چگونه نسخه سبک تر کووید یک بحران سلامتی ایجاد می کند

راهبه بودایی پما چودرون در کتاب خود در سال 1996 وقتی چیزها سقوط می کنند به ما می گوید: «امید خود را رها کنید.» این پیام ناامیدی نیست، بلکه پیامی شفاف است. منظور او این است که گاهی اوقات امید می تواند ما را از آنچه در واقع اتفاق می افتد منحرف کند. او توضیح می‌دهد: «ما به امید ادامه می‌دهیم و امید ما را از لحظه حال محروم می‌کند. Chödrön از ما می خواهد که چیزها را ببینیم و از آنها همانطور که واقعا هستند مراقبت کنیم، حتی اگر دشوار باشد.

در حال حاضر، فریب امید قدرتمند و قابل درک است. پس از دو سال آشفتگی، مردم در حال دریافت خبرهای خوب هستند. ظاهر نوع Omicron در بوتسوانا و آفریقای جنوبی به نظر می رسد که نشان دهنده زمستان غم انگیز دیگری باشد، اما پس از آن پزشکان شروع به گزارش کردند که احتمال دارد عفونت های Omicron کمتر از مورد دلتا منجر به بستری شدن در بیمارستان شود. با گسترش این گزینه در اروپا، بریتانیا و ایالات متحده، مطالعات بیشتر نشان می دهد که ممکن است خطر کمتری داشته باشد. افزایش Omicron در آفریقای جنوبی تقریباً بلافاصله پس از شروع، با مرگ و میر نسبتاً کمی به پایان رسید، و از آن زمان جهش در بریتانیا به اوج خود رسیده است (اگرچه تعداد موارد در آنجا کاهش یافته است، نه کاهش). چندین شهر آمریکایی با امواج اولیه Omicron نیز ممکن است به اوج خود رسیده باشند.

همه اینها دلیلی برای امید معقول است. با این حال، به نظر می‌رسد این امید ما را از واقعیت نگران‌کننده دیگری منحرف می‌کند: بیمارستان‌های آمریکایی ماه‌هاست که بی‌سروصدا در بحران هستند. من در یک بخش اورژانس کوچک در روستایی نیومکزیکو کار می کنم، و بیمارستان ما مدت هاست که بسته یا پر شده است. در ماه دسامبر، در مورد اینکه چگونه یکی از همکارانم مجبور شد با سی و هشت بیمارستان دیگر تماس بگیرد، در جستجوی تختی برای یکی از بیمارانمان نوشتم. اکنون ما به طور معمول ناموفق چهل، پنجاه و حتی شصت بیمارستان می گوییم. این فقط مشکل نیست کووید اما تأثیری که بر کل سیستم سلامت دارد. بسیاری از تامین کنندگان مشاغل خود را خسته کرده اند. کسانی که باقی مانده اند اکنون با سرعتی سریعتر از همیشه به ویروس آلوده می شوند. این در سراسر کشور اتفاق می افتد و بسیاری از قسمت های سیستم را به طور همزمان بارگیری می کند.

حتی وقتی از در می‌روند، می‌توانم بگویم که آیا بیماران نیاز به جابجایی دارند یا خیر. ممکن است جایی برای آنها وجود نداشته باشد یا ممکن است نیاز به مراقبت داشته باشند که ما نتوانیم ارائه دهیم. بلافاصله به ده ها تماس تلفنی فکر می کنم که باید انجام دهم، زیرا اتاق انتظار پر از بیماران جدیدی است که به توجه من نیاز دارند. برخی ممکن است ساعت ها یا حتی روزها را در اورژانس ما بگذرانند زیرا وضعیت آنها همچنان رو به وخامت است. یکی غیرکووید یک بیمار مبتلا به نارسایی کبد و کلیه اخیراً به مدت سه روز در بخش ما بستری شد. کارکنان ما با بیش از شصت بیمارستان تماس گرفته اند زیرا وضعیت خراب شده است. او در نهایت مجبور شد انتوبه شود. هفته گذشته یک شب بیمار مبتلا به خونریزی داخلی را در دکتر ثبت نام کردم. توضیح دادم که برای جستجوی تخت با چهل و پنج بیمارستان از جمله بیمارستان‌های جورجیا، کالیفرنیا و وایومینگ تماس گرفته‌ایم، اما یکی پیدا نکرده‌ایم. سرش را تکان داد و گفت: این واقعاً باید در اخبار باشد.

کلمه "بومی" که از کلمات یونانی به معنای "در" یا "در میان" و "مردم" گرفته شده است، به این معنی است که پاتوژن در تعادل ثابت با میزبان خود وجود دارد. مالاریا در برخی از مناطق آفریقا بومی است. آنفولانزای فصلی در همه جا بومی است. سرایت Omicron باعث شده مردم تعجب کنند که آیا اصرار ندارد کووید به آستانه بومی بودن بیل گیتس و نخست وزیر اسپانیا به این احتمال اشاره کردند. بی‌بی‌سی گزارش داد که «اطمینان رو به رشدی وجود دارد که Omicron می‌تواند بریتانیا را در پایان همه‌گیری سقوط کند». در اوایل این ماه، سه کارشناس بهداشت عمومی که همگی مشاوران سابق رئیس جمهور بایدن بودند، خواستار تغییر استراتژی ملی برای حمایت از یک زندگی "عادی جدید" شدند. کووید. حتی در خبرها از احزاب Omicron نیز خبرهایی وجود دارد. به نظر می رسد نگرش این است که از آنجایی که Omicron نرم تر است و برای همیشه با ما خواهد بود، چرا به آن پایان ندهیم؟

امکان یک گزینه نرم‌تر برای راه‌اندازی ما به سمت پایان همه‌گیری با گسترش مصونیت گسترده نیز قابل اعتماد است. اما واقعیت چندان آفتابی نیست. در واقع، برخی از ما - واکسینه نشده یا آسیب پذیر - ممکن است در مرحله بسیار خطرناکی از بحران باشیم. بیشتر داده هایی که نشان می دهد Omicron کمتر باعث ایجاد علائم شدید یا بستری شدن در بیمارستان می شود آن را با دلتا مقایسه می کند. اما دلتا تقریباً دو برابر از تکرار اولیه ویروس خطرناک بود. این بدان معنی است که Omicron می تواند به اندازه گونه اصلی ووهان خطرناک باشد TORS-CoV-2، اما بسیار عفونی تر.

کاملاً ممکن است که مطالعات اولیه نشان دهنده کاهش میزان بستری شدن در بیمارستان با Omicron در همه جا به طور یکسان اعمال نشده باشد. شدت هر بیماری عفونی همیشه تحت تأثیر ویژگی های جمعیتی است که به آن مبتلا می شود. امروزه میلیاردها نفر از عفونت ها و واکسیناسیون های قبلی درجاتی از مصونیت نسبت به ویروس کرونا دارند. اما این مصونیت به طور نابرابر توزیع شده است. جمعیت آفریقای جنوبی نسبتاً جوان است و تصور می‌شود که سطح بالایی از ایمنی عمومی در برابر ویروس کرونا دارند. در بریتانیا، نرخ واکسیناسیون بالاتر از ایالات متحده است. برای بخش های بزرگی از جمعیت آمریکا - افراد مسن، واکسینه نشده یا کسانی که دارای بسیاری از شرایط پزشکی همزمان هستند - Omicron ممکن است هر چیزی جز آسان باشد.

عفونی بودن نسخه جدید مهم است که به راحتی می توان آن را دست کم گرفت. دلتا در 6 آگوست در ایالات متحده با حدود دویست و پنجاه و پنج هزار مورد جدید در روز به اوج خود رسید. اگر تقریباً دو درصد از موارد دلتا نیاز به بستری شدن داشته باشند، این عفونت‌های جدید حدود 5000 بیمار جدید ایجاد می‌کنند. این را با Omicron مقایسه کنید. تا 10 ژانویه، 1.37 میلیون مورد جدید در ایالات متحده ثبت شده است. حتی اگر میزان بستری Omicron نصف دلتا باشد، هنوز 13700 بیمار جدید از تنها یک روز عفونت جدید وجود دارد. و به گفته جراح ارشد ایالات متحده، قله Omicron هنوز در راه است.

پس از یک آستانه مشخص، سیستم سلامت بیش از حد بارگذاری می شود. مشکل اینجاست که بیماران جایی برای رفتن ندارند. در آغاز همه‌گیری، بیمارستان‌ها و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی با هم متحد شدند تا ظرفیت افراد مبتلا به ویروس را افزایش دهند. سیستم تحت ولتاژ پیچید اما شکست. الان وضعیت فرق کرده است. بسیاری از بیمارستان ها در حال حاضر بیش از حد شلوغ هستند. پس از دو سال، کارکنان بهداشتی که دچار سوختگی شده بودند به طور دسته جمعی کار خود را ترک کردند. یک چهارم تمام بیمارستان ها کمبود پرسنل بحرانی را گزارش می کنند. هزاران تخت بیمارستانی در سراسر کشور خالی است زیرا پرستاری برای خدمت رسانی به آنها وجود ندارد. اکنون بسیاری از بیمارستان‌ها کارمندانی دارند که در صورت خفیف بودن علائم آنها مثبت بوده است، زیرا کسی نیست که جای آنها را بگیرد. مشکل فراتر از بیمارستان است: در ایالت واشنگتن، بیمارستان ها به دلیل کمبود کارکنان در خانه های سالمندان و مراکز توانبخشی برای مرخصی بیماران با مشکل مواجه هستند. اخیراً، یکی از دوستانم که در نیویورک کار می کند به من گفت که چهار ساعت طول کشید تا یک بیمار بحرانی را که دچار حمله قلبی شده بود به یک مرکز بزرگتر در چند مایل دورتر منتقل کند - خدمه آمبولانس کافی وجود ندارد.

همزمان با اخراج کارکنان بهداشت، یک حرکت توده ای دیگر رخ داد. بیماران عادی - کسانی که بیماری کلیوی، سرطان یا مشکلات قلبی داشتند - شروع به بازگشت به بخش اورژانس کردند. بسیاری از آنها در سال اول همه گیری کنار گذاشته شدند و اکنون وضعیت بدتری دارند. سرطان ها پیشرفته تر هستند. درد قفسه سینه به نارسایی قلبی تبدیل شده است. و افراد مبتلا به بیماری کلیوی اکنون نیاز به دیالیز دارند. به طور خلاصه، بیمارستان‌ها با تعداد بیشتری از بیماران، با مشکلات جدی‌تر، در بحبوحه همه‌گیری مداوم، با کارکنان کمتر از همیشه، غرق شده‌اند.

وضعیت بیمارستان ما وخیم است و ماه هاست که ادامه دارد. بیماران اتاق‌های انتظار ما را پر می‌کنند که روی صفحه کامپیوتر روی هر کدام از آنها شکایتی مشخص شده است: سرفه، تب، تنگی نفس. منابع اولیه از جمله لوله های داخل تراشه برای لوله گذاری و خون در حال اتمام است. چند روز پیش سرعت ما تمام شد کووید تست ها یک پیک باید از بیمارستان دیگری گرفته می شد. نکته اصلی این است که اگر به دنبال کمک به اورژانس ما بیایید، ممکن است آن را دریافت نکنید. این نه تنها برای کووید بیماران، اما برای همه بیماران. ممکن است به سادگی نتوانیم شما را به بخش مراقبت های ویژه، نزد جراح مغز و اعصاب یا متخصص قلب ببریم. سیستم تحریف شده است. از بسیاری جهات و برای بسیاری از بیماران قبلاً شکست خورده است. نمی دانم چگونه از بیمارانی که به نظر می رسد ناگزیر در راه هستند، مراقبت خواهیم کرد.

انجمن بهداشت و بیمارستان های ماساچوست هفته گذشته بیانیه ای صادر کرد. در این بیانیه آمده است: «ما هرگز بیشتر از آنچه در پیش است نترسیدیم. "هر گوشه ای از سیستم مراقبت های بهداشتی ما خفه می شود." نویسندگان می نویسند که وضعیت ممکن است برای اکثر مردم نامرئی باشد. تنها زمانی آشکار می شود که "آنها هستند که نیاز به مراقبت دارند و از نزدیک به آن شهادت می دهند."

این پیام ناامیدی نیز نیست، بلکه شفافیت است. ما باید چیزها را ببینیم و از آنها همانطور که هستند مراقبت کنیم، حتی اگر سخت باشد. ما راه درازی را پیموده‌ایم و پایان همه‌گیری قابل مشاهده است. اما ما هنوز آنجا نیستیم و خیلی جاها اوضاع بد است. ما ابزارهایی برای محافظت از خود و دیگران داریم و باید به استفاده از آنها ادامه دهیم. در خانه بمانید، ماسک بزنید و عکس بگیرید. منحنی را صاف کنید - برای خود و برای دیگران.