آواز آزمایشی گلوی اینویت تانیا تاگاق

تانیا تاگاک خواننده کانادایی گلوگاه اینویت موسیقی می سازد که به نظر می رسد بدن را تمیز می کند. فرمی که او تمرین می‌کند از صداها و نفس‌های روده‌ای استفاده می‌کند تا اجرای فیزیکی ناله‌ها، نفس نفس زدن و آه‌ها را ایجاد کند و منظره‌ای صوتی را تداعی کند که به نوبت ریتمیک و ملودیک است. اجرای او، در عین حال حیوانی و اپرا، روح آزمایش را به یک سنت قدیمی می آورد: طاقق، مدافع حقوق بومیان و شیوه های فرهنگی، در طول زندگی حرفه ای خود، این تمرین را به روز کرده است که شامل طبل، الکترونیک و حتی صحبت می شود. -شعر کلمه این تکنیک و دیدگاه او است که او را به یکی از مشهورترین و مبتکرترین تمرین کنندگان سبک احشایی فرهنگ خود تبدیل کرده است.

سنت آواز گلوگاه اینویت به عنوان یک مسابقه بازیگوش بین زنان سرچشمه گرفته است. معمولاً، دو اجراکننده روبه‌روی یکدیگر قرار می‌گیرند، هر کدام بازوهای دیگری را در دست می‌گیرند و صداهایی تولید می‌کنند که طبیعت را تقلید می‌کنند - خرخر، جیغ، جیغ، غر زدن و کلاغ - تا دیگری پاسخ دهد. بازی زمانی به پایان می رسد که یک نفر بخندد یا نفس خود را از دست بدهد. تاگاک، که در یک خانواده اینوئیت در نوناووت به دنیا آمد، با تمرین این فرم بزرگ نشد. (قطع روابط بین مردم بومی و جوامع و سنت های آنها موضوع اصلی موسیقی و زندگی او است.) هنگامی که خانواده طاقق در دوران کودکی او به شهرک در خلیج کمبریج نقل مکان کردند، او احساس کرد که تحت فشار قرار می گیرد تا خود را جذب کند. بچه های دیگر از صحبت کردن اینوکتیتوت، یک زبان اینویت، منصرف شدند. تا اینکه در دهه بیست سالگی و در دانشگاه بود که مادرش او را با آواز گلو آشنا کرد - که به گفته تقاق، «از خواب بیدار شد. [her] استخوان ها. " تک‌نفره و خودآموخته، تقاق حرفه موسیقی خود را در آمیختن فرم سنتی با صداهای موسیقی معاصر گذرانده است.

Tagaq اولین بار به دلیل حضور در چندین آهنگ از آلبوم Björk در سال 2004، "Medúlla" که عمدتاً به صورت کاپلا اجرا می شد، در سطح بین المللی شناخته شد. او اولین حضور انفرادی خود را در سال 2005 با "Sinaa"، نمایشگاهی عمدتاً بدون تزئین از آواز گلوی ملودیک انجام داد. موسیقی Tagaq در دهه بیست به طور آشکار چرخشی سیاسی پیدا کرد، که با "Animism"، آلبومی در سال 2014 شروع شد که جایزه معتبر پولاریس او را در کانادا برد. (رقبای او شامل Drake و Arcade Fire بودند.) آهنگ‌های "Animism" قدرت و دامنه آواز گلویی را نشان می‌دادند، آواز Tagaq را با ضربه زدن بر طبل‌ها و تارهای نگران‌کننده نشان می‌دادند. این رکورد از موسیقی محلی، موسیقی الکترونیک و سر و صدای محیط در کاوش حفاظت از محیط زیست عبور کرد. «Retribution» از سال 2016، آسیب‌هایی را که انسان‌ها بر روی زمین و به یکدیگر وارد کرده‌اند بررسی کرد - و هشداری را برای عواقب قریب‌الوقوع صادر کرد. او در آهنگ اصلی هشدار می دهد: «مادر ما عصبانی می شود / مجازات سریع خواهد بود. این روزها موسیقی او بیشتر به نوسازی می پردازد تا انتقام. آلبوم جدید Tagaq، "Tongues"، بیشتر از هر نسخه قبلی او به غزلیات می پردازد و بازتاب آواز گلویی را با داستان سرایی مبتنی بر جزئیات متعادل می کند.

«زبان‌ها» اشعاری را از کتاب سال ۲۰۱۸ طاقاق به نام «دندان شکافته» استخراج می‌کند که از تاریخ شخصی او و فرهنگ عامه اینویت‌ها اقتباس می‌شود. این کتاب که به دختران بومی مفقود و کشته شده و بازماندگان سیستم مسکونی-مدرسه ای اختصاص دارد، روایتی واقعی از داستان زندگی اوست. با راهنمای کلام مکتوب، «زبان‌ها» به زندگی اینوئیت‌ها، مداخلات استعماری، زبان، سوء استفاده جنسی، و شفای شخصی و جمعی می‌پردازد. نوشته تاقاق ملموسی دارد، که از تصاویر حیات وحش استفاده می‌کند: کندن پوست یک حیوان برای گرامیداشت قربانی، یا گاز گرفتن در نای یک درنده، مانند مادری که از توله‌اش محافظت می‌کند. در «هیولا زمین»، آهنگی که برای دخترش نوشت، تقاق به جزئیات فیزیکی - چشم‌های پرانرژی، دهان خیس، باسن و کشکک، گوشت و استخوان، مایعات مشترک - و نحوه پیوند آن‌ها با یکدیگر توجه می‌کند. در سراسر این نه مسیر، یک قوس تلخ از دست دادن و بازسازی جان می گیرد.

تقاق در مورد «زبان‌ها» تأکید بیشتری نسبت به سوابق قبلی خود بر آیه‌های گفتاری دارد. در اینجا، او یک تعامل دقیق از گفتار و صدا ایجاد می کند - در برخی نقاط، او بین دو حالت فرو می رود، و در برخی دیگر، او با کلمات خود به عنوان ابزاری برای گفته های انتزاعی خود رفتار می کند. آهنگ‌هایی مانند «Colonizer» و آهنگ عنوان دارای تفسیر مستقیم و نافذی هستند، و سازهای هق هق‌انگیز آلبوم را با حساسیت پانک رنگ آمیزی می‌کنند. در تکان‌دهنده‌ترین لحظات آلبوم، تاکیدات تقاق درباره توانبخشی شخصی به نوعی پروتو-رپ تبدیل می‌شود. او عبارات را با تکرار به رشته تحریر در می آورد و برخی کلمات را با نیروی آوایی برجسته می کند. عطف و بیان طاقق در «عشق نترس» تقریباً طلسم‌کننده می‌شود. او می گوید: «درو، بخور، بجو، قورت بده، ببلع / همه خوبی ها و محبت هایی که به تو داده شده است»، صدایش بلند می شود و از شدت آن کم می شود. صداهای آواز گلو ویژگی هنرمندانه خود را دارد: هر صدایی که از دهان تغاق بیرون می آید عمدی و رسا است. وقتی او در «دندان آگاپه» صامت‌ها را به زبان می‌آورد، گویی دندان‌های نیش را بیرون می‌کشد.

تمام عناصر آلبوم برای تکمیل آواز تقاق ساخته شده است، اما ضربات در اینجا چیزی بیش از یک مجموعه لباس است. این آهنگ‌ها توسط هنرمند چند رشته‌ای رادیکال، سائول ویلیامز تولید شده و توسط دی‌جی گونجاسوفی میکس شده‌اند، این آهنگ‌ها جریان الکترونیکی پرهیاهویی را ارائه می‌کنند که اجرای آنالوگ را به موسیقی دیجیتال مبتکرانه تبدیل می‌کند. اگر قرار باشد که آواز گلو به صورت تبادل دو نفره باشد، به نظر می‌رسد که تولید اغلب شرکت‌کننده دوم را شبیه‌سازی می‌کند، با آهنگ‌های عمیق و الگوهای ضربان شدید. در ترانه‌هایی مانند «تولد» و «هسته‌ای»، به نظر می‌رسد که زوزه‌ها و جیغ‌های طاغاق در انبوهی از صدای دستکاری شده لانه کرده است. اما حتی نمایش های غیرکلامی او نیز همیشه حرف های زیادی می زند.