چگونه یخچال عامل فاجعه آب و هوایی شد

چند سال پیش، در بهار، من و همسرم سگمان را برای قدم زدن در نزدیکی دریاچه بانتام، در شمال غربی کانکتیکات، چند مایلی خانه مان بردیم. در جنگل‌های باتلاقی در ساحل شمالی دریاچه، متوجه یک ردیف ستون‌های بتنی دوتایی شدیم که گلسنگ پاشیده شده‌اند، هر کدام چهار یا پنج فوت ارتفاع دارند. صفوف از لبه آب شروع شد و شاید دویست گز تا درختان کشیده شد. کانالی باریک در آن نزدیکی وجود داشت که پر از آب و برگ های خشکیده بود که از چند نقطه پل های چوبی که شبیه پالت های حمل و نقل بودند از روی آن عبور می کرد. در یک چمنزار مستطیل شکل در آن سوی انتهای داخلی کانال، دو نوار بتنی موازی را دیدیم که صدها فوت طول و بیش از صد فوت از هم فاصله داشتند. آنها مسیرهای پیاده روی مفیدی را در زمین گل آلود ساختند.

بعداً فهمیدم که خرابه‌های شرکت یخ برکشایر را دیده‌ایم که یک قرن پیش عملیات برداشت را در دریاچه انجام داد. هر زمستان صد و چهل مرد در این مکان در برکشایر کار می کردند که بسیاری از آنها در خانه زندگی می کردند. آنها هفت روز هفته از سه صبح تا شش صبح کار می کردند. گروه‌هایی از اسب‌های سورتمه‌مانند خطوط مشبک روی یخ می‌کشیدند و مردانی با اره‌های دستی بلند خطوط را دنبال می‌کردند. یخ، با قضاوت بر اساس عکس های قدیمی، بیش از یک فوت ضخامت داشت. ستون های بتنی که دیدیم یک تسمه نقاله را پشتیبانی می کردند. بلوک‌های تازه بریده شده را از دریاچه به خانه یخی عظیمی که روی پایه‌های بتنی که به‌عنوان گذرگاه استفاده می‌کردیم قرار داشت، منتقل کنید. خانه یخی شصت هزار تن داشت. واگن ها را می توان همزمان در دو طرف ساختمان بارگیری کرد.

طبق یک جزوه تاریخی منتشر شده توسط بنیاد یادبود سفید، سازمان غیرانتفاعی حفاظت که اکنون مالک زمین است، برداشت معمولاً هر سال در اواخر نوامبر آغاز می شود و در اواسط مارس به پایان می رسد. چند بار در ماه‌های اخیر، از کمی قبل از روز شکرگزاری، به همان مکان بازگشتم، و اصلاً یخی ندیدم، خیلی کمتر برای حمایت از مردم، اسب‌ها و تجهیزات سنگین کافی بود. بسیاری از صاحبان خانه اسکله های خود را برای زمستان به ساحل کشیده بودند، اما کل دریاچه آب آزاد بود. در بعدازظهر 16 دسامبر دمای هوا شصت و یک درجه بود.

تغییرات آب و هوایی روی زمین در دهه های اخیر هم به طرز وحشتناکی سریع و هم به طرز فریبنده ای کند بوده است. با این حال، هر از گاهی متوجه چیزی می شوید که شما را زمین می زند. بسیاری از دگرگونی های نگران کننده در دمای 1.5 درجه سانتیگراد پنهان شده اند.

جمع آوری یخ در دریاچه بانتام در سال 1929 به پایان رسید. علت فوری آتش سوزی بود که خانه یخی را ویران کرد، اما به هر حال به دلیل رشد تولید یخ مصنوعی و محبوبیت روزافزون یک محصول مصرفی جدید: یخچال خانگی، این تجارت محکوم به فنا بود. کلویناتورها، تاپ های مانیتور جنرال الکتریک و سایر مدل های اولیه مسکن خشن و گران قیمت بودند، اما آنها و جانشینان آنها در نهایت خانه های یخی، چاقوهای اسب کشیده و اره های پر بار را جایگزین کردند. تکامل فناوری خنک‌کننده را می‌توان به‌عنوان تمثیلی از فاجعه آب‌وهوای ما در نظر گرفت، تا حدی به این دلیل که این فناوری مستقیماً به بحران کمک کرده است، اما عمدتاً به این دلیل که تاریخچه آن توضیحی غیر شهودی برای اینکه چرا گرم شدن کره زمین تا این حد دشوار بوده است و چرا آن را ارائه می‌دهد. برخی از راه حل های ما در واقع مشکلات ما را بدتر می کند.

در مناطق معتدل، استفاده منظم از سرما برای نگهداری غذا برای اولین بار در دهه‌های اول قرن نوزدهم عملی شد، زمانی که دروگرها در کانکتیکات و جاهای دیگر شروع به پیچیدن یخ دریاچه و رودخانه در خاک اره و ارسال آن به هند و استرالیا کردند. تولید مصنوعی در مقیاس بزرگ دنبال شد. مادرم که نود و دو سال دارد، یخچالش را جعبه یخ می‌خواند، زیرا زمانی که او یک دختر کوچک بود، والدینش آن را داشتند: یک کابینت ذخیره‌سازی مواد غذایی با روکش روی که در آن جا نمی‌شد و گاهی آب مذاب در کف آشپزخانه می‌چکید. .

اولین یخچال های برقی پر سر و صدا، عایق ضعیف و گاهی اوقات خطرناک بودند و قیمت آنها از برخی خودروهای جدید بیشتر بود. با پیشرفت تکنولوژی و کاهش قیمت ها، بسیاری از صنایع را زیر و رو کردند. البته جعبه های یخ و یخچال های همسایگی به تدریج ناپدید شده اند، اما تولید، بسته بندی، توزیع، خرده فروشی، خرید و مصرف مواد غذایی نیز تغییر کرده است. زمانی که تجارت یخ بنتام به پایان رسید، کلارنس بردسی، تاجر و مخترع آمریکایی، فناوری انجماد سریع را معرفی کرد و محفظه‌های فریزر کوچک یخچال‌های خانگی اولیه رشد کرده بود تا جایی برای نخود و اسفناج و همچنین سینی های آلومینیومی که دندان های پدرم را در حالی که دسته های آنها را به تکه های یخ آزاد برای کوکتل هایش می کشید، صاف می کرد.

نوه‌های من با فشار دادن یک لیوان به اهرم در فریزر، تکه‌های یخ می‌دهند. من و همسرم یکی نداریم، اما یک یخچال فریزر در آشپزخانه و دیگری در زیرزمین به همراه یک فریزر فول سایز داریم. ما به هیچ وجه مجهزترین افرادی نیستیم که می شناسیم. ما یک کابینت نگهداری شراب با دمای کنترل شده، یک کشو برای نوشیدنی های یخچالی در زیر پیشخوان کنار ماشین ظرفشویی خود، یا یک یخچال سوم در گاراژ خود نداریم. حتی اتاق‌های متل بد هم قبلاً یخچال دارند (همیشه کار می‌کنند، به ندرت استفاده می‌شوند). گاهی اوقات از یک مزرعه بزرگ جدید مزارع کامبرلند بنزین می خرم، که مانند بسیاری از پمپ بنزین های مدرن، یخچال های بیشتری نسبت به A. & P. ​​دارد، جایی که مادرم وقتی من کوچک بودم برای خرید مواد غذایی خرید می کرد. خواربارفروشی کوچک نزدیک خانه من یک اتاق یخچال کامل دارد فقط برای آبجو.

یخچال ها از کمپرسورها، کندانسورها و کویل های پر از ترکیبات فرار برای انتقال گرما از داخل به بیرون استفاده می کنند. همین نوآوری تهویه مطبوع را ممکن کرد. زمانی که من متولد شدم، در سال 1955، دستگاه های تهویه مطبوع در خانه ها (و ماشین ها) نادر بود. امروزه، تقریباً در تمام ایالات متحده، آنها به جهانی نزدیک هستند. پدر مادرم در تابستان در کانزاس سیتی در دهه‌های 1930 و 1940 احساس نیمه راحتی می‌کرد، تختی را روی صفحه‌اش با یک رومیزی محافظ حرکت می‌داد و برای دیوانه‌های محل کار کت و شلوار می‌پوشید. اکنون می توان روزهای کامل را بدون مواجهه با هوایی که به طور مصنوعی خنک نشده است سپری کرد - و هنگامی که به هوای خنک شده عادت کردید، نبود آن می تواند غیرقابل تحمل باشد. (در سال 2011، یک ژنرال بازنشسته ارتش تخمین زد که وزارت دفاع سالانه بیش از 20 میلیارد دلار برای تأمین تهویه مطبوع نیروهای آمریکایی در عراق و افغانستان هزینه می کند.)

استفاده از فناوری خنک کننده در سراسر جهان در حال رشد است. چین اکنون تقریباً نیمی از خریدهای تهویه مطبوع جهان و حدود سه چهارم تولید جهانی را به خود اختصاص داده است. در دبی، جایی که زندگی در بیشتر ایام سال بدون تهویه مطبوع تقریبا غیرممکن است، استخرهای شنای هتل خنک هستند. بر اساس گزارشی که در سال 2018 توسط آژانس بین المللی انرژی منتشر شد، سرمایش در سال 2016 حدود شش درصد از مصرف انرژی جهانی را به خود اختصاص داد و خنک کننده فضا حدود هشت درصد بود. در همین گزارش، آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند که مصرف انرژی جهانی دستگاه‌های تهویه مطبوع تا سال 2050 سه برابر می‌شود و «به ظرفیت برق جدید معادل ظرفیت برق ترکیبی ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن امروز نیاز دارد». استفاده از انرژی یخچال ها نیز در مسیر صعودی مشابهی قرار دارد.

بیشتر رشد اخیر در ظرفیت سرمایش جهانی، پاسخی تطبیقی ​​به گرمایش جهانی است. این مشکل همچنان ادامه دارد، زیرا برق مصرفی یخچال ها و تهویه مطبوع عمدتاً از سوختن سوخت های فسیلی تولید می شود. اثرات آب و هوایی دیگری نیز وجود دارد. هیدروکربن ها - که ترکیبات فراری هستند که برای چندین دهه در اکثر تجهیزات تبرید جدید در گردش بوده اند - به طور گسترده ای به عنوان مبرد پذیرفته شده اند، زیرا آنها تأثیر مخرب مشابهی مانند کلروفلوروکربن های قبلی خود بر لایه ازن زمین ندارند. اما فلوئوروکربن ها گازهای گلخانه ای با صدها یا هزاران برابر پتانسیل گرم شدن دی اکسید کربن هستند. سال گذشته، آژانس حفاظت از محیط زیست قانونی را تصویب کرد که طی پانزده سال آینده به تدریج تولید و استفاده در ایالات متحده را به میزان هشتاد و پنج درصد کاهش داد. اما مقادیر زیادی هنوز در حال تولید است. نشتی یک مشکل رایج است و نه تنها زمانی که یخچال و کولرهای قدیمی در محل دفن زباله ها قرار می گیرند.

رایج ترین استراتژی برای کاهش سرعت گرمایش ناشی از فناوری خنک کننده، افزایش بهره وری انرژی در یخچال ها و تهویه مطبوع جدید است. در گزارشی در سال 2011، وزارت انرژی ایالات متحده تخمین زد که استانداردهای کارآیی جدید آن برای یخچال‌ها (که در سال 2014 به اجرا درآمد و در حال حاضر در حال به‌روزرسانی هستند) "کشور را در 30 سال نزدیک به چهار و نیم کوادریلیون BTU نجات خواهد داد." این سه برابر کل انرژی است که در حال حاضر توسط تمام محصولات تبرید در خانه ها در ایالات متحده استفاده می شود. این مقدار معادل صرفه جویی در انرژی است که می توان برای تامین انرژی یک سوم آفریقا برای یک سال تمام استفاده کرد. آژانس بین‌المللی انرژی در گزارش سال 2018 خود استدلال می‌کند که از طریق «استانداردهای سخت‌گیرانه حداقل بهره‌وری انرژی و سایر اقدامات مانند برچسب‌گذاری، میانگین بهره‌وری انرژی ذخایر AC جهان از هم‌اکنون تا سال 2050 می‌تواند بیش از دو برابر شود. او گفت که اجرای این تغییرات، به طور قابل توجهی نیاز به زیرساخت های جدید برق را کاهش می دهد و منحنی تقاضای انرژی در آینده را همسو می کند.