در کوپه 6، غریبه در قطار یک خرس روسی مست است

گاهی اوقات می توان از همان عکس اول متوجه شد. در «بخش 6» دوربین زن جوانی را در یک مهمانی تعقیب می کند که از حمام بیرون می آید و وارد اتاق نشیمن پر از دوستان جمع شده می شود. این شات با پیاده روی، پشت سر یکی از مرطوب ترین قراردادهای دوران استیدیکم است، راهی آسان برای انتقال میدان دید خود شخصیت ها در حالی که اکشن روی آنها لنگر انداخته است. پیش‌فرض دانستن این موضوع، هم تخیل محدود و هم بی‌میلی برای درگیر شدن با یک دیدگاه روشن است. وقتی بدجور از آن استفاده شود، می‌تواند بی‌طرفی مبهم و رمز و رازی آشکار را منتقل کند، اما بیشتر اوقات فقط شامل یک ضبط عملکردی از اکشن است، که دقیقاً همان چیزی است که در بخش 6 ارائه می‌شود، که از چهارشنبه در سینماها اکران می‌شود. فیلم، به سرعت و عمیق، زیر بار میانبرهای دراماتیک، جزئیات بیش از حد تأکید شده، احتمالات پردازش ناکافی، پیامدهای نسنجیده فرو می رود. او سنگین، مغرض و واپسگرا است - و جای تعجب نیست که او در فهرست پانزده جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین المللی قرار دارد.

زن مورد بحث که هرگز نامش برده نشد (با بازی سادی هارلا)، فنلاندی است و با یک زن روسی کمی مسن تر به نام ایرینا (دینارا دروکاروا) در مسکو زندگی می کند. ایرینا او را به عنوان "دوست فنلاندی" خود معرفی می کند، اما زن معشوقه اوست. FF از مسکو با قطار حرکت می کند که چندین روز در راه مورمانسک در منطقه قطب شمال روسیه طول می کشد تا از مجموعه معروف سنگ نگاره ها - حکاکی های سنگی باستانی دیدن کند. ایرینا مجبور شد با او سفر کند ، اما ظاهراً برای تجارت در مسکو نگهداری می شود.

همانطور که از عنوان پیداست، قسمت اعظم فیلم در طول این سفر با قطار، به طور نامحدود قبل از تلفن های همراه اتفاق می افتد. FF با کاست Walkman به موسیقی گوش می دهد و یک دوربین فیلمبرداری کوچک اما جمع و جور با خود حمل می کند که از کاست استفاده می کند. FF اتاق خواب را با یک جوان روسی به نام لیوها (یوری بوریسوف) مشترک است. او مست، پرخاشگر و بی ادب است. به عظمت روسیه ببالید. به استونی توهین می کند (او توضیح می دهد که اهل فنلاند است). و در حالی که از او می پرسند که آیا می فروشد [her] بیدمشک "، او را بین پاهایش می گیرد. او کوپه را ترک می کند و به رهبر ارکستر می گوید که به شخص دیگری نیاز دارد. درخواست او رد می شود و بدون هیچ جایی برای رفتن، FF به صحنه سوء استفاده باز می گردد و خود را به مسافرت با احتیاط و خوابیدن کنار می گذارد.

اما حدس بزنید چیست؟ در طول سفر، لچا، که زخمی شدید برای خدمه و زخم بزرگی روی پیشانی خود دارد، ثابت می کند که مراقب است، حتی کمک کننده است. هنگامی که او با مشکلی از طرف متجاوز دیگر مواجه می شود، او از او دفاع می کند. تمام تلاشش را می کند تا با او دوست شود. صحبت کمی وجود دارد: او به مورمانسک رفت تا به عنوان یک معدنچی کار کند، به این امید که بتواند برای راه اندازی کسب و کار خود پول پس انداز کند. او ادعا می کند که دانشجوی باستان شناسی است (که حضور در مسکو را انکار می کند)، ادعا می کند که دوست پسر دارد و کمی بیشتر می گوید. هر بار که FF می تواند از تلفن موجود برای تماس با ایرینا استفاده کند، او را تیز، عجول و دور می یابد. یک مسافر غیرمتعارف در کابین به آنها ملحق می شود، اما معلوم می شود که شرکت حتی بدتر است. بدون اینکه زیاد خراب شود، وقتی FF به مورمانسک رسید، در آنجا مشکلاتی داشت و Ljoha با سختی و فداکاری بسیار به کمک آمد. ارتباط عاطفی آنها، سرگردانی های تنها و ناتمام او را در نوری شادمانه نوستالژیک و احساساتی قرار می دهد.

بند 6، بر اساس رمانی به همین نام اثر رزا لیکسوم، داستان زنی تنها با وضعیت مبهم بورژوازی و اشتیاق روشنفکرانه مبهم است که می‌فهمد دوستان واقعی او چه کسانی هستند. او متوجه می شود که معشوق روشنفکر و آشنای غیرقابل اعتمادش غیرقابل اعتماد هستند، و یک مرد بی ادب، ملی گرا، زن ستیز، و بدرفتار فیزیکی قلب طلایی دارد و آسمان و زمین را تکان می دهد - و همکاران همکار سالم خود را متقاعد می کند که به او ملحق شوند - تا به او کمک کنند. با مربا این داستان در مورد یک خرس روسی بامزه است که وقتی این خرس برای همسایگانش پنجه می کشد نامناسب به نظر می رسد. بخشش سریع همسر یک شکارچی جنسی را به تصویر می کشد که او مجبور به برقراری ارتباط با او است. این در مورد نگرانی طبقه روشنفکر و پوچی خالی بورژوازی غربی (و غربی) است - فیلمنامه عمدا FF را حتی برای نامش خالی می گذارد. سرداب چندان هم خالی نیست، زیرا در مستی بی دفاع خود مقداری از تعصبات خود را بیرون می ریزد و با تکانه هایش بازی می کند.

خالی بودن FF چیزی شبیه به یک تکلیف برای تماشاگران سینما است. بسیاری از مخاطبان خانه هنر، چه در فنلاند و چه در جاهای دیگر، در قطار غریبه بودند. آنها لذت ها، شگفتی ها، اسرار و ترس های یک سفر قطار قدیمی را تجربه کرده اند، و این خاطرات می توانند خطوط کلی کتاب رنگ آمیزی سینماتوگرافیک به سفارش کارگردان جام 6، جوهو کوسمانن را پر کنند. سادگی متعارف و تغییرناپذیر رویکرد کوسمانن به اندازه تهی بودن حساب شده فیلم و شکست تخیل در مورد شخصیت دو قهرمان فیلم (و از این نظر شخصیت های دیگری که در طول مسیر با آنها روبرو می شوند) سخت نیست. شخصیت ها فقط ارقام دیجیتالی برای یک الگوریتم سینمایی هستند.

سفر به سنگ نگاره ها امید زیادی به من داد: این صحنه من را به یاد صحنه ای عالی از یک فیلم عالی، سفر روبرتو روسلینی به ایتالیا انداخت، که در آن سفرهای یک زن (اینگرید برگمن) و همسرش (جورج سندرز) شامل یک طرف است. سفر به پمپئی در آنجا، تجربه فاجعه باستانی، همانطور که در درام ادغام شده و مستقیماً اما با حرارت توسط روسلینی فیلمبرداری شده است، به ارتفاع نمادین و احساسی بالایی می رسد. با این حال، حتی انعکاس عظیم انسان‌گرایانه آثار باستانی، نگاه کارگردانی کوسمانن را بدون الهام و حتی بی‌علاقه رها می‌کند.