ارتش خبرچین جردن توماس

پزشکان به جردن توماس مراجعه کردند که در ابتدا مشکوک بود. پیت به یاد می آورد: «ما هر دو آنقدر احساساتی بودیم که جردن فکر می کرد کمی آنجا هستیم. با اصرار توماس، پزشکان اسناد کاساوا را برای ده متخصص برجسته، از جمله توماس سودهوف، عصب شناس برنده دانشگاه استنفورد، که در سال 2013 جایزه نوبل را دریافت کرد، ارسال کردند. راجر نیکول از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو؛ و دان کلیولند از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو. براد و پیت بلافاصله تحت تأثیر این واقعیت قرار گرفتند که کاساوا - اگرچه او با وعده های جسورانه خود مبنی بر انقلاب در درمان بیماری آلزایمر وال استریت را به دست آورد - در میان متخصصان این حوزه شهرت زیادی به دست نیاورد. براد گفت: "اولین سوالی که پرسیدیم این بود که آیا تا به حال یک سوال داشته اید؟" شنیدم از علوم کاساوا؟ و هر کدام گفتند نه.»

هنگامی که محققان به مقالات تحقیقاتی کاساوا مراجعه کردند، "واکنش اصلی این بود، "اوه خدای من، چگونه می توانستند با آن کنار بیایند؟" پیت گفت: "این تصاویر وسترن بلات به سختی جعل می شوند. به نظر می رسد کسی سعی کرده آنها را برش دهد و قطعات کوچکی را از یکی بریده و در دیگری بگذارد. بسیاری از اسناد وانگ توسط دکتر لیندسی برنز، معاون ارشد کاساوا - و همسر باربی نوشته شده است. برد و پیت مشکلات روش شناختی آشکاری را در شش مقاله منتشر شده وانگ شناسایی می کنند. (از آن زمان، دانشمندان دیگر در بیست مورد دیگر مشکل پیدا کردند.)

سودهف به من گفت که داده‌های موجود در اسناد "مشکوک به نظر می‌رسند و باید تایید شوند" و نتایج علمی "غیر قابل توجیه" هستند. او همچنین از اینکه FDA «توجیه» دارو و آزمایشات بالینی را امضا کرده بود، به دلیل فقدان شواهد «ارتباط فیلامین A با بیماری آلزایمر» متعجب بود. وی با اشاره به وجود مجلات علمی زیاد، خاطرنشان کرد: اینکه یک مقاله در مجلات مشهود و با داوری همتا منتشر شده است، لزوماً به این معنا نیست که به درستی بررسی شده است.

نیکول، متخصص در مطالعه برش‌های مغز، به من گفت که از دیدن ادعای کاساوا مبنی بر آزمایش اثرات داروی خود بر روی مغز بیماران مبتلا به آلزایمر متوفی که ماه‌ها منجمد شده و سپس ذوب شده بودند، شوکه شد. او می‌گوید: «تصور این که چطور می‌توانی از این تار و پود زندگی بیرون بیایی برای من سخت است. "یعنی وحشی است. این علم زامبی هاست!»

زمانی که توماس پذیرفت که این پرونده را بر عهده بگیرد، به مشتریان جدید خود هشدار داد که حتی در صورت موفقیت، هر گونه پاداش پولی را می توان به حداقل رساند، زیرا کاساوا یک "شرکت تک دارو" است. اگر آنها درست می‌گفتند که دارو قابل دوام نیست و کاساوا فقط یک طرح کلاهبرداری است، نمایش عمومی ارزش شرکت را از بین می‌برد و پول کمی برای پرداخت یک تحریم بزرگ SEC باقی می‌ماند، اما براد موضع کوتاه خود را داشت و پیت قبلاً هرگز این کار را نکرده بود. او سهام کوتاه کرده بود، شرط بندی مشابهی را انجام داد. توماس به من گفت که بدش نمی آید نماینده فروشندگان کوتاه مدت باشد. او قبلاً و با موفقیت این کار را انجام داده است. نگرش او این است که هر کسی می تواند یک افشاگر باشد، به شرطی که کالا را داشته باشد. در هر صورت، مشتریان او کمتر بر روی SEC متمرکز بودند تا FDA، که می خواست کارآزمایی های بالینی را در انتظار انجام تحقیقات به حالت تعلیق درآورد. توماس به من گفت: "سوال این است که چه کسی پلک می زند، کاساوا یا FDA؟"

تام دیوین از پروژه مسئولیت‌پذیری دولت زمانی اظهار داشت که تبدیل شدن به یک خبرچین می‌تواند به معنای پیشی گرفتن از ماکیاولی از ماکیاولی باشد. توماس ایده استفاده از یک دادخواست مدنی را مطرح کرد. این امر FDA را علناً مطلع می کند و آژانس را مجبور می کند تا ناهنجاری های موجود در تحقیقات Cassava را بررسی کند، در حالی که هویت مشتریان خود را مخفی نگه می دارد. در ابتدا، برد و پیت می خواستند ناشناس باقی بمانند، زیرا آنها انتظار واکنش منفی را از طرف شرکت و از طرف داشتند ساواges - اگر عمومی شوند. اما توماس آنها را متقاعد کرد که علاوه بر طرح شکایت با SEC، عاقلانه است که تحقیقات خود را مجدداً به آنها بازگو کنند. مجله ی وال استریت. او از جذب مطبوعات خجالت نمی کشد وقتی فکر می کند که می تواند کمک کند، و در این مورد انتخاب نتیجه عمدی بوده است: تا حد زیادی با تشکر از دفتر خاطرات که ترانوس به عنوان یک کلاهبرداری فاش شد.

یک روز در ماه اوت، توماس با مشاوری از منهتن از طریق زوم یک جلسه آموزشی رسانه ای برای مشتریانش تشکیل داد. آنها باید برای گفتگوهای خود آماده می شدند دفتر خاطرات. توماس توصیه می کند که خیلی در علم گم نشوید: "نتیجه گیری باید کوتاه و شیرین باشد -" به نظر می رسد دولت فریب خورده است، سرمایه گذاران فریب خورده اند و بیماران در معرض خطر هستند. ”

برد که از خانه خود در کالیفرنیا نزدیک می شد، تی شرت و شورت ریپ کرل به تن داشت. شب قبل، او از شغل خود در یک شرکت سرمایه گذاری بیوتکنولوژی استعفا داد تا از تضاد منافع احتمالی جلوگیری کند. او پیش از این که نتیجه‌گیری کند، گزارشی خشک از گزارش خود از این پرونده ارائه کرد - که به گوش مردم غیرمجاز من به طرز شگفت‌انگیزی فنی بود - پیش از این که نتیجه‌گیری کند: «در سی و پنج سال تحقیقم، هرگز چنین اثر طولانی از داده‌های علمی آشکارا واضح و نادرست ندیده‌ام».

مشاور گفت: «به نظرم خیلی خوب بود. "به عنوان یک خبرنگار، اولین سوال من این خواهد بود که چگونه NIH و FDA این موضوع را از دست دادند؟"

برد پاسخ داد: «سیستم در سطوح مختلف شکست خورده است.

توماس گفت: «ارزش این را دارد که بگوییم، این خیلی بد است که نمی‌توانستم آن را باور کنم. بنابراین به سراغ برخی از کارشناسان برجسته کشور رفتم. او به مشتریان خود یادآوری کرد که با یک برنده جایزه نوبل مشورت کرده اند زیرا همه می دانند که "برندگان جایزه نوبل فوق العاده باهوش هستند".

پس از جلسه، توماس خوشبین به نظر می رسید. او مشکلی را در نظر گرفت که اغلب در پرونده‌هایش به وجود می‌آمد: بهترین روش برای کنترل خشم اخلاقی مشتریانش. وقتی او زوم را صدا کرد، براد به وضوح ورزش می کرد و لب هایش را می جوید. واضح بود که او از کلاهبرداری ادعایی عمیقاً ناراحت بود. اندکی انصاف برای افشاگری مفید است. ولی نه خیلی زیاد. توماس به من گفت: «هرچه پرونده قوی‌تر باشد، بیشتر می‌خواهی شبیه آقای راجرز باشی». «به همین دلیل است دارند احساساتی بودن چون شواهد خیلی مضحک است. "در عین حال او نمی خواست براد" کاملاً ببندد و روحش را از دست بدهد زیرا در بیانش آرامش وجود دارد." که پدربزرگ برد از آلزایمر رنج می برد و در طول مکالمه او هنگام صحبت کردن با براد در این مورد توصیه کرد دفتر خاطرات خبرنگاران، او باید به این داستان خانوادگی اشاره کند. وی افزود: فکر می‌کنم می‌توان گفت این موضوع شخصی است. ”

دانیل السبرگ، که اسنادی را به پنتاگون فاش کرد بار، نشان می دهد که چیزی فراتر از سیگنال دهنده وجود دارد، مانند فضانوردی که طناب ایمنی را قطع می کند و از کشتی مادر دور می شود. سوت دادن یک عمل تنش روانی و از نظر وجودی تعیین کننده است. توماس با روش هایی هماهنگ است که مشتریانش، با ایستادگی بر روی اصل و مخالفت با افراد قوی، اغلب در نهایت زندگی خود را در این فرآیند بازنویسی می کنند. وی گفت: مردم تحت فشار هستند. "عدم قطعیت، شک - همه به یک شکل راه دیگر را نمی روند." اغلب خانواده های افشاگران تصمیم آنها را تایید نمی کنند. گاهی اوقات عمل صحبت کردن آغازگر یک کشف مجدد پایدار است. توماس به من گفت: «بعضی از افرادی که با آنها کار می‌کنم، باور من را به یک شانس دوم منعکس می‌کنند. "زیرا من هستم برای داشتن یک فرصت دوباره در یک زندگی خوب که بتوانم به آن افتخار کنم." تنها در سال های اخیر بود که او شروع به صحبت آشکار در مورد زندگی قبلی و اسرار خود کرد، از جمله این واقعیت که جردن توماس نام واقعی او نبود.

در خانه توماس، او کتابی با جلد گالینگور با یک ژاکت پوشیده از گرد و غبار قرمز به نام «صنعت قدرت» بیرون آورد. این کتاب که در سال 1979 توسط یک محقق نظامی سابق به نام RGH Siu منتشر شد، مجموعه ای از اصول در مورد پرورش قدرت است و به ویژه از جهان بینی ماکیاولیستی حمایت می کند. توماس گفت: «این یکی از کتاب‌های مورد علاقه پدرم بود.

جردن توماس در سال 1970 به نام پل تامپسون به دنیا آمد. مادرش، سلیا آندراد، یک زن سفیدپوست اهل هاوایی، در صومعه ای در کامپتون، کالیفرنیا، راهبه بود، زمانی که با پدرش، جی. جردن گفت: «پدرم داستان بسیار خوبی دارد. توماس تامپسون قبل از قبولی در وکالت و تبدیل شدن به یک قاضی، یکی از اولین قاضی سیاه پوستی که در کالیفرنیا انتخاب شد، به کالج جامعه کامپتون و سپس یک دانشکده حقوق غیر معتبر رفت. او قد بلند، خوش تیپ و کاریزماتیک بود. او یک زن زن هم بود. شاید معیاری برای جذابیت مرد باشد که از زنی که عهد پاکدامنی کرده بود صاحب فرزندی شد، اما این ارتباط در کارت نبود. وقتی توماس به دنیا آمد، مادرش صومعه را ترک کرده بود. او سرانجام با مرد دیگری ازدواج کرد و به یاکیما، واشنگتن نقل مکان کرد.