بررسی های کوتاه کتاب نیویورکر

رنگ آمیزی، توسط ویل هیگود (Knopf). این وقایع وقایع یک قرن فیلم سیاه در صنعت تحت سلطه سفیدپوستان در سال 1915 با نمایش مخفیانه در کاخ سفید تولد یک ملت آغاز شد. اهریمن سازی در فیلم از شخصیت های سیاه پوست او و اینکه این نقش ها توسط بازیگران سفیدپوست با چهره های سیاه بازی می شد، بی قانونی را که بیشتر داستان هایگود را اشغال می کند، پیش بینی می کند. هالیوود تجربه سیاه‌پوستان را به تعداد انگشت شماری تقلیل داد و هنرمندان سیاه‌پوست سرسختانه به رسمیت شناخته نشدند (علیرغم برنده شدن جایزه اسکار برای هاتی مک‌دانیل و سیدنی پواتیه). قانع‌کننده‌ترین بخش‌های کتاب تلاش‌های کارگردانان سیاه‌پوست را برای دور زدن جریان اصلی توصیف می‌کند - مانند کار پیشگام اسکار میشو، باربر سابق و میزبان پولمن، که از سال 1918 تا 1948 چهل و چهار فیلم ساخت.

قاتلان ایرلندیتوسط جولی کاوانا (ماهنامه آتلانتیک). در داستان قتل‌های فونیکس پارک، یک جفت حمله به مقامات بریتانیایی در دوبلین در سال 1882 توسط Invincibles، یک «جامعه قتل» فریبکار ایرلندی، یک حس شکست‌خورده امید وجود دارد. کاوانا گفت که این قتل ها مذاکرات مخفیانه درباره خودمختاری ایرلند بین نخست وزیر بریتانیا ویلیام گلادستون و ناسیونالیست ایرلندی چارلز پارنل را خنثی کرد. کاوانو در آمریکا و فراتر از آن پرسه می زند و عوامل بسیاری را که منجر به این حملات شده است، ردیابی می کند. پرتره های او از بازیگران کلیدی و همچنین داستان های محرومیت، گرسنگی و قتل او که بارها مردم ایرلند را به نقطه ناامیدی رسانده، قانع کننده بوده است.

ناهنجاری، توسط هروه لو تلیه، ترجمه از فرانسه توسط آدریانا هانتر (مطبوعات دیگر). این مهیج علمی تخیلی با نیم دوجین غریبه شروع می شود، از جمله یک قاتل، یک تدوینگر فیلم و یک نویسنده که داستان هایش در پرواز ایرفرانس از پاریس به نیویورک گرد هم می آیند. پس از عبور از طوفان، هواپیما فرود آمد، اما بعداً هواپیمای مشابه با مسافران و خدمه یکسان ساخت. بارها و بارها، شخصیت های Le Tellier - ریاضیدانان، فیلسوفان و سران بی دست و پا - تعجب می کنند که آیا دوتایی ها به اندازه همتایان خود واقعی هستند، آیا هواپیما "مشکل شبیه سازی" است و آیا واقعیت فعلی آنها تنها مشکل است. بهتر است ندانم، شاید همانطور که یکی از آنها فکر می کند: "جهل در سفر همنشین خوبی است و حقیقت هرگز خوشبختی نمی آورد."

مردم محله من، توسط هیرومی کاواکامی، ترجمه از ژاپنی توسط تد گوسن (جمجمه نرم). داستان‌های این مجموعه که هرکدام تنها چند صفحه دارند، هم از چیزهای خارق‌العاده و هم پیش پا افتاده لذت می‌برند، شکل ادبی ژاپنی داستان‌های «کف دست» را به تصویر می‌کشند. یک راوی ناشناس خوانندگان را از طریق «همسایگی من» و ویژگی‌های آن راهنمایی می‌کند: یک کودک سلطه‌جو و وحشی که توسط راوی به فرزندخواندگی گرفته شده است، دو دختر همسان به نام یوکو، که رقبای مادام العمر هستند، یک شاهزاده خانم احتمالی که ممکن است یک قاتل باشد. شخصیت‌های تکرارشونده - صاحب کافه‌ای که مجموعه‌ای محدود از ظروف بسته‌بندی شده با خلاء سرو می‌کند، مدیر مدرسه سگ‌های عجیب‌وغریب - روایت را بر اساس معیاری از واقعیت استوار می‌کنند و جریانی از غم و اندوه در زیر طرح‌های عجیب و غریب جریان دارد.