آن را در زمان های مختلف

حدود 12 سال پیش من برنامه ریزی شده بود من روز به T. من حرکت از کلاس به آزمایشگاه جایی که من تحقیق و سپس به یک کتابخانه به کلاس دیگر به روزانه کالیفرنیا و در نهایت به یک intramural بازی والیبال است. و شاید به ماست پارک. من تحت درمان زندگی مانند طناب — من تا به حال به نگه داشتن رقص و نگه داشتن در حال حرکت است.

من همیشه مشتاق به حداکثر رساندن زمان من. من می خواهم به بسیاری از کالج بنابراین من سعی کنید بیشتر از هر ماه و هر هفته و هر روز. من می خواهم به درگیر در فعالیت های یادگیری در کلاس و رشد با دوستان طوری برنامه ریزی کردم.

گاهی اوقات که به معنی آوردن یک وعده غذایی و یا با من به دانشگاه در ساعت 8 صبح در روز که در طی آن من در جلسات و یا یک رویداد برای حضور در شب به طوری که من اصلا "زباله" راه رفتن تمام راه برگشت به آپارتمان من. گاهی اوقات آن را به معنی درخواست یک دوست به ملاقات در کافه میلان به جای اصلی نقطه از Caffe Strada چون سابق است و نزدیک به کتابخانه اجازه می دهد من پنج دقیقه بیشتر از زمان مطالعه. می توان آن را قریب به اتفاق قربانیان.

گذشته پنج و نیم ترم شده است وجود دارد هرگز زمان کافی. هر روز یک مسابقه در برابر ساعت یک سوال من چقدر می توانید انجام دهید قبل از اینکه من به خواب رفتن. و گاهی اوقات هم اتاقی من و بحث من چقدر بیشتر ما می تواند انجام دهد اگر بدن ما نمی نیاز به خواب.

در حال حاضر پس از 11 هفته از پناه گرفتن در مکان و زمان است که هنوز هم از اهمیت در زندگی من است. اما درک من از آن و احساس نیاز به کارآمد را به شدت تغییر کرده است.

برای اولین بار دو هفته تحت سفارش من غافلگیر شده بود وقتی ساعت خواندن 5 p. m. من احساس امداد است که ما در حال حاضر در پایان روز. و پس از آن من احساس گناه برای زمان که مایل به عبور که فقط چند هفته قبل از من تا به حال مشاهده شده در هر ساعت که خیلی با ارزش است.

چه هنوز هم سخت است که در اعماق من می خواهم آن را به یک تاریخ و یک بار که آن را نه. من در آرزوی تاریخ زمانی که ما می تواند جمع دوباره بدون هر اونس نگرانی از گسترش یا قرارداد COVID-19. من در آرزوی تاریخ زمانی که من در چرخ 150 تماشای مردم حرکت همه بیش از حد باریک ردیف از صندلی های تلاش و شکست به مرحله کسی کوله پشتی. من در آرزوی تاریخ زمانی که من پسر عمو و عموزاده خواهد بود در اتاق نشیمن ما بازی رقابتی بازی باکلمات با من جوانتر عموزاده نشسته از آنهایی که مسن تر' دور.

من می دانم آن روز خواهد آمد و در نهایت اگر چه این احتمال وجود دارد که من نمی تواند برکلی دانشجو هنگامی که چرخ 150 فانتزی خود را آشکار.

اگر چه من در بر داشت برخی از ساختار در این پناهگاه در محل دوران چه چیزی به من کمک کرد بسیاری شده است پذیرش و تغییر طرز فکر.

زندگی امروز است و همان است که در آن 12 هفته پیش و ما باید تظاهر آن است. در اقدام به عنوان اگر ما می تواند یکپارچه حرکت از عصر که شد خوش مشرب به یکی از مراتب بیشتر انفرادی و یا از یکی با گزینه های به یکی بدون ما در حال نادیده گرفتن مقدار و غفلت معتبر افکار, احساسات و عواطف است.

در تحقق و پذیرش مبارزات جهان امروز من نیز پذیرفته شده است که گاهی اوقات احساس کردن خوب است. گاهی اوقات احساس کمتر خوب است. احساس مانند شما دیگر نمی توانید در یک صفحه نمایش خوب است. آن را تنها طبیعی به احساس ناراحت کننده و ناراحت زمانی که آن را احساس می کند مانند دنیای وارونه تبدیل شده است. وجود دارد بدون استفاده مدعی آن نیست.

که وجود دارد صحبت از "طبیعی" است که ما باید برای دریافت استفاده می شود به تغییراتی که رخ داده است در گذشته 12 هفته. و من با پشتیبانی که طرز فکر ما به سادگی نمی تواند زنده تثبیت شده در کامل بازگشت از رویدادهای ورزشی یا کنسرت. ما باید به بهترین از آنچه که ما را.

که به احتمال زیاد مستلزم تغییر انتظارات ما یک وظیفه است که دوباره نمی تواند و نمی خواهد انجام یک شبه در یک انتقال بدون درز. اما این مهم است که ما به تدریج کار به تغییر انتظارات ما است.

شاید شروع می شود که با فکر کردن در مورد آنچه بیشتر برای ما مهم است. شاید شما نمی توانید بازی بسکتبال در پارک اما اگر خارج از منزل بودن و فعال بودن است چه چیزی برای شما مهم است, شاید شما می توانید پیدا کردن شادی در یک پیاده روی. یا اگر بازی های ورزشی با دوستان است که چه چیزی برای شما مهم است, شاید شما می توانید پیدا کردن شادی در بازی تنیس.

در حالی که من شده اند در همان اتاق به عنوان بسیاری از دوستان من و خانواده ام برای من به اشتراک گذاشته ام می خندد در طول شب بازی بیش از تماس های ویدئویی. من رشد کرده ام برای لذت بردن از بازی بازی های آنلاین به مراتب بیشتر از من تا کنون فکر می کردم.

در حالی که بخشی از من و افکار من ادامه خواهد داد به تمرکز بر روی است که آینده نامعلوم تاریخ که هر کسب و کار بازگشایی و تهدید دوم یا سوم موج منسوخ شده است من هنوز هم سپاسگزار برای هر روز و تمام است که من هنوز هم می تواند انجام در 16 ساعت بیداری — اینکه آیا یا نه من برنامه ریزی کرده اند ،

"خاموش ضرب و شتم" ستون نوشته شده توسط روزانه کال کارکنان تا ترم تابستان به طور منظم به نظر نویسندگان انتخاب شده اند. تماس با افکار میز در [email protected] و یا به دنبال ما در توییتر @dailycalopinion.