سیاست و پایداری در سالنی در تونس

سارا العابد در فیلم خود با عنوان "زمان زنان نیست"، برخی از روزهای قبل از انتخابات ریاست جمهوری تونس در سال 2019 را به یاد می آورد. گروهی از زنان در یک آرایشگاه در شهر تونس که العابد در آن بزرگ شده بود جمع می شوند. آنها در مورد شایستگی کاندیداهای مختلف آرام می گیرند، شایعات می کنند و یکدیگر را فریب می دهند. یک روز می گذرد و شاید بیشتر. العابد به من گفت: «در فرآیند ویرایش، ما نمی‌خواستیم مردم احساس کنند که روزها در حال سپری شدن است. نتیجه فیلمی است که تاخیر زمانی مشخصی را که به نظر می‌رسد در چنین لحظاتی از انتظارات عصبی رخ می‌دهد، به تصویر می‌کشد. این دومین انتخابات از زمان سرنگونی دیکتاتور سابق زین العابدین بن علی بود. برای زنان فیلم، شرکت در انتخاباتی که نام برنده از قبل مشخص نیست، تجربه نسبتا جدیدی است.

النهضه، یک حزب سیاسی اسلامی، از زمان اعتراضات سال 2011 محبوبیت بیشتری به دست آورده است و برخی از زنان نگران هستند که این ممکن است چه معنایی برای حقوق زنان در کشور داشته باشد. هنگامی که جوانترین زن در سالن، یک جوان هجده ساله که برای اولین بار رای می دهد، اعلام می کند که به نامزد النهضه رای می دهد، زنان مسن تر ترسیده اند. یک آرایشگر بلافاصله به او گفت: "من واقعاً برای این مزخرفاتی که می خواهید انجام دهید موهای شما را کوتاه می کنم." زنان دیگر مداخله می کنند. آنها با یادآوری اتهامات خشونت آمیز که در اطراف النهضه پخش می شد، ابراز نگرانی کردند که حزب محافظه کار چه خواهد کرد، اما تأیید آن غیرممکن بود. زن کوچکتر دفع می شود. با صحبت از اختلافات سیاسی شدید آنها، زنان همچنان پرانرژی هستند - تعادلی که مشخصه تنور فیلم است.

در طول مستند، دیالوگ سریع، تمسخر آمیز و پر انرژی است. ال عابد همچنین از طیف گسترده ای از رنگ ها استفاده می کند و به برخی از کارگردانان مورد علاقه خود ادای احترام می کند: پدرو آلمودوار و اگنس واردا. ال عابد به من گفت: «به طور کلی، در فیلم‌هایم، من واقعاً رنگارنگ بودن آنها را دوست دارم، حتی زمانی که موضوع واقعاً دشوار است. نتیجه فیلمی است که نه تنها یک لحظه سیاسی، بلکه یک خلق و خوی تقریباً ملی را به تصویر می کشد که در مواجهه با ناملایمات با طعنه و بیهودگی پیش می رود. ال عابد در توصیف هموطنان تونسی خود گفت: «آنها برای انجام هر کاری خنده دار این روش را دارند.

این تمایل به شناوری برای من بلافاصله قابل تشخیص به نظر می رسید. من نه چندان دور، در مصر بزرگ شدم، جایی که ضرب المثل "سبک بمان، تو بادبان" توصیه ای بود که به طور گسترده تکرار می شد. سال‌هاست که به این اثر جمعی فکر می‌کنم - چگونه تمام ژانرهای موسیقی در منطقه، اشعار غمگین را با ملودی‌های ناهماهنگ شاد ترکیب می‌کنند. اغلب احساس لطافت بزرگی بود، روشی معنوی برای ابراز نارضایتی بدون خسته کردن مخاطب. با گذشت زمان، من همچنین متوجه شدم که این نوعی شجاعت است: هوشیاری در برابر تحریک به ناامیدی و ناامیدی. متون تیره و تار بر دشواری هایی تأکید می کنند که چنین خلق و خوی خودسرانه ای را ایجاب می کرد. به راحتی می توان این تعهد به بی احتیاطی را بی خیال یا بیهوده خواند و فراموش کرد که این تعهد به حساسیت زیادی نیز نیاز دارد. افرادی که این نوع انعطاف پذیری را توسعه می دهند این کار را انجام می دهند زیرا مجبور هستند. و ال عابد صلابت شخصیت هایش را با دقتی قابض به تصویر می کشد. فیلم به وضوح به عصبیتی که زنان تجربه می کنند اشاره می کند، اما هرگز در شکاف شکست یا مالیخولیا نمی افتد.

برای العابد مهم بود که از این عزم متحرک در فیلم استفاده کند. مادربزرگ او که در این مستند بازی می‌کرد، دهه‌هاست که از سالن دیدن می‌کرد و ال عابد گاهی اوقات به عنوان یک دختر جوان با او می‌رفت. او بسیاری از زنان ورزشگاه را می‌شناخت، همانطور که شما افرادی را می‌شناسید که زمان بدون ساختار را با آنها می‌گذرانید. او درباره فراوانی تحریک‌آمیز فیلم گفت: «این از آن‌ها می‌آید. "این چیزی است که آنها به من یاد دادند. آنها این شیوه را برای دیدن چیزها به گونه ای مثبت دارند. و با دانستن این موضوع، می دانستم که فیلم باید مثبت باشد. در پایان فیلم، محبوب ترین کاندیدای مشتریان سالن بازنده می شود، اما آنها همچنان برای رقص بلند می شوند. "آنها بلند می شوند تا برقصند، زیرا فردا روز دیگری است و اگر اتفاقی برای ما بیفتد، با هم دعوا می کنیم."

زمانی که این مستند برای اولین بار منتشر شد، انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسیده بود، اما پارلمان تونس در تلاش بود تا شکل بگیرد. کیس سعید، پیروز و رئیس جمهور کنونی، از آن زمان گام های بحث برانگیزی برای تحکیم قدرت خود برداشته است. در ماه ژوئیه، او کار پارلمان و کابینه را به حالت تعلیق درآورد، به سرعت نخست وزیر جدید را منصوب کرد و اعلام کرد که با فرمان حکومت خواهد کرد. تردیدی وجود ندارد که دموکراسی در تونس در حال حاضر در خطر است، اما علیرغم شکست ها، العبد همچنان در مورد آینده سیاسی تونس محتاط است. او به من گفت: "من هنوز امید زیادی دارم." «البته خیلی از کارها در حال حاضر به خوبی پیش نمی‌رود، اما من احساس می‌کنم که جمعیت آنقدر قدرت دارد و می‌تواند از همه اینها عبور کند. بهتر شدن یک کشور بعد از انقلاب زمان می برد، بنابراین فکر می کنم آنچه اکنون در حال رخ دادن است موقتی است. البته شاید خیلی خوشبین باشم!»