ترسیم غم و اندوه آب و هوا، یک پیکسل در یک زمان

وقتی برای اولین بار در سال 2019 از نورکو دیدن کردم تا در «بازآفرینی شورش برده» ساخته Dread Scott شرکت کنم، با سازنده بازی، جغرافی دان سی و شش ساله ای به نام یوتس، در مسیر دوچرخه سواری که در امتداد دایک قرار دارد، آشنا شدم. من زودتر رسیده بودم و در حالی که منتظر بودم، اشتباه کردم و از یک تانکر نفتی که با تابلوهای سبز رنگ بزرگ «حفاظت از محیط زیست» تزئین شده بود، عکس گرفتم. چند ثانیه بعد، یک نگهبان با چهره قرمز از ون پیاده شد و تلفن من را خواست. مبهوت، آنقدر جمع شدم که متوجه شدم آن مرد افسر پلیس نیست و عکس گرفتن در ملاء عام کاملا قانونی است. من شوکه اما راحت رفتم - تا اینکه نیم ساعت بعد معاون کلانتر با همان درخواست مصاحبه من را قطع کرد. او گفت من هیچ قانونی را زیر پا نمی گذارم، اما همچنان گواهینامه رانندگی خود را قرض گرفته است. نه به دلایل رسمی، او با عذرخواهی توضیح داد، بلکه برای تهیه یک کپی از پایگاه داده امنیت ملی شل.

یوتس که در نورکو بزرگ شده است به چنین برخوردهایی عادت کرده است. در حالی که غروب خورشید را از روی نیمکتی در کنار رودخانه تماشا می‌کردیم، او با داستان‌هایی از حمله نوجوانش به مجتمع تولیدی Shell به مساحت 1000 هکتار مرا خوشحال کرد. ناپدری او در آنجا کار می کرد و پدرش در پالایشگاه های دیگر در Cancer Alley کار می کرد، راهرو صنعتی که از باتون روژ تا نیواورلئان امتداد دارد. (این راهرو اخیراً توسط RISE St. James، یک سازمان غیرانتفاعی محلی و شرکت تحقیقاتی Forensic Architecture مستقر در لندن توسط نژادپرستی محیطی مورد بررسی قرار گرفت.) در سال 1988، زمانی که یوتس دو ساله بود، انفجاری باعث کشته شدن هفت کارگر در شل نورکو شد و منفجر شد. پنجره های سرتاسر محله مادرش او را هنوز در رختخواب و پوشیده از شیشه شکسته در خواب یافت.

چشم انداز دوران کودکی او را می ترساند، اما او را مجذوب خود می کرد، و الهام بخش "پیش بینی خارق العاده یک فروپاشی زیست محیطی" بود، که به موازات علاقه اولیه به ماهیت غیر واقعی بازی های کنسولی بود. یوتز پژواک نورکو را در Midgar، شهری زیرزمینی که توسط یک نیروگاه ظالم اداره می‌شود، در Final Fantasy VII و در سایبرپانک کلاسیک Snatcher هیدئو کوجیما یافت. او با خواهرش، همکار نورکو، رویای بازی‌ای را در سر داشت که بتواند ترکیبی از عالی و پوچ را در زادگاهشان منتقل کند. او به مجله نیواورلئان گفت: «من از دانستن اینکه تنها کسی نیستم که شاهد تمساح مرده، دودکش غول‌پیکر یا مرکز خرید ویران شده اسکوبی دو بودم، احساس آرامش کردم. ضد جاذبه، در سال 2014. "خارش به اشتراک گذاشتن چیزی شبیه به این برای همیشه با من است."

Utes با طراحی بازی های اطراف آمد. کتاب یکی از اشتیاق اولیه بود - رمان‌نویس‌های اگزیستانسیال مانند کامو و داستایوفسکی، نویسندگان گمانه‌زنی مانند اکتاویا ای. باتلر و ویلیام گیبسون - سپس موسیقی، ماندن به عنوان یک گیتاریست در یک گروه پانک. او پس از طوفان کاترینا برای عدالت مسکن داوطلب شد، سپس مدرک کارشناسی ارشد خود را در برنامه ریزی شهری و منطقه ای گرفت و پایان نامه ای را در مورد «نظام شهر دوم» صنعت نفت که از جنوب لوئیزیانا عبور می کرد، نوشت. (مایک دیویس، یک مورخ محیط زیست مارکسیست، تأثیر دائمی دارد.) این مدرک منجر به کار به عنوان فناوری سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای نیواورلئان و مجموعه ای از پروژه هایی شد که او با دوستانش توسعه داد. این کار با مستندهای کوتاه و نقشه‌های آنلاین تعاملی آغاز شد که با نام جغرافیای ربات‌ها کار می‌کرد، اشاره‌ای به شبکه شکننده دایک‌ها، خطوط لوله و سرریزها در منطقه. اما فرم‌ها احساس می‌کردند آموزشی، کور به «جغرافیای روانی» ظریف منطقه. یوتز شروع به فیلمبرداری از یک دوربین یکبار مصرف در اطراف River Parishs کرد و از عکس های خود به عنوان مبنایی برای مناظر پیکسلی که در Tumblr به اشتراک گذاشته بود استفاده کرد. قبل از اینکه بفهمد داشت بازی می کرد.

اولین صحنه نورکو فضایی از تاریکی صمیمی حومه شهر را ایجاد می کند. بازیکن از بقایای اتاق خواب کودکان کی بیدار می شود - یک میمون پر شده، یک پوستر کنسرت - و زندگی قطع شده مادرش برای مردم محلی در فضای باز. قرص های درد مادرش که از درمان سرطان باقی مانده است. و قفسه هایی با تاریخ محلی. گزیده‌هایی از همه چیز، از طوفان‌ها گرفته تا تلاش‌های صنعت نفت برای بیرون راندن همسایگان، کیفیت فوق‌العاده بالای نوشتن بازی را نشان می‌دهد. زین در اتاق خواب کی از "پورن مخرب" در این منطقه انتقاد می کند ("گردشگری با فاجعه اولیه به محض پایان سیل آغاز شد") و الهام بخش نوجوانان پانک با کتاب های هوشمند است.

داستان سرایی از طریق تحقیقات عملی نحوه عملکرد بازی های ماجراجویی است، از Zork تا Myst. با این حال، نورکو از قراردادهای این ژانر برای بازآفرینی تجربه سوگواری استفاده می‌کند، و به طرز ماهرانه‌ای مکانیک تحقیق را با غربال کردن نقاط شلوغ یک عزیز تطبیق می‌دهد. من اولین دمو را اندکی پس از مرگ پدرم منتشر کردم و از اینکه چگونه در میان شلوغی تجهیزات صوتی و آهنگ های ناتمام او احساس من را به طور دقیق منعکس می کند، هیجان زده بودم. گاستون باشلارد در کتاب شاعرانه فضا می نویسد که «خانه ای که در آن به دنیا می آییم به طور فیزیکی در ما حک شده است»، عمق احساسی که نورکو با قدرتی کاهش یافته منتقل می کند. میلیون، اندرویدی خانواده بازیکن در حیاط خلوت خود، می گوید: "مادر شما تمام زندگی خود را صرف کاوش در این شهر کرد." او داستان هایی را می دانست که دیگران فراموش کرده بودند.»

کی و میلیون موتورسیکلت خود را در نورکو سوار می‌شوند و به دنبال کسی می‌گردند که ممکن است درباره تحقیقات مادر یا محل اختفای برادرش بداند. (ترک موسیقی، چیدمان لو-فای از سینتی سایزرهای شب توسط آهنگساز Gewgawly I، همان چیزی است که هیپنوتیزم بزرگراه ممکن است به نظر برسد.) صحنه های خانگی جای خود را به مغازه های لاغر، کودکان بی هدف در گوشه و کنار خیابان ها، و اسبی که آب آلوده می سی سی پی می نوشد. این پالایشگاه در هر تصویر دیگری، معمولاً در پس زمینه یک غروب شفاف، بالاتر از افق است. مناظری مانند آنچه که به طور گسترده در تامبلر، اینستاگرام و توییتر به اشتراک گذاشته شد، طرفداران نورکو را جذب کرد و در سال 2020 قرارداد او با ناشر مستقل سوئدی Raw Fury را جلب کرد. هنر نه تنها با بینندگان در لوئیزیانا، بلکه در سراسر جهان طنین انداز می شود - همه جا این "خانه" مکانی آرام در سایه زیرساخت های زامبی یک سیاره در حال مرگ است.

اضطراب اطراف با کمی طنز گونزو جایگزین می شود. یک تاجر ناامید در محله فرانسوی هات داگ های قبل از طوفان کاترینا را می فروشد. تمساح به دنبال انتقام از یک ماهیگیر میگو است که بازیکن باید او را در پیچ و خم خلیج تاریک پیدا کند. یکی دیگر از مینی‌بازی‌ها شامل نبرد با صندوقدار سابق یک فروشگاه محلی است که معاون خودکار خود را به دام انداخته است. کمدی سیاه نمایشنامه زمانی که بر روی فضول بودن تمرکز می کند که اغلب بیماری لوئیزیانا را فتیش می کند، تندترین است. در یکی از داستان‌های فرعی، بازیگر به طور تصادفی با مجموعه‌ای از رویه‌ای بی‌رحمانه در پلیس جنوب مواجه می‌شود - اشاره‌ای به فصل اول "کارآگاه واقعی" - که کارگردان خارج از شهر می‌پرسد: "چه چیزی بیشتر. . . منطقه ای راهی برای گفتن «کشتن»؟