عزاداری از 12 سال: '30 به مدت 30' جلد 1 قسمت 2 روکش

پس از تماشای دو نفر از به ظاهر بی پایان ESPN "30 30" مستند آن را تبدیل شدن به طور فزاینده ای برای من روشن است که این سری است مانند یک مینی خرک ورزشی تاریخچه. هر قسمت را پوشش می دهد یک پدیده متفاوت که لرزاند جهان ورزش تغییر آن برای بهتر یا بدتر.

من چیزهای زیادی یاد گرفتم از دو تا از این docuseries قسمت و من هیجان زده برای یادگیری بیشتر به عنوان من همچنان من "30 30" ماراتن. نشستن پشت و لذت بردن از این غنی تاریخچه ورزش از راحتی از نیمکت من تقریبا باعث می شود من احساس می کنم مثل من منتقل می شود به قبل از coronavirus دوره قطعه.

دو قسمت پایین خیلی بیشتر از سمت چپ است. بیایید پس از آن.

فصل 1 قسمت 2: "گروه هایی که نمی میرند"

امتیاز: 5.5/10

اگر شما تنها یک چیز از این قسمت آن را باید که شما باید هرگز به فوتبال دور از مردم بالتیمور. به طور جدی.

این مستند به شرح زیر ریشه دار بين شهر بالتیمور و آن محبوب کلت از سال 1956 با کارفرمایی جانی Unitas تا 1984.

ناراضی تاجر رابرت Irsay منتقل بالتیمور کلت به ایندیاناپولیس در سال 1984 به عنوان او تلاش برای ارتباط با ساکنان بالتیمور. او دستور داد که تمام سازمان وسایل بسته بندی شده به حرکت کامیون در وسط شب و فرستاده شهر بالتیمور به یک فن تلقی یک "عزاداری از 12 سال است."

این مستند با تمرکز بر بالتیمور کلت گروه راهپیمایی و رئیس جمهور آن جان Ziemann و زیر برخی از عجیب و غریب خود را (اما پرشور) حرکت می کند به نگه داشتن روح خود را band — و فوتبال — زنده است.

Ziemann و بقیه گروه به خشم آمده بودند با این حرکت از Baltimore به ایندیاناپولیس و مشخص شد به فوتبال برگشت به شهرستان خود را. این گروه از داوطلبان در ادامه به تمرین و انجام 12 سال فوتبال غایب بود.

برخی از حرکت Ziemann ساخته شده خود را به ادامه گروه حرفه ای و نگه داشتن فوتبال در بالتیمور شامل فروش خود حلقه نامزدی جدید برای خرید درام تجهیزات و پنهان گروه لباس در یک گورستان به نگه داشتن آنها را از نقل مکان کرد و در یک کامیون به ایندیاناپولیس.

راهپیمایی گروه اجازه نمی Irsay یا NFL قلاب اجازه می دهد مورد علاقه خود را تیم فوتبال به زور و اجبار بی خانمان. اعضای گروه خود را ضرب دیده طبل و roared ترومپت خود تا زمانی که فوتبال به بالتیمور بازگشت.

پس از 12 سال بی امان فداکاری و ادامه داد: عمل گروه بود پاداش با بازگشت از یک تیم فوتبال به آن شهر. در سال 1996 کلیولند براونز (متعلق به, در آن زمان با هنر و زننده) منتقل شدند به بالتیمور و فوتبال بود که در آن تعلق دارد.

اظهارات اوکلند به تازگی نقل مکان کرد به لاس وگاس و من به یاد نمی دیدن اوکلند مبتنی بر طرفداران واکنش نشان می دهند با همان سطح از قدرت و شدت است که Baltimore, طرفداران تا به حال همه کسانی که سال پیش. شاید این یک عهد به تعهد بالتیمور به ورزش و یا آن را فقط بدان معناست که 30 "30" قسمت اغراق است.

من درک می کنم که چرا مردم بالتیمور ناراحت شدم نه فقط چرا آنها که ناراحت است. منظورم این است که یک باند راهپیمایی تمرین برای 12 سال بدون تیم فوتبال ؟ آن را فقط به نظر می رسد مانند بسیاری. آن سخت است برای من به همین دلیل هر کس در این قسمت به نظر می رسد که شدید با شیفتگی بالتیمور کلت Marching Band. این به من منجر به این باور است که فیلمسازان اغراق آمیز و به نوبه خود من به این قسمت یک امتیاز پایین تر از من داد و قبل از آن.

من همه برای زنده موسیقی در بازی های فوتبال — هک من حتی تا به حال یک ترک در درام از زمان به زمان — اما من هرگز می تواند نگه دارید و بر روی یک شکایت بیش از یک دهه با توجه به یک تیم فوتبال.

اگر "پادشاهان باج" بود ESPN شرط بندی امن برای آن docuseries خلبان من تقریبا می تواند تضمین کند "این گروه که نمی میرند" بود تیری در تاریکی. کلاغ طرفداران در گذشته و حال می تواند با خوشحالی به شما بگویم که شما ارسال محلی marching band به دفتر شهردار به بازی آهنگ مبارزه است نه یک تیری در تاریکی.

به عنوان نتیجه گیری من دوم روکش از من "30 30" ماراتن من به آینده نگاه کنید. ببینید شما در هفته آینده قسمت سه.

لوکاس پرکینز-قهوه ای را پوشش می دهد چوگان سرپهن. با او تماس بگیرید در [email protected].