عدالت برای احمد آربری نیویورکر

یکی از پیامدهای زندگی در عصر پوچی کنونی ما این است که شما از باور به عقاید از پیش تعیین شده بهبود یافته اید. هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد و سوررئال ترین احتمال نیز از معمولی ترین آن ها دور نیست. در لحظاتی قبل از مرگش، در فوریه 2020، احمد آربری توسط سه مرد سفیدپوست در دو پیکاپ تعقیب شد که در خیابان‌های سبز و بی‌نظیر یک واحد حومه شهر به نام Satilla Shores در نزدیکی برانزویک، جورجیا می‌دوید. یکی از این افراد، تراویس مک مایکل، با این اعتقاد که آربری، بیست و پنج ساله، مشکوک به نظر می‌رسد، با یک تفنگ با او روبرو شد و سه گلوله شلیک کرد. آربری غیر مسلح است، اما مهاجم سعی کرد بگوید که در دفاع از خود عمل کرده است. این واقعیت که هیئت منصفه در روز چهارشنبه هر سه مرد - مک مایکل و پدرش گریگوری مک مایکل و همسایه آنها ویلیام برایان - را به دلیل اقدامات آنها در این سافاری قاتلانه محکوم کرد، اهمیت کمتری نسبت به این واقعیت دارد که این نتیجه هرگز قطعی نبود. ممکن است حتی یک احتمال هم نبوده باشد.

این تردید هم در دوردست‌های تاریخ آمریکا - بیش از چهارصد سیاه‌پوست بین سال‌های 1882 تا 1930 در جورجیا به قتل رسیدند - و هم در رویدادهای اخیر، ریشه‌دار است. چشم انداز نتایج بالقوه در این پرونده مملو از خشم و ناامیدی پایدار ناشی از حکم هفته گذشته در پرونده هزار مایلی بود. در 19 نوامبر، هیئت منصفه ویسکانسین کایل ریتنهاوس هجده ساله را از تیراندازی به سه مرد، که دو نفر از آنها مرگبار در جریان اعتراضات در کنوشا پس از تیراندازی پلیس به جیکوب بلیک در اوت 2020 انجام داد، تبرئه کرد. زندگی دو مرد غیر مسلح با تفنگ AR-15. موضوعی که هر دو پرونده Rittenhouse و Arbery را متحرک کرد، این سوال بود که دفاع شخصی دقیقاً چیست. در چند دهه اخیر، تصویب قانون تسلیحاتی ارتجاعی و با حمایت NRA، جمله قدیمی فوتبال "بهترین دفاع، حمله خوب است" را به سطح سیاست عمومی واقعی رسانده است.

تقریباً یک دهه از مرگ ترون مارتین غیرمسلح به دست جورج زیمرمن، هوشیار مسلح و هشت سال از زمانی که هیئت منصفه فلوریدا زیمرمن را از همه اتهامات مرگ مارتین تبرئه کرد، می گذرد. به این دلایل، زمانی که جورج بارنهیل، دادستان محلی در برانسویک، جورجیا، در ابتدا پیشنهاد کرد که هیچ جنایتی وجود ندارد که مک مایکلز و برایان در آن متهم شوند، کاملاً تکان دهنده نبود. بارنهیل استدلال کرد که پیگرد قانونی آنها از آربری با قانون دستگیری جنگ داخلی (که در ماه مه گذشته لغو شد) موجه بود و قتل او قانونی بود زیرا تراویس مک مایکل گفت که او چند ثانیه پیش از جان خود می ترسید. او فشنگ های مرگبار را شلیک کرد. موضع بارن هیل زمانی که فاش شد که برایان به بازرسان گفته بود که یکی از این مردان زمانی که آربری در حال مرگ بود، از القاب نژادی استفاده کرده بود، نامشخص شد - نکته ای که احتمالاً زمانی که این افراد به اتهامات فدرال به اتهام جنایت علیه نفرت محاکمه می شوند، محوری خواهد شد.

این واقعیت که این افراد در نهایت متهم شدند نتیجه مستقیم فشار خانواده آربری و فعالان بر مقامات محلی است که منجر به اخراج دو دادستان از پرونده به دلیل ارتباط با مک مایکلز شد که بزرگتر آنها یک افسر پلیس سابق است. در نهایت، بررسی پرونده وزارت دادگستری و تحقیقات توسط اداره تحقیقات جورجیا از قتل تشدید شده و اتهامات مرتبط با آن حمایت کرد. مانند مرگ جورج فلوید، ویدیوی آخرین لحظات احمد آربری برای دستیابی به یک نتیجه قانونی که در غیر این صورت ممکن نبود، بسیار مهم بود. این ویدئوی گرافیکی که آربری را در حال دویدن در سواحل ساتیلا نشان می‌دهد در حالی که وسایل نقلیه مردانه او را می‌گیرند، و صحنه وحشتناک و غیرقابل حذفی از سقوط او به زمین، مجروح مرگبار، در ماه می سال گذشته از اینترنت خارج شد. دو روز پس از انتشار این فیلم، مک میکلز متهم شد. دستگیری برایان به زودی دنبال شد. و مانند مرگ جورج فلوید، نتیجه این پرونده را نمی توان لزوماً به عنوان مدرکی در نظر گرفت مبنی بر اینکه چیزی اساساً در دستگاه قضایی ما تغییر کرده است. مسئله این نیست که آیا عدالت در این مورد محقق شده است یا خیر. اینها شرایط عظیم و غیرمعمولی است که در آن رخ داده و مقیاس تلاشی است که برای تحقق آن لازم است.