ادای احترام به مهندس نینتندو Masayuki Uemura

منصفانه نیست که مهندس ماسایوکی اومورا را که در 6 دسامبر در سن هفتاد و هشت سالگی درگذشت، معمار گمنام صنعت بازی جهانی بدانیم. او در میان گیمرها به دلیل کارش در طراحی رایانه خانوادگی، کنسول بازی که به سیستم سرگرمی نینتندو در خارج از کشور تبدیل شد و جانشین آن، Super Famicom، که خارج از ژاپن به عنوان Super Nintendo شناخته می شود، به طور گسترده ای شناخته شده است. پس از بازنشستگی از نینتندو در سال 2004، او عمیقاً درگیر این صنعت شد و مرکز Ritsumeikan را برای مطالعات بازی در کیوتو اداره کرد تا اینکه در مارس امسال بازنشسته شد.

علیرغم عطشی که ماشین‌های Uemura در مشتریان جوان - و نه چندان جوان - که آنها را می‌خواستند برانگیخت، خلاقیت‌های او به ناچار تحت الشعاع محتوایی قرار گرفت که برای ارائه آنها طراحی شده بود: خود بازی‌ها، ماجراهای مجازی که مشتاقانه توسط بازیکنان بی‌شماری مصرف می‌شد. سیاره. اما این بازی ها بدون کنسول های Uemura به مقصد نمی رسیدند. ابزارهای فانتزی او مانند پل هایی بین دنیاها، تخیل ژاپنی و غربی را با پیامدهایی که امروزه احساس می شود، به هم متصل می کند.

نینتندو به‌عنوان خانه ماریو و پوکمون مورد احترام قرار می‌گیرد، یک جعل فانتزی با جاذبه‌ای واقعاً فراگیر، از Animal Crossing تا The Legend of Zelda. اما این شرکت که در سال 1889 به عنوان تولید کننده کارت های بازی سنتی تأسیس شد، تماس گرفت هانافودا، برای ارتباط در دوران پس از جنگ مبارزه می کند. در ابتدای آزمایش ها، نینتندو با کاوش در بازارهای جدید کارت های بازی، بازی های تخته ای و اسباب بازی ها به موفقیت کمی دست یافت. Uemura در اوایل دهه 1970 به آن پیوست. رئیس R. & D. نینتندو، مهندسی به نام Gunpei Yokoi، او را از شارپ گرفت تا به ساخت سرگرمی‌هایی کمک کند که از سلاح‌های سبک استفاده می‌کنند که در آن مشتریان پرتوهایی را به سمت اهداف بر روی صفحه فیلم پرتاب می‌کنند.

نینتندو، با دنبال کردن روند جدید آن زمان، به بازی های ویدیویی روی آورد. پیشنهادات اولیه این شرکت شبیه سازی نامحسوس از کارهای نوآورانه تر توسط رقبا بود، مانند بازی تلویزیونی رنگی 6 Uemura در سال 1977، تقلیدی رنگی از Home Pong، یا Space Fever، تقریباً یک کپی از Taito's Smash Space Invaders در سال 1978. نینتندو در دهه هشتاد طول کشید. وقتی آرکیدهای اصلی مانند Donkey Kong و Mario Bros به نمایش در می‌آیند، یک قدم جلو بروید. محله گیمرهای پیچیده نیز شروع به جلب توجه کردند. این عناوین ایده های طراح جوانی به نام شیگرو میاموتو است که آثارش در دهه های آینده به چهره نینتندو تبدیل خواهد شد. اما این Uemura است که این رویاهای دیجیتالی را به خانه‌های سراسر جهان ارائه می‌کند و به سازندگانی مانند Miyamoto اجازه می‌دهد تا به قلب‌ها و ذهن‌های بیشتری نسبت به قبل دست یابند. این کار دست او بود که به نینتندو اجازه داد تا به عنوان یک پوکمون تکامل یابد که به تدریج به پیشرفته ترین شکل خود رسید، از یک نگرانی منطقه ای به یک مرکز سرگرمی جهانی.

کامپیوتر خانوادگی Uemura که بیشتر با نام مستعار Famicom شناخته می شود، از مکالمه آخر شب با رئیس نینتندو هیروشی یامائوچی در سال 1981 پدیدار شد. مصاحبه ای در سال 2019. او همیشه دوست داشت بعد از نوشیدن چند نوشیدنی با من تماس بگیرد، بنابراین من زیاد به آن فکر نکردم. فقط گفتم «البته رئیس» و گوشی را قطع کردم. صبح روز بعد نگذشته بود که با هوشیاری به سمت من آمد و گفت: «این چیزی است که ما در مورد آن صحبت کردیم - آیا شما درگیر هستید؟» سپس به من برخورد کرد: او جدی بود.

این گواهی بر مهارت های اومورا به عنوان یک مهندس و مدیر است که او تنها در دو سال موفق به ایجاد "این چیز" شده است. Famicom اساساً یک دستگاه مینیاتوری Donkey Kong بود که برای پذیرفتن کارتریج‌هایی که می‌توانستند در یک تلویزیون قرار بگیرند تغییر یافته بود. اگرچه Famicom در قدرت محاسباتی و طراحی نسبت به سیستم‌های آمریکایی مانند Atari 2600 ارتقا یافته بود، اما در پوسته پلاستیکی بژ و قهوه‌ای رنگی تقریباً خلع سلاح‌کننده به نظر می‌رسید - رنگ‌هایی که رئیس جمهور یامائوچی بر اساس روسری که دوست داشت انتخاب کرد. در یک کنفرانس مطبوعاتی که انتشار آن را در تابستان 1983 اعلام کرد، Uemura سوالات پرخاشگرانه ای از خبرنگاران پرسید که از ظاهر Famicom به عنوان یک اسباب بازی متقاعد نشده بود. حکمت در صنعت معتقد بود که ماشین‌های تخصصی بازی خانگی یک مد گذرا هستند که به زودی با رایانه‌های شخصی جایگزین می‌شوند. "چه چیزی در آن جالب است؟" Uemura به یاد می آورد که توسط یک روزنامه نگار تحت فشار قرار گرفته است. او حتی کیبورد هم ندارد!» پس از سال ها تلاش، به یاد می آورد: «خیلی نگران بودم.

اما معلوم شد که ماشین Uemura در یک زمان غیرعادی وارد شده است. والدین و مربیان با نگرانی در مورد جذابیتی که پاساژها برای جوانان دارد، قانونگذاران را لابی کردند تا قوانین جدیدی را برای تنظیم آنها تصویب کنند. در سال 1984، قانونگذاران ژاپنی نیاز به اصلاح قانون دیرینه ای به نام قانون مقررات اخلاق عمومی داشتند که ورود به کافه ها، کازینوها و فروشگاه های بزرگسالان را تنظیم می کند تا شامل بازی های آرکید با بازی های ویدیویی شود. این تغییر در اوایل سال 1985 اعمال شد و یکی از اولین تلاش های هر کشوری برای تنظیم دسترسی به بازی های ویدیویی بود. والدین و معلمان تلاش های خود را در سطح محلی برای پایان دادن به بازی ها افزایش داده اند تا کودکان در یکی از این لانه های بی قانونی دیجیتالی قرار نگیرند. در نتیجه، ژاپنی‌های جوان به کنسول‌های بازی خانگی روی آوردند و چیزی را که به Famicom Boom معروف شد، تغذیه کردند. فامیکام آنقدر جامع بود که کتابی به نام «برادران سوپر ماریو: راهنمای کامل استراتژیک» برای دو سال متوالی در صدر فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های غیرمانگا ژاپن قرار گرفت.

نسخه آمریکایی Famicom در پاییز 1985 شروع به کار کرد، با رنگ‌های خاکستری و مشکی شیک طراحی شد تا لوازم الکترونیکی مصرفی را به چالش بکشد و به سیستم سرگرمی نینتندو تغییر نام داد. اتفاق نظر صنعت اسباب بازی و بازی آمریکا این بود که نینتندو احمق است. این دو سال پس از سقوط تکان دهنده تایتان آمریکایی آتاری بود که تا همین اواخر حدود هشتاد درصد از بازار بازی ایالات متحده را در اختیار داشت. این شرکت مستقر در کالیفرنیا از بسیاری جهات نمونه اولیه شرکت استارت آپی در سیلیکون ولی بود، با موسس بیست ساله و فرهنگ کار، مهمانی پایدارتر. (یکی از کارمندان اولیه او، استیو جابز جوان، به یاد می آورد که "بوی ماری جوانا آزادانه از سیستم تهویه مطبوع عبور می کرد.") آتاری پیشگامی بود که اولین بازی آرکید موفق، Pong را در سال 1972 و سپس مگاهیت را تولید کرد. کنسول بازی های خانگی Atari VCS (که بعدها به Atari 2600 تغییر نام داد)، در سال 1977. اما زمانی که دهه هشتاد رشد کرد، ترکیبی از مدیریت ضعیف و افزایش رقابت از سوی رایانه های شخصی، ثروت شرکت را تغییر داد. سرمایه‌گذاری هنگفت در یک اقتباس عجولانه و ضعیف از فیلم استیون اسپیلبرگ "ET The Extra-Terrestrial"، مالی شرکت را ویران کرد. عرضه آنقدر از تقاضا پیشی گرفت که آتاری هزاران نسخه فروخته نشده بازی ET را در محل دفن زباله دفن کرد. انفجار رهبر صنعت، رقبا و تامین کنندگان را تکان داد و منجر به اتفاقی شد که اکنون به عنوان سقوط بازی ویدیویی در سال 1983 شناخته می شود. بخشی از خود قبلی من برای یک دوره چند ساله.

پس از سقوط، طبق Game Over دیوید آشپز، ذکر بازی های خانگی در میان خریداران شرکت های اسباب بازی تابو بود. یکی از مدیران اسباب‌بازی سابق به یکی از نمایندگان نینتندو که می‌خواست کنسول ژاپنی را در ایالات متحده بفروشد، گفت: «فروش Popsicles در قطب شمال آسان‌تر خواهد بود». و با این حال، به لطف این فاجعه، ایده Uemura به سواحل آمریکا رسید، بدون هیچ مقاومتی در مقابل رقابت واقعی. سیزده ساله بودم که شایعات مربوط به یک دستگاه بازی جدید در حومه آمریکا پیچید، گزارش‌های خبری، مقالات مجلات و شبکه نجواکننده در حیاط مدرسه برانگیخت. پس از اطلاع از وجود NES، من و دوستانم تنها یک چیز را می دانستیم: ما این ویجت جدید را می خواستیم و آن را بسیار می خواستیم.