دستاوردهای مری کوکائین که به سختی به دست آمده است

هیچ کس جرات نمی کند بگوید که Table Talk Pies پای 4 اینچی را اختراع کرده است، اما این شرکت مطمئناً آن را کامل کرده است. با قیمت خوب، حدود یک دلار، و اندازه ایده آل - راحت در دست، به راحتی در جیب کت قرار می گیرد، هیجان حسی خوردن یک پای کامل را فراهم می کند، اما به اندازه کافی متواضع است که باعث ایجاد احساس بدی در شما نشود. چهار پین Table Talk برای دهه‌ها بر انبوه خریدهای صندوق‌فروشی لحظه آخری در فروشگاه‌ها و ویترین فروشگاه‌های ایالات متحده غالب هستند. طبق آخرین برآورد، سالانه دویست و پنجاه میلیون جعبه قرمز و سفید شاد و شاد خریداری می شود.

تئودور تونا و آنجلو کوسیداس در اوایل دهه 19 از یونان مهاجرت کردند و در سال 1924 یک شرکت نانوایی را در ووسستر، ماساچوست تأسیس کردند. آنها نام Table Talk را به این دلیل انتخاب کردند که حروف اول تونا را داشت و به این دلیل که تصور می کردند محصولاتی برای خانواده درست کنند. دور یک میز برای یک تکه چیز شیرین را به اشتراک بگذارید در ابتدا شیرینی های Table Talk در واگن های اسبی به فروشگاه ها تحویل داده می شد. پنج سال بعد، رکود ده‌ها کسب‌وکار کوچک را تحت تأثیر قرار داد، اما Table Talk توانست رشد کند. این احتمالاً به این دلیل است که تونا و کوتسیداس تصمیم گرفتند روی پای ها تمرکز کنند و موفق شدند تعداد زیادی از آنها را به رستوران هایی در شمال شرقی بفروشند که بسیاری از آنها توسط مهاجران یونانی مانند آنها اداره می شوند. همچنین، در همان زمان، این شرکت یک قرارداد بزرگ با ارتش در نزدیکی فورت دوونز به دست آورد - مشخصاً سربازان دوست داشتند پای زیادی بخورند.

اگر دنیا جای دیگری بود، مری تونا (1927-2021)، بزرگترین فرزند از هفت فرزند تئودور، که باهوش، مصمم و قوی بود، انتخاب طبیعی برای اداره شرکت خواهد بود که به نسل بعدی منتقل شد. . او به عنوان بخشی از Table Talk بزرگ شده بود. وقتی ده ساله بود، به عنوان یکی از وظایفش به او مأموریت دادند که پول روزانه خود را به بانک ببرد. اما تئودور تونا نمی‌خواست در مورد دختری که یک شرکت را اداره می‌کرد بشنود، بنابراین مری خط معمولی زنانه آن دوران باقی ماند. پس از یک سال تحصیل در دانشگاه، مدرسه را رها کرد و ازدواج کرد. شوهر او، کریستو کوکائین، نیز پسر مهاجران یونانی است. (پدر او آریستیدیس کوکینیس به دنیا آمد، اما افسانه خانواده می گوید که یکی از مقامات جزیره الیس وقتی به مرد جوان اعلام کرد که نام آمریکایی او هری کوکائین خواهد بود، خندید). در کامیون های تحویل ماریا سه فرزند داشت. در سال 1960 کریستو مدیر کل شرکت شد.

با این حال، مری به طور کامل خنثی نمی شود. او تصمیم گرفت در اواخر چهل سالگی به دانشگاه بازگردد، با تحمل ناراحتی چند دهه بزرگتر از همکلاسی هایش، و در سال 1977 در حالی که پنجاه ساله بود با مدرک لیسانس فارغ التحصیل شد. چند سال بعد مدرک فوق لیسانس خود را در رشته آموزش دریافت کرد. او در مدرسه تدریس می کند، به عنوان دانشیار و معتمد در موزه هنر ورسستر خدمت می کند، در گروه کر کلیسا آواز می خواند و کارهای خیریه انجام می دهد. او فرزندانش را طوری تربیت کرد که چشنده پای جدول تاک باشند. و اگرچه پدرش هرگز به طور رسمی آن را تأیید نکرد، اما او تا سال 2016 که در سن هشتاد و نه سالگی به عنوان رئیس هیئت مدیره منصوب شد، وابسته به شرکت، وزیر بدون پورتفولیو، باقی ماند.

زمانی بود که میز تاک به فکر انتقال از ووستر بود. بیایید به موازات زندگی مری تونا کوکائین نزدیک نشویم، اما، مانند مری، شهر از آنچه که باید بود محروم شد. در سال 1965، زمانی که تورنپیک ماساچوست افتتاح شد، مسیر او عجیب و غریبی آشکار داشت. بزرگراه به جای عبور از ووستر، دومین شهر بزرگ ایالت و توقفگاه بعدی پس از بوستون، آن را دور می زند و رشد آن را درهم می زند. شایعات این موضوع را کمی به دعواهای سیاسی و به ویژه ترس در میان مبارزان بزرگ در بوستون نسبت می دهند که اگر ورچستر به خوبی در پایک قرار داشت، در نهایت می توانست از نظر اندازه و قدرت از شهر آنها پیشی بگیرد. مری شتاب دهنده ورسستر بود، و او در تصمیم شرکت برای ماندن در محل مهم بود. در سال 2017، Table Talk روبان یک ساختمان جدید در Worcester را برید و مری که در آن زمان نود سال بود، سخنرانی کرد و از همه حاضران خواست تا ارادت خود را به شهر تجدید کنند.

پسر مری هری اکنون رئیس و مدیر کل Table Talk Pies است. او اخیراً پس از سال‌ها دلخوری درباره نام خانوادگی‌اش (از تماس‌های آخر شب در مهمانی‌ها یا افرادی که از من می‌پرسند وزنم خسته شده‌ام خسته شده‌ام)، او آن را از کوکائین به نام اصلی خانواده، کوکینیس تغییر داد. . او متقاعد شده است که مادرش توانسته شرکت را به خوبی اداره کند و این فقط بدبختی او بوده که در زمانی به دنیا آمده است که چنین چیزی رایج نبود. با این حال، این تجربه او را بدتر نکرد. کوکینیس گفت: «او عاشق پای بود. اوه و باقلوایش بهترین بود.

پس‌گفتار ستونی از آگهی‌های فوت است که به مردم، مکان‌ها و چیزهایی که از دست داده‌ایم ادای احترام می‌کند. اگر می‌خواهید موضوعی را برای پس‌گفتار پیشنهاد کنید، به ما به آدرس afterword@newyorker.com ایمیل بزنید.