«قهرمان» و «بار مهربان» با نقد

قهرمان «قهرمان» فیلم جدید عسگر فرهادی، هنرمند و خوشنویسی به نام رحیم (امیر جدیدی) است. وقتی داستان شروع می شود، او زندان را ترک می کند و از دیوار بالا رانده می شود. به عبارت دقیق تر، صخره ای از صخره های کم رنگ، سرشار از کنده کاری های پیچیده، در شمال شرقی شهر ایران شیراز. این صخره محل گورستانی به نام نقش رستم است و رحیم آن را با داربست پوشانده است. با بالا رفتن از ارتفاع، به دامادش، حسین چاق و صمیمی (علیرضا جهاندیده) که در سایت مشغول به کار است، سلام می کند. باد آرام دور آنها سوت زد و حسین در نزدیکی آرامگاه خشایارشا، پادشاه ایرانی که تقریباً دو سال و نیم پیش درگذشت، چای دم کرد. رحیم، بر خلاف آنها، دو روز به مرخصی است و پس از آن - نه بی شباهت به ادی مورفی در «48 ساعت». (1982) - او باید به زندان بازگردد. با تماشای صحنه از دوبرابر شدن زمان سرگیجه می گیرید. منبسط می شود و منقبض می شود یا به دوردست ها امتداد می یابد یا بسته می شود.

اما یک چیز دیگر شما را کمتر نگران نمی کند و آن لبخند رحیم است. او دوستانه و سخاوتمند به نظر می رسد، اما به طرز عجیبی ضعیف است و می تواند مانند بوی آینه محو شود. این یک انتخاب هوشمندانه از فرهادی است. ما از جذابیت غرق شده رحیم خوشحال می شویم و به طور غریزی احساس می کنیم که او شانسی ندارد، اما کاملاً به او اعتماد نداریم و فیلم همچنان از پیشگویی اولیه ما حمایت می کند. آنچه منجر به دستگیری وی شد بدهی پرداخت نشده بود. طلبکار او، بهرام (محسن تنابنده) با وجود ازدواج با رحیم، جدی، عبوس، و تمایلی به بخشش ندارد. (فقط برای غلیظ شدن روحیه، بهرام زنگ مرده ای برای شخصیت ساول مندی پتینکین در Homeland است.) تعجب می کنید که آیا سگ می تواند ما را فریب دهد؟

هرکسی که فیلم‌های قبلی فرهادی مانند «برای الی» (2009) و «جدایی» (2011) را تماشا کرده باشد، می‌داند که او چقدر هوشمندانه اطلاعات را تکه تکه توزیع می‌کند. به این ترتیب در فیلم جدید کم کم متوجه می شویم که رحیم یک همسر سابق دارد. اینکه او به زودی با دیگری ازدواج خواهد کرد. در زمانی که او در زندان بود، خواهرش مالی (مریم شاهدایی) از پسرش که یک کودک خجالتی و مبتلا به لکنت بود، مراقبت می کرد. فرهنده (سحر گلدوست)، زن جوان محبوب رحیم، گفتار درمانگر پسر بود. و غیره این چیزها درست است، اما پایبندی به آنها دشوار است، زیرا آنها به چیزهایی گره خورده اند که لزوماً درست نیستند - رازها و دروغ هایی که رحیم خیلی سریع با آنها موافقت می کند. و بسته بندی فقط بدتر می شود.

رویداد اصلی در «قهرمان» قبل از شروع اکشن اتفاق می افتد. می دانیم که فرهوند در کنار ایستگاه اتوبوس با کیسه ای سکه طلا روبرو شد. طلا! استجابت دعای بدبخت! هم در گورستان و هم در ایده دیکنزی مبنی بر بسته بودن به بدهی، مدرن با گذشته مخلوط می شود. فیلم مملو از تلفن های همراه و پست های شبکه های اجتماعی است، اما به طور جدی از ما خواسته شده است که به کشفی نادر، درخشان با وسوسه ای که در «شب های عربی» نامناسب نیست، باور کنیم. این مهارت فرهادی است که نیازی به گفتن نیست انجام دادن من باور دارم. و انعطاف رحیم به حدی است که حرکت بعدی او را به راحتی می پذیریم. او که از فروش سکه ها به پول کافی ناامید شده بود، ترتیبی داد که به دنبال صاحب واقعی آنها بگردد و آنها را بازگرداند، طوری که گویی او، نه فرهوند، گنج را پیدا کرده است. این تاکتیک ناصادقانه او خبرساز شد و پس از پایان تعطیلات به عنوان الگوی شفافیت و صداقت در تلویزیون ظاهر شد. به گفته مدیریت زندان، رحیم «با این اقدام ثابت کرد که می توان کار خیر را بر منفعت شخصی ترجیح داد». اینجاست، تازه پخته شده: یک قهرمان.

فاش کردن اتفاقات بعدی، لذت های تلخ یک داستان سنگین را از بین می برد. بیشتر فیلم در فضاهای تنگ می گذرد: دفاتر، ماشین ها، راهروها و اتاق نشیمن خانه مالی، جایی که غذا برای ملاقات رحیم در آزادی کوتاه او ترتیب داده می شود. باریک ترین از همه، دستگاه کپی و چاپخانه ای است که بهرام در آن کار می کند و دعوا بین او و رحیم در می گیرد - نبردی گیج کننده و تحقیرآمیز که در دوربین ثبت شده است. آیا این فیلم با عواقب فاجعه بار برای آرمان رحیم ویروسی می شود؟ آیا او به سختی یاد نمی گیرد که هر گونه تلاش برای کنترل افکار عمومی ناگزیر در چهره منعکس می شود و آیا این درس برای همتای درام آمریکایی او متفاوت خواهد بود؟

اگر بخواهم رقیبی را برای قهرمان انتخاب کنم، آن فیلم درود بر قهرمان فاتح (1944) اثر پرستون استرجس است که در آن یک شیطان خیرخواه به دلیل توانایی نظامی اش شناخته می شود، حتی اگر در جنگ خدمت نکرده باشد، و (ب) نیز ملایم و شاید آنقدر غرور غلغلک شده که نمی تواند اوضاع را درست کند. از نظر روحی، این دو فیلم نمی توانند از یکدیگر دورتر باشند. وقتی فرهادی با صبر و حوصله روحیه را بالا می برد، در حالی که ما به سختی می توانیم نفس بکشیم، استرجس به سمت هرج و مرج می رود. با این حال، آنچه هر دو کارگردان توضیح می دهند این است که شخصیت های آنها در حماقت خود تنها نیستند و اگر با ناراحتی روی پایه های خود می چرخند به این دلیل است که ما - شهروندان عادی، کارمندان متکبر یا مردم دوست داشتنی - به اندازه کافی عجله داریم و از نظر احساسی تشنه هستیم. برای کاشت آنها در آنجا خیریه‌هایی را که رحیم را در مقابل تماشاگران تشویق می‌کردند، در نظر بگیرید: آیا آنها واقعاً تحت تأثیر دشواری او قرار گرفته‌اند یا فقط قدرت‌های خود را صاف می‌کنند؟

بر حسب اتفاق، «قهرمان» پس از «تراژدی مکبث» جوئل کوهن وارد سینماها (برای تماشاگرانی که به اندازه کافی مقاوم هستند تا از آنها دیدن کنند) می آید. یکی پس از دیگری تماشا کنید و ممکن است مانند من تصمیم بگیرید که "قهرمان" شکسپیرتر از این دو است. فیلم کوهن قدرتمند است اما محصور در طراحی سبک خود است، در حالی که فرهادی به بازرگان ونیز بازگشته و بحث های پرشور نمایشنامه را به غوغاهای اینجا و اکنون می کشاند. البته این به معنای ایران است و به جای درگیری زشت بین حوزه قضایی یهودی و مسیحی، زمینه حقوقی و کلامی کاملاً اسلامی است. اما به تنور گفتگو گوش دهید. بهرام درباره بدهکارش می گوید: «نمی خواهم به او تهمت بزنم، اما به شما هشدار می دهم، اگر پول من را نپردازد، او را محکوم می کنم». در اینجا یک داستان در مورد اوراق قرضه، نقض عهد، و شهادت دروغ است. همانطور که شایلوک در مرکز صحنه ریشه می دواند و غالباً آنتونیو تاجر عنوان را به بال منتقل می کند، بهرام نیز در سوگ خود بیش از پیش تغییر ناپذیر می شود و رحیم بدبخت کمتر و کمتر شایسته همدردی ماست. حتی پسرش هم درگیر فریب اوست. "قهرمان" قهرمان را به سخره می گیرد.

امروزه پنجره های تئاتر برای مدت طولانی باز نمی مانند. قبل از اینکه متوجه شوید، بسته و توقیف می شوند و حتی فیلم های معتبر با سرعتی نامناسب از درب استریم عبور می کنند. یک مثال: زمانی که قبل از کریسمس به نمایش درآمد، توجه چندانی به نوار مناقصه جورج کلونی شد. اکنون آنلاین است - من می‌توانم بگویم زمان مناسب برای اصلاح یک بی‌عدالتی و دادن فرصتی به فیلم، با ترکیبی از ناهمواری و ظرافت، فرصتی است که شایسته آن است.

قهرمان J.R. او در نقش پسر یازده ساله توسط دانیل رانیری و بعداً به عنوان دانشجوی دانشگاه ییل و یک نویسنده جاه طلب، توسط تای شریدان بازی کرد. همه می پرسند JR یعنی چه. همه، یعنی به جز مرد از بار که او را به عنوان یک کارآموز می پذیرد و به او می گوید که اگر امضا می خواهد، نام خود را به JR تغییر دهد. در زیر این داستان‌ها، زخم اصلی زندگی JR نهفته است - غیبت پدرش (مکس مارتینی)، مجری رادیویی که او به سختی می‌بیند، علی‌رغم شنیدن صدای لاک‌شده ویسکی‌اش روی آنتن. در یکی از جلسات نادر آنها، جی آر می گوید: "یک دکتر در مدرسه می گوید من هویت ندارم." عیسی. پیرمردش پاسخ داد یکی را بگیر. مارتینی تنها چند صحنه دارد، اما هر کدام از آنها یک سوراخ در فیلم می سوزاند، انگار که یک الاغ را می کشد.

جی آر و مادرش (لیلی ریب) که خواستار ثبات هستند، او را در خانه پدربزرگش (کریستوفر لوید) در لانگ آیلند می یابند که - حدس زدید - شکننده اما مهربان است. همچنین چارلی (بن افلک)، که عموی جی آر است، در واقع یک پدر و - یک حدس خوب دیگر - در این محل زندگی می کند و دستورالعمل هایی را به آنچه که او «علم مردانه» می نامد می ریزد. او خودآموخته است و تصویر زیبایی از JR جوان دارد که روی تخت نشسته، رو به کمد، مملو از کتاب است. چارلی می گوید: «کاری که شما انجام می دهید این است که همه آنها را بخوانید.

محور پاسخ بحرانی این است که نوار مناقصه مسیری را دنبال می کند که به خوبی پیموده شده است. به اندازه کافی منصفانه است، اما آیا این چنین گناهی است؟ (باید فیلم جدید ماتریکس را امتحان کنید. اکنون، این است فرسوده شده است.) آنچه مهم است سختی آج است و کلونی سرعتی دقیق اما خستگی ناپذیر را تنظیم می کند. او به همراه ویراستارش تانیا سوئرلینگ و فیلمنامه‌نویس ویلیام موناهان اطمینان می‌دهد که گرمای داستان - برگرفته از خاطرات جی آر مورینگر - در داستان‌گویی تار نمی‌شود و مانند هر خاطره صادقانه‌ای از جوانی، خنده‌دار طرف مقابل است. از درد . . از این رو JR توصیه ای از یک دوست دریافت می کند: "وقتی از نوشتن خسته می شوید، روزنامه نگار می شوید." بدون نظر. ♦