از "ما را چه می پوشیم صدا کنید": شعر آماندا گورمن

چیزی که ما شعر تصادفی می نامیم - بیتی که برای یک رویداد یا درباره یک رویداد، اغلب تشریفاتی سروده شده است - به ما یادآوری می کند که همه شعرها مناسبت هایی دارند یا باید. شعرهای خوب لحظه را ثبت می کنند و آن را حفظ می کنند. در چنین عصر اضطراری مانند عصر ما، بسیاری از شعرها دقیقاً به این دلیل که به موقع هستند برای بی زمانی تلاش می کنند. شعر می تواند حال زودگذر را حفظ کند، گذشته را احاطه کند و به ما کمک کند آینده ای جایگزین تصور کنیم.

وقتی آماندا گورمن در مراسم تحلیف رئیس جمهور ایالات متحده در سال 2021 شعر خود "The Hill We Climb" را خواند، هم وارث یک سنت طولانی و هم منادی چیز جدیدی شد. شعر او که مانند کت زردش در برابر سرما پر جنب و جوش و زیبا بود، تخیل و همچنین موقعیت را روشن کرد و او را به عنوان جانشین شایسته چندین زن سیاه پوست دیگر که جایگاه شاعرانی را که برای آمریکایی ها و برای آمریکایی ها می نویسند، تایید کرد. ما در کل به فیلیس ویتلی برمی‌گردیم، که در سپیده‌دم جمهوری شعری را خطاب به ژنرال وقت جورج واشنگتن خواند. همانطور که گورمن تاریخ مورد مناقشه این کشور و آشفتگی کنونی آن را تصدیق می کند، استناد او به ضمیر جمع «ما» به ما یادآوری کرد که خوب یا بد، زندگی ما به هم مرتبط است. این دعوتی بود که با هم پیش برویم.

گورمن به کاوش بیشتر درباره «ما» در مجموعه جدیدش «ما را چه می‌کشیم»، که او آن را «کتاب تصادفی» می‌نامد، ادامه می‌دهد - کتابی که توسط بسیاری از بیماری‌های همه‌گیر جهش‌یافته، اما ظاهراً تغییرناپذیر ما در چارچوب است. کووید-19 و نژادپرستی تا فجایع اقلیمی و ناخوشی عمومی. گورمن با «نوشتن نامه‌ای به دنیا مانند دخترش»، فقط یک دفترچه خاطرات یک سال طاعون را کپی نمی‌کند. اظهارات متهورانه و پرمعنای او گواه تجربه جمعی با اعتماد به نفس باورنکردنی و لحن روشنگر است که کاملاً متعلق به خود شاعر است. بسیاری از شعرهای کتاب که به طور مداوم متعهد هستند و مرزهای صفحه را پیش می‌برند، با فرم بازی می‌کنند - که به صورت پرسشنامه و پیامک ظاهر می‌شوند یا به شکل کوزه‌ها، نهنگ‌ها، پرچم‌ها - به شیوه‌هایی که یادآور جورج هربرت یا شاعران خاص دهه 1960 است. زمان پرتلاطم دیگری در جستجوی بی حرکتی. گورمن اصرار دارد که "ما نیستیم - / ما ما هستیم" و شعر او از نام بردن هر چیزی که می پوشیم هراسی ندارد. او می نویسد: "نشان های ما درخشان ترین / بخش های ما هستند."

"کوین یانگ."

مانیفست کشتی