چشیدن یک سرآشپز با لباس حمام در حمام حمام

Bathhouse، یک رستوران ده هزار فوت مربعی با آبگرم زیرزمینی که در سال 2019 در ویلیامزبورگ افتتاح شد، یک حمام ترکی نیست. حمام، یا کره ای جیجیم جیلبانگ، اگرچه عناصر هر سه را ادغام می کند. جیسون گودمن، یکی از بنیانگذاران آن، می خواست یک مجموعه حمام بدون هیچ سنت خاصی ایجاد کند. او به دنبال چیزی جهانی‌تر، متعالی‌تر و آتاویستیک‌تر است - یک آسایشگاه معنوی جهان‌وطنی، که چیزی را ارائه می‌کند که او آن را «تجربه‌ای بدون عارضه‌ی مرزی اولیه انسانی» می‌نامد. پس از برخورد، ج جغرافیای ملی، عکس میمون های برفی با چشم های آویزان که در چشمه های آب گرم می چرخند و فوراً به آنها دلبستگی می کنند. او اخیراً به من گفت: "همه آنها با هم بودند و از یکدیگر مراقبت می کردند." "در واقع این ما هستیم."

اولین تلاش گودمن برای تعریق آیینی، بیست و پنج سال پیش، در کوه‌های شمال جورجیا، زمانی رخ داد که یکی از دوستان چروکی او را برای شرکت در مراسم عرق‌ریزی دعوت کرد. گودمن چندین ساعت روی زمین پرواز کرد و محو شد و از هوشیاری بیرون آمد و به گودالی از سنگ های داغ رسید. او با لبخند به یاد می آورد: "فکر می کردم ممکن است بمیرم." رژیم غذایی غارنشین تصفیه شده او همچنین اطلاعاتی در مورد چشم انداز او برای حمام ارائه می دهد. از سال 2010 از غلات و شکر فرآوری شده خودداری می کند. طبق حساب کاربری لینکدین، مأموریت آن این است که «همه بهترین عملکردهای خود را کاملاً بهینه نگه دارد». صفحه اینستاگرام آبگرم پناهگاهی از بریده شدن عضلات شکم و منحنی های کالیپیگال است. گودمن برای رستوران Bathhouse Kitchen (جایی که می توانید در یک پاسیو گرما بدون خرید ورودی آبگرم غذا بخورید)، سرآشپز آنتونی سوزا، کهنه کار Chez Ma Tante و Eleven Madison Park را استخدام کرد و به او دستور داد تا منویی ایجاد کند که افراد را وادار کند خوردن، برای احساس "زنده بودن". یک ملاحظه عملی نیز وجود داشت. گودمن گفت: "ما همه چیزهایی را که به طور قابل توجهی انسولین شما را افزایش می دهد و باعث سقوط شما می شود، از دست داده ایم." ما نمی خواستیم مردم غش کنند.

من در بازدید اخیر غش نکردم، اما پس از یک "سفر" دو ساعته - متناوب بین یک سونا خشک (190 درجه فارنهایت)، یک استخر سرد (52 درجه فارنهایت) و یک حمام بخار (115 درجه فارنهایت) - من نشانه هایی از آنچه مردم عادی آن را "مغز اسپا" می نامند، نشان داد، حالتی از چنان آرامش عمیقی که کارکردهای اجرایی اصلی به طور مثبت استرس زا به نظر می رسند. به جای انتخاب از منو، به مزه سرآشپز رفتم و تمام تصمیم گیری ها را به سوزا واگذار کردم.

اولین غذای من شامل صدف هایی از خلیج نانتاکت بود، جواهرات شیرین و گرمی که با کره مخلوط شده با فلفل تند کالابریایی و پوست لیمو، همراه با لوبیاهای دریایی و سیب زمینی های خوشمزه پخته شده در آب جلبک دریایی سرو می شد. سپس گونه های خوک خورش شده در کنیاک، سرکه شری و آب قارچ و آغشته به روغن جعفری درشت آمد - پیروزی. سرانجام، یک قطعه کامل از اردک رسید - که سوزا یک هفته آن را کهنه کرده بود، با لعاب سیر سیاه و شری مالیده و سپس پخته بود - روی بستری از زغال اخته کوهی علوفه ای.

همراهی سبزیجات هم به همان اندازه راضی کننده بود. هرگز به ذهنم خطور نمی کرد که کلم سفارش دهم، و از حفظ طعم خوب سوزا خوشحال شدم: کل کلم کارافلکس را بخار پز کرد، زغال سخت به آنها داد، و آنها را با میسو، لیمو، سیر، پیاز، پکورینوی دودی و طعم دار کرد. مربای پیاز . . برای یک سالاد کدو تنبل فوق العاده، سوسا کدو تنبل را به صورت خام، برش های نازک و پاشیده شده با کشمش طلایی، گردو، پیاز، ترخون و پنیر آبی سرو می کند. این به راحتی خنده دارترین ظرفی بود که تا به حال در حوله حمام خوردم.

غذای چهار وعده عجیب و عالی بود. بوی ضعیف یاهواسکا در هوا بود. بخور خانگی تا حدی از رزین باقی مانده از مراسم مذهبی روانگردان تهیه می شود. فانک بریتانیایی از دهه 1970 از بلندگوهایی که در میان گیاهان گرمسیری پنهان شده بود جاری می شد. با دسر، سوربت گلابی با گردو و نارگیل، سروصدای مغز آبگرم من به اوج خود رسیده بود. همین کافی بود که آدمی مثل یک میمون برفی که در یک چشمه آب گرم است، احساس اولیه بودن - زنده بودن - کند. (غذاها 8 تا 37 دلار. چشیدن توسط سرآشپز 85 دلار.) ♦