دل ریو و درخواست عدالت برای مهاجران

حذف اجباری پناهجویان هائیتی از اردوگاه‌هایشان در دل ریو، تگزاس، در ماه سپتامبر، دریچه‌ای حیاتی برای پرداختن به اهمیت نژادپرستی - و به‌ویژه ضد نژادپرستی سیاه‌پوستان - برای رفتار و شخصیت پلیس مرزی ایالات متحده گشود. عکس‌های گرفته شده در صحنه، ماموران سفیدپوست با لباس پسر و وسایل سواری کامل را در حالی که هائیتی‌ها را از ایالات متحده بیرون می‌رانند، نشان می‌دهد. در یکی از عکس‌های پل راتیه، خبرنگار عکاس، ماموری با عجله جلو می‌رود تا پیراهن یک مرد جوان را بگیرد. مردی که از آن زمان به عنوان میرارد جوزف شناخته شد، چیزی خطرناک تر از غذا برای همسر و دخترش حمل نمی کند.

منظره نگهبانان مرزی به شدت مسلح که از مهاجران آسیب پذیر سوء استفاده می کنند به ما یادآوری می کند که مرز ایالات متحده و مکزیک یک نهاد بی طرف نیست. از زمانی که پس از جنگ آمریکا و مکزیک ایجاد شد، ابزار قدرت و کنترل بوده است. تصاویر مأموران مرزی سوار شده با گشت‌های برده‌ای مقایسه می‌شود که در اوایل قرن هجدهم در ایالات متحده برای اجرای قوانین برده‌داری، دستگیری فراری‌ها و جلوگیری از شورش‌های سیاه پوستان پدیدار شدند. این گروه ها به شبه نظامیانی مانند رنجرز تگزاس تبدیل شدند که علیه قبایل کارانکاوا، چروکی و کومانچ جنگ به راه انداختند، بردگان فراری را در مکزیک تحت تعقیب قرار دادند و بر جوامع قومی مکزیکی کنترل داشتند. در سال 1835، زمانی که آنها رسماً به عنوان یک آژانس مجری قانون تأسیس شدند، رنجرز فرهنگ پلیسی را در خدمت برتری سفیدپوستان ایجاد کرد. (مونیکا مونوز مارتینز و دیگران با همکاری با فرزندان جوامع آسیب دیده، سوابق جنایات رنجرز، از جمله قتل عام پورونیر در سال 1918، که در آن محیط بانان و کشاورزان محلی پانزده تژانو غیرمسلح را اعدام کردند، بازیابی کرده اند.) در سال 1924 تأسیس شد، گشت مرزی مستقیماً از محدوده بازرگانی بازرسی می کند. و عادات استفاده از امنیت مرزی برای اعمال برتری سفیدپوستان را در خود گنجانده است. در این دوره اولیه، عوامل بسیاری در مرزهای کوکلوکس کلان فعال بودند.

عکس های دل ریو یادآور عکس هایی است که بیش از یک قرن پیش از تگزاس رنجرز گرفته شده بود که بر روی اجساد کشته شدگان مکزیکی سوار بر اسب پیروزمندانه ژست گرفته بودند. (این تصاویر نیز به طور گسترده منتشر شد و به عنوان تبلیغات پر شور برای قدرت سفیدپوستان عمل کرد.) آنها همچنین به تصاویر گشت های برده روی آوردند. در توییتر، NAACP عکس راتیر را با حکاکی قرن نوزدهمی از یک گشت برده برده جفت کرد. تقارن بین دو تصویر سرد کننده است. در حکاکی، مردی سفیدپوست با کت و شلوار سواری به جلو خم می شود و شلاقی بلند شده است. او تقریباً با همان زاویه ای که مرد جوان هائیتی در عکس دیگر دارد، نزدیک به یک سیاهپوست فراری با پشت به او برخورد می کند. شلاق، طناب، اسب - همه آنها برای ایجاد درد و ترس چیده شده بودند. در هر دو مورد، قانون سرزمین به اسب‌های سفیدپوست کنترل کامل بر سیاه‌پوستانی که برای زنده ماندن فرار می‌کنند، می‌دهد.

عکس‌های دلریو با یادآوری خاطره‌ای دردناک نژادی، گفت‌وگوی مهمی را در مورد حقوق و حمایت از اعضای سیاه‌پوستان مهاجران دیاسپورا برانگیخت. در 21 سپتامبر، شیلا جکسون لی از ناحیه 18 هیوستون تگزاس از اختیارات خود به عنوان عضوی از کمیته اجرایی گروه سیاهپوست در کنگره استفاده کرد تا تحقیقات رسمی در مورد این رویدادها را درخواست کند. در 22 سپتامبر، او و هشت عضو دیگر CBC با مقامات کاخ سفید ملاقات کردند تا نگرانی خود را از تبعیض آمیز و غیرقانونی بودن اقدامات گشت مرزی ابراز کنند و تعهدات خود را در قبال پناهجویان هائیتی و اعضای دیاسپورای هائیتی به آنها یادآوری کنند. اینها شامل اعلام وضعیت حفاظت موقت جدید برای هائیتی‌ها در ماه مه 2021 است که ماه‌ها قبل از ترور رئیس‌جمهور یوونل مویس و زلزله‌ای بزرگ باعث بی‌ثباتی بیشتر کشور شد. بازرس ارشد وزارت امنیت داخلی از انجام تحقیقات خودداری کرد. در عوض، او موضوع را به اداره مسئولیت حرفه ای گمرک و حفاظت از مرزها ارجاع داد. نتیجه این تحقیقات همچنان در انتظار است.

پاسخ پرزیدنت بایدن به درخواست پاسخگویی، پیوستن به خشم بود. وی با "وحشتناک" خواندن عکس های دل ریو از توقف استفاده از گشت های اسب در مدیریت مهاجران در دل ریو خبر داد. حتی این تلاش خویشتن داری هم توهمی بود. در 7 اکتبر، صفحه فیس بوک بخش دلریو گشت مرزی حاوی عکسی از ماموران اسب بود که گروهی از مهاجران اسیر شده را احاطه کرده بودند. متن ضمیمه می بالید که دیروز بیش از 1000 نفر را در سراسر بخش دستگیر کرده است. ماه ها پس از پراکندگی آنها، ایالات متحده درباره سرنوشت هزاران هائیتی و سایر مهاجرانی که در اردوگاه دلریو ساکن بودند توضیحی نداده است. در حالی که DHS برنامه پرواز اخراج خود را تشدید می کند، تقریباً 8000 نفر وارد مکزیک شده اند تا از عواقب فاجعه بار بازگشت اجباری جلوگیری کنند. الخاندرو مایورکا، وزیر امنیت داخلی این کشور جسارت را داشت که اینها را «خروج داوطلبانه» نامید.

حتی زمانی که بایدن در ماه ژوئیه از استراتژی خود برای مدیریت مشترک مهاجرت رونمایی کرد که نوید مهاجرت ایمن، منظم و انسانی را می دهد، دولت او به دفاع از عنوان 42 ادامه داد، دستوری از دولت ترامپ که شامل دولت های آمریکای مرکزی و مکزیک در برنامه ای معادل می شود. اخراج دسته جمعی این عواقب مخربی برای مهاجران سیاه پوست و سایر گروه های آسیب پذیر داشت. در اواخر ماه اوت، ویدئوهایی از گارد ملی و پلیس مهاجرت در تاپاچولا، چیاپاس، تصاویری از ماموران مکزیکی را به تصویر کشید که زنان و کودکانی از هائیتی، کوبا، آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی را پرتاب می‌کردند و کاروانی از مهاجران را کتک می‌زدند. پاییز گذشته، مقامات مهاجرت مکزیکی به عنوان بخشی از مشارکت با ایالات متحده، روزانه حدود 300 مهاجر را به مرز جنوبی با گواتمالا از جمله هائیتی اخراج کردند. تاپاچولا در حالی که منتظر رسیدگی مقامات مهاجرت بود، به تسلیم شدن آنها در برابر قحطی، حملات و شرایط غیربهداشتی اعتراض کرد. از سرگیری پروتکل‌های دوران ترامپ برای حمایت از مهاجران (" ماندن در مکزیک ") در تگزاس در 2 دسامبر (به شکل اصلاح شده) تنها باعث افزایش جابجایی هائیتی‌ها و سایر مهاجران آسیب‌پذیر به مکان‌های بازداشت مشابه در مکزیک خواهد شد.

به اتهامات نقض حقوق بشر و شکست، دولت بایدن، مانند دیگران قبل از خود، ضعیف پاسخ داد که باید از حاکمیت قانون حمایت کند. اما هیچ قانونی ایجاب نمی‌کند که افرادی که از خشونت سیاسی و بلایای طبیعی فرار می‌کنند با حلقه نظامی نظامی شده بهداشتی در تگزاس جنوبی روبرو شوند. ما آنقدر استفاده بیش از حد از زور در مرز را عادی کرده‌ایم که تعداد کمی از تصمیم فرماندار گرگ ابوت در 22 سپتامبر مبنی بر استقرار صدها اتومبیل در یک گشت‌زنی مرزی با طول یک مایل «دیوار فولادی» علیه هائیتی‌ها و سایر مهاجران زیر پل‌های مرزی را زیر سؤال برده‌اند. در کمپ های موقت نزدیک ریو گرانده. این یک شیرین کاری گران قیمت بود که شکست دولت و فاجعه انسانی را طولانی کرد.

عکس های دل ریو تحت الشعاع خشونت های دیگری قرار گرفته اند که توسط دوربین ها نامرئی و ضبط نشده باقی می مانند. مجری قانون مهاجرت با تحمیل محرومیت و طرد اجتماعی بر افرادی که خارجی و غیرقانونی تلقی می شوند کار می کند: جدایی خانواده، خشونت فیزیکی و جنسی، و اسارت طولانی مدت. مهاجران برای محافظت از خود به قوانین بین المللی و قانون مدنی استناد می کنند - میرارد جوزف، که در عکس راتیر دل ریو ظاهر می شود، علیه دولت فدرال شکایت کرد - اما اغلب به تنهایی و در خارج از هر کشوری با این شرایط مواجه می شوند. عکس های دل ریو نیز باید باعث شود که ما به تصاویری که داریم به گونه ای دیگر نگاه کنیم انجام دادن ببینید - عکس هایی از خشونت قانونی که در پوشش رسانه ای به اصطلاح بحران مهاجران در حال پخش است. صحنه‌هایی از مهاجران زنجیروار در حال سوار شدن به اتوبوس در پروازهای اخراج، هنوز باعث همان مصیبت نشده است. تا زمانی که کسی که دوستش دارید در زنجیر یا مانیتور مچ پا نباشد، می توان تصور کرد که این کار غیرانسانی یا زخمی نیست.

رهبران حقوق مدنی سیاه پوستان و سازمان های مهاجر به این عکس ها در دل ریو با کمپین گسترده ای برای عدالت نژادی پاسخ دادند. شبکه UndocuBlack با صدور بیانیه ای خواستار پایان دادن به "جنگ علیه مهاجران سیاهپوست" شد. در 22 سپتامبر، رهبران اتحاد سیاهان برای مهاجرت عادلانه، NAACP، لیگ ملی شهر و سایر گروه‌ها به رئیس جمهور بایدن نامه نوشتند تا آزار و اذیت پناهندگان هائیتی توسط دولت خود را محکوم کنند و در عکس‌های دلریو گفتند: «ما سخت هستیم - در سال 2021 برای یافتن تصاویر وحشتناک تر، آسیب زا و آشکار نژادپرستانه تحت فشار قرار گرفت. "تصاویر آزاردهنده هستند نه تنها به این دلیل که ظلم نژادی را به تصویر می کشند. تصویر غالب از مهاجران به عنوان یک تهدید جنایتکارانه، پیامی موذیانه است زیرا نادرست است و تصورات نادرستی در مورد آن حفظ می شود. رابطه بین مهاجران و کشورهایی که قصد ورود به آن را دارند. به ما یادآوری می کند، این پناهندگان هائیتی غریبه نیستند. آنها از خویشاوندان جوامع قدیمی هائیتی هستند که در کمپین هایی برای پایان دادن به اخراج مهاجران سیاهپوست آمریکایی هستند. فراخوان آنها "مهاجرت یک مسئله سیاه است" آنها را در یک کمپین گسترده تر برای عدالت نژادی بر اساس اصول عدالت و حذف ادغام می کند.

دولت ایالات متحده تا حد زیادی سازمان های تحت رهبری مهاجران را از روند اصلاح سیاست حذف کرده است. با این حال جوامع مهاجر بازیگران تعیین کننده در مهم ترین نبردهای دوران سخت ما بوده اند. یکی از سازمان‌های تحت رهبری مهاجران یافت که برای افزایش دستمزدها و استانداردهای ایمنی، مبارزه با تبعیض نژادی و جنسی، حمایت از افراد آسیب‌پذیر در طول همه‌گیری و مقابله با تغییرات آب‌وهوایی تلاش می‌کنند. در ورمونت، کارگران لبنیات مهاجر برنامه شیر با کرامت را ایجاد کردند، بستری برای حقوق کارگران کشاورزی که گام های مهمی در پوشش سلامت، ایمنی کارگران و جلوگیری از سرقت دستمزد برداشته است. در نیویورک، مهاجران دست به اعتصاب غذا زدند، به نام The Fast for Forgotten، برای دریافت یک صندوق امدادی تاریخی 2.1 میلیارد دلاری برای کارگران بدون مدرک. پیک های خواربار فروشی منهتن قوانین محافظتی را برای کسانی که کارهای خطرناک سفارش تلفن همراه را انجام می دهند ارائه کرده اند. در شهر من نیوهیون، کانکتیکات، گروه سمیلا به رهبری مهاجران یک گاراژ غذا و باغ عمومی راه‌اندازی کرد که صدها نفر از افراد کم‌درآمد و زندانیان را در طول همه‌گیری تغذیه می‌کرد.

از آنجایی که مهاجران هیچ راهی برای دستیابی به حقوق سیاسی رسمی ندارند، همچنین پاسخ‌های مثبت و قدرتمندی به شکست سیاست‌های مهاجرتی و اقتصادی ایجاد کرده‌اند. مهاجران با عبور از مکزیک سفرهای خود را در راهپیمایی های اعتراضی علیه این کشور انجام داده اند شکار مهاجران- شکار مهاجران - سازماندهی شده در مواجهه با نیروهای فوق العاده ای که علیه آنها انجام می شود. در بدترین سال‌های دوران ترامپ، سازمان‌های تحت رهبری مهاجران، از جمله شبکه ملی کارگران روزانه، پلتفرم عدالت مهاجران را توسعه دادند که به عنوان یک طرح «وحدت باز» برای بازنگری در مدیریت مهاجرت طراحی شده بود. این قانون از استراتژی های قانونی اصلاحات جامع مهاجرت منحرف می شود و سیاست مهاجرت را به حمایت از حقوق کار و تعمیر مؤسسات غیرنظامی مرتبط می کند. مانند مخالفان لغو الغای قبل از خود، پروژه آنها یک پروژه سیاسی مبتنی بر همبستگی و قدردانی مداوم از آزادی است. مانند رادیکال ترین آینده پژوهان ما، آنها در حال ایجاد روابط اجتماعی افقی هستند که برای عصر جهانی ایجاد شده است. رهایی از نوع خشونت و بدبختی نمایشگاه در دل ریو در حال حاضر غیرقابل تصور است، فقط به این دلیل که ما این کار را انجام دادیم.