'Imploding the Mirage' is The Killers' anthemic struggle for optimism

درجه: 4.0/5.0

همانطور که دیسکو در ماه های اخیر با هنرمندانی مانند Dua Lipa، Weeknd و لیدی گاگا، قاتلان، در رکورد جدید خود را Implodingسراب احیا شده است، چشم یک ژانر مشابه بیداری: دهه 70 و 80s آنتتیکراک. این خروج قطعی از آثار گذشته گروه است که تا حد زیادی از سبک های آلترناتیو و مدرن شده راک تشکیل شده است. 

شیفت ژانر تعجب آور نیست، با این حال، با توجه به اینکه تن های پرتاب در سال ۲۰۲۰ موسیقی پاپ را در دست گرفته اند. برای قاتلان، تولید و احساس سنگ آنتتیک به نظر می رسد کاملا به طور طبیعی آمده است. این استعداد برای موسیقی عرصه شایسته باعث می شود Imploding سراب تجربه کلی هیجان انگیز، ارائه می دهد که فرار بسیار مورد نیاز، هیجان و امیدواری.

نفوذ سراب بدون شک شبیه بروس اسپرینگستین را برانگیخته است که تأثیر روشنی برای این رکورد است. سینت های اسپرینگستینی، بمب زا و آوازهای مورد احترام به این آلبوم احساسی بزرگتر از زندگی می دهند و هیجان دویدن در خیابان های بزرگ شهر و جیغ کشیدن را در حالی که بقیه جهان ذوب می شوند، به وجود می آورد. این احساس بزرگ بینی از Imploding سراب عبور گذشته موسیقی، خونریزی به لحن کلی و حتی جلد آلبوم. این شکل تجربه قاتلان توسعه یافته اند، یکی که احساس می کند گوشت و همدوس است. آثار هنری این آلبوم که نقاشی از یک چشم انداز طوفانی و غربی با چهره های خدامانند است، موضوع عمده ای از رکورد را پژواک می کند: خوش بینی.

مسیر افتتاحیه رکورد، "هشدار روح خود من،" قطاری از چشم انداز صوتی بزرگ، همیشه در حال گسترش Imploding سراب در حالی که به طور همزمان معرفی لحن teetering، خوش بینانه است که در سراسر انجام می شود. آهنگ به آرامی و نرم آغاز می شود، کاهش به هر هجا و اجازه می دهد سینت اثیری به احاطه شنونده. با پیشرفت آهنگ، ضرب و شتم می دارد، به طور کامل تبدیل آهنگ به یک بنگر مواج، آنتتیک. آواز احساس اعتماد به نفس و poised -- لحن بسیار روشن تر پس از آن. معرفی و نزدیک به نتیجه گیری از "هشدار روح خود من" احساس می کند مانند یک نبرد بین طرف های مخالف; در اینجا، قاتلان درگیر مبارزه برای خوش بینی، همان درگیری تجسم شده در هنر آلبوم و به طور مداوم در طول رکورد به چالش کشیده شده است.

در آهنگ هایی مانند "Blowback"، این خوش بینی منجر می شود، و قاتلان شناوری را تابش می کنند که عفونی می شود. این آهنگ ها سبکی مقدمه را حمل می کنند و انرژی راک اند رول را ادامه می دهند که به صدای قاتلان دامن می بزند. "آتش در استخوان"، در ورین مشابهی، سبک های آوازی و داستان سرایی تدفینی التون جان را برانگیخته است که یکی دیگر از تأثیرات آشکار برای ششمین آلبوم قاتلان است. در این آهنگ ها است که دلتنگی برای دهه های ۷۰ و ۸۰ راک به راس خود می رسد و به شنوندگان اجازه می دهد تا دوباره به عصر طلایی راک اند رول منتقل شوند.

در آهنگ هایی مانند "احتیاط"، با این حال، قاتلان مبارزه برای دیدن طرف روشن، برگزاری کینه در حالی که خواندن "اگر من خارج نمی شود / خارج از این شهر/ من فقط ممکن است کسی که در نهایت آن را می سوزاند." در حالی که اشعار تا حد زیادی از درگیری و سرخوردگی تشکیل شده است، تولید پیست همچنان پر فراز و نشیب، تمپوی بالا و پر از آدرنالین باقی مانده است. تنش به این ترتیب بین صدا و معنا آشکار می شود، به احتمال زیاد به موازات برخورد امیدواری و ملانکولی که رکورد را در سراسر دنبال می کند. تجربه ای که از این تناقض ناشی می شود، هم متفکرانه و هم بی فکر سرگرم کننده است، تا حد زیادی به لطف آزمایش نوستالژیک قاتلان همراه با عمق پیشه وری توناال و ننگ گروه.

نیمه اخیر آلبوم، در حالی که سازگار است، همیشه همان انرژی معتبری را که برای اولین بار در آهنگ های افتتاحیه معرفی شد، نگه نمی دارد. timbres موسیقی پرنعمت تبدیل به echochamber است که ، در نقاط ، فاقد شیفت پویا و یا تعجب آور است که به طور مداوم تنفس زندگی را به موسیقی. پیشه وری تکان دهنده، با این حال، شوخ طبع و به خوبی قرار داده شده باقی می ماند، اغلب نگه داشتن Imploding سراب شناور است.