین عالی دارم."

در تالار شهر، گیل، مردی جمع و جور با لباس های چینی خاکستری با ریش سفید کوتاه و عینک های سیمی، به ترنر پیوست. "چگونه می خواهیم کنار بیاییم؟صحنه؟" فریاد زد و بالاخره راهش را پیدا کرد. در حالی که در لبه صحنه ایستاده بودند، گیل گفت: "این مکان در سال 1921 توسط افراد حق انتخاب ساخته شد، و مارگارت سنگر در ابتدای برنامه ریزی والدین روی این صحنه بود. او توضیح داد که رای دهندگان نمی خواهند در لژها صندلی داشته باشند.

ترنر می گوید: «به خدا قسم اگر زنان بر جهان حکومت می کردند، بهتر بود.

گیل گفت: "تو کنترل این را داری!"

ترنر علاقه ای به قرار دادن کانون توجه نداشت. او گفت: "این یک زاویه بسیار دشوار است." او حرکت کرد و موقعیت های پیانو، بیسیست و گیتاریست را مشخص کرد: "من نمی دانم آیا می توانیم جایی در مرکز بگذاریم؟" در شب نمایش، او یک «تونیک آبی نیمه شب و شلوار روان» می‌پوشد (او ابتدا از طراحش «پیژامه‌های ابریشمی سنگین و سنگین» درخواست کرد) و در کنار گلدانی از گل‌های رز قرمز آواز خواهد خواند.

گیل گفت: "این یک نمایش واقعا عالی است."

ترنر گفت گل رز ادای احترام به یکی از سنت های مورد علاقه او است. او گفت: "وقتی یک نمایش را باز می کنید، اتاق رختکن شما شبیه یک خانه تشییع جنازه می شود." "بسیار دسته گل. در عرض دو هفته همه مردند. من عاشق داشتن گل رز هستم همیشه. بنابراین هر هفته یک سفارش ثابت برای دوجین گل رز برای رختکن خود دارم. چون دلیلی نمی دیدم که منتظر بمانم تا کسی مقداری به من بدهد." ♦