یکشنبه خوانی: مروری فرهنگی از اغتز

[ad_1]

در پاییز 1999 نیویورکر مقاله کوتاهی در مورد یک نویسنده بیست و سه ساله منتشر کرد که به تازگی اولین رمان خود را در انگلیس منتشر کرده است. قرار بود «دندان‌های سفید» زیدی اسمیت در بهار 2000 در ایالات متحده منتشر شود - تا هزاره با صدای بلند آغاز شود. دندان سفید، طنزی لطیف درباره مهاجرت و هویت فرهنگی، از جمله به برنامه های اصلاح نژاد نازی، معاد شناسی شاهدان یهوه، DNA موش ها، و گروهی مبارز به نام پاسداران امت جاودانه و پیروز اسلامی می پردازد. یا کوین"نت های آهنگ کوین جکسون. اسمیت مثل یک دست پیر و گاهی مثل یک رویا می نویسد. سال‌ها بعد، بازنگری در کشف اولیه استعدادها و آثار هنری، افراد و پروژه‌هایی که به یک دهه سلیقه و روح زمانه خاص خود را بخشیده‌اند، می‌تواند بسیار لذت‌بخش باشد.

اطلاعات بیشتر از آرشیو

برای Classics، یک خبرنامه هفتگی که شامل قطعات قابل توجهی از گذشته است، ثبت نام کنید.

این هفته گزیده‌ای از آهنگ‌ها را ارائه می‌کنیم - نوعی مرور کلی از فرهنگ - که نبض خلاقانه دو هزار آهنگ اول را به تصویر می‌کشد. در نگاه به عقب و مرزهای جدید، آنتونی لین نقشه‌های حیرت‌انگیز کتاب «خورشید ابدی عقل ناب» اثر میشل گوندری و وضوح ذخیره آنگ لی در کوهستان بروکبک را بررسی می‌کند. (کوه بروکبک، که با داستان آنی پرالکس در این صفحات آغاز شد، زمانی زنده می‌شود که شانس خوشبختی می‌میرد. زیبایی آن از غم و اندوه سرچشمه می‌گیرد.) جان آپدایک در Flesh on Flesh، Redemption را بررسی می‌کند. رمان ایان مک ایوان درباره عشق نافرجام. (گوشت شکننده و مرطوب، که در طول جنگ مثله شده، در زمان صلح قوز شده و خجالت زده شده و در معرض یک فروپاشی سریع طولانی مدت قرار گرفته است، به این داستان پیچیده و پیچیده زندگی غم انگیز و در حال رشد خود می بخشد.) - جونز شغل مری جی. بر فراز. بلیج زمانی که هشتمین آلبوم استودیویی خود را منتشر کرد. جوآن آکوچلا در «زیر طلسم» و «مقابل زندگی» به پدیده سریال هری پاتر می پردازد و مضامین گسترده «توطئه علیه آمریکا» فیلیپ راث را تحلیل می کند. ("توطئه علیه آمریکا در تحولی شوم، بزرگان پرهیزگار و تکان دهنده آثار راث را به پیامبرانی تبدیل می کند.") در همدردی برای شیطان، کلفا سانه به بررسی سبک های موسیقی در حال تغییر خواننده رپ می پردازد. امینم در نهایت، در هتل‌هایی با قلب‌های شکسته، دیوید دنبی بررسی می‌کند که چگونه سوفیا کاپولا تنهایی و طنز شخصیت محو شده بیل موری را از یک ستاره سینما در فیلم گمشده در ترجمه به تصویر می‌کشد. کاپولا صحنه هایش را تقویت نمی کند. او به تنشی که به اوج می انجامد علاقه ندارد، بلکه به حالات و حالات هستی علاقه دارد.» زیاد اتفاق نمی افتد، اما کاپولا چنان ناظر ملایم و شوخ است که فیلم جادو می کند.

-ارین اوربی، ویرایشگر آرشیو