دیوید برن برادوی را در حال حرکت می سازد

دیوید برن پس از افتتاح نمایش «آرمانشهر آمریکایی» در برادوی با اجرای آتشین «انقلاب»، گیتار خود را برای لحظاتی روی بند گذاشت. او با خستگی به حضار نگاه کرد و پرسید: «آیا اگر اتفاقی نیفتد بهشتی نبود؟» مردم خندیدند. برن با صدای بلند خرخر کرد. شوخی بسته بندی شده با هدیه نیازی به توضیح نداشت. مفهومی که تماشاگران فهمیدند این بود: «امشب خودت را ناز کن زیرا دنیا در حال فروپاشی است».

چندی پیش از آن، در یک هفته مانده به کریسمس، تهیه کنندگان «آرمانشهر آمریکایی» پنج اجرا را لغو کردند. تعداد زیادی از بازیگران و اعضای گروه از حاشیه حذف شدند کوویدبا وجود اینکه واکسینه شده بودند، هفت مورد مثبت بودند. به جای بستن نمایش، برن در رسانه های اجتماعی اعلام کرد: "شما می توانید بلیط خود را پس بگیرید یا می توانید آنچه را که در پشت آن پرده است داشته باشید" که او آن را به عنوان "نمایشی که هرگز و هرگز دیگر نخواهید دید." او یک آرمان‌شهر آمریکایی بازسازی‌شده را ارائه کرد که شامل مجموعه‌ای از آهنگ‌هایی بود که توسط گروه کوچکی از نوازندگان بازاندیشی شده بود. "ما فقط می خواهیم یک نمایش بسازیم، می دانید؟" "او گفت." این فرصت ما برای تهیه لیموناد است کووید لیمو. "

در تماس اخیر با زوم، بیرن توضیح داد که چگونه این اتفاق افتاد: «ما به موقعیت نگاه کردیم و آن را ترسیم کردیم. ما گفتیم: "باشه، ما می توانیم این کار را با افرادی که مانده ایم انجام دهیم." مکث کرد تا بند لباس آبی و سفید راه راهش را تنظیم کند. با تعداد خدمه کمتر، نمی‌توانستیم «خانه سوزی» را انجام دهیم. این عالی است - بسیار محبوب بین تماشاگران. "او ادامه داد:" روی صحنه است "ببین، ما به شما نشان خواهیم داد که چه چیزی ممکن است."

بابی ووتن III، نوازنده باس، در تماس جداگانه‌ای با زوم گفت: "تب بود، لعنتی." ووتن، که با هر نسخه از نمایش بازی می کرد، گفت که اگرچه آنها از یک صحنه و برخی از افراد مشابه استفاده می کردند، "نمایشی که ما انجام می دهیم کاملاً متفاوت است. ما آهنگ‌هایی می‌سازیم که هیچ‌کدام از ما، به‌جز دیوید، قبلاً آن‌ها را ننواخته‌ایم - مثل سیزده آهنگ جدید.» وی ادامه داد: یکشنبه گذشته به معنای واقعی هشت ساعت و روزی چهار ساعت تمرین داشتیم. و سپس همه زمان زیادی را خارج از آن می گذرانند."

"به یاد موسیقی!" به یاد متن ترانه! "برن به زوم گفت و خندید. او اخیراً از دیدن تعداد زیادی از افراد جوان در بین تماشاگران لذت برد و متوجه شد که دیگر طرفداران قدیمی بیش از یک بار آمده بودند." فکر کردم، یک دقیقه صبر کنید. "این را دیدم. زوج در برنامه قبلی، او گفت: "آنها برگشتند!"

در لباس برهنه، برن و شرکت با کت و شلوارهای خاکستری براق و بدون کفش ظاهر می شوند. بین آهنگ‌ها، وقتی اعضای گروه سازها را عوض می‌کنند و دوباره جمع می‌شوند، او داستان‌هایی تعریف می‌کند. اگر خطوط کوبه‌ای‌اش مخدوش شوند، می‌لرزد و گاهی اوقات روی آن نوشته شده است: «کی، من؟» لبخند کودک هفت ساله‌ای که کیف پول شما را می‌گیرد و سپس به شما کمک می‌کند آن را پیدا کنید.

در شب سوم آزمایش، حضار که بسیاری از آنها ماسک های دو نفره داشتند، به طرز محسوسی عصبی بودند. سر آن‌ها می‌چرخید زیرا مردم مطمئن می‌شدند که همسایه‌هایشان ماسک‌ها را به اندازه کافی سفت زده‌اند. در حالی که برن آهنگ آهنگ Talking Heads "Once in a Lifetime" را می خواند، آنها آرام می گرفتند.

آیلا هوگنوت، یک نوازنده 17 ساله از حضار، به گروه گفت: «می‌توانستم ببینم که آنها در حال گوش دادن به یکدیگر هستند. در لحظات خاصی، برن چرخید و حرکت کرد، مانند: "باشه، بیایید این کر را یک بار دیگر انجام دهیم." و سپس همه به یکدیگر نگاه کردند تا ببینند کی تمام می شوند. دوست او، کارتر نیهان، که او نیز یک موسیقی‌دان است، از کار گروهی، از جمله "چند مشت به اینجا و آنجا" تمجید کرد.

تا آخرین شماره، جاده به ناکجاآباد، تمام حضار روی پای خود بودند و می رقصیدند. این یک شب در برابر برادوی بود، نمایش ناگفته ای از همبستگی و اعتماد در میان ابری از اضطراب. وقتی پرده افتاد، نقاب ها نتوانستند فریادهای پرشور را خفه کنند.

در زوم، برن گفته بود: «احساس می‌کنم عشق زیادی از سوی تماشاگران می‌آید. سعی می کنم آن را شخصی نگیرم. من تمایل دارم فکر کنم آنها واقعاً من را دوست ندارند. آنها من را به عنوان یک شخص نمی شناسند. آن‌ها کاری را که من انجام داده‌ام و معنی آن برایشان را دوست دارند.» وی افزود: و من سعی می کنم به آن پاسخ دهم - بسیار حاضر و واقعی باشید. به آنها اطلاع دهید که من در این زمان با آنها صحبت می کنم."

او از عنصر قراضه نمایش لذت می برد. او گفت: «فکر می‌کنم می‌توانم دلتنگ این باشم که واقعاً باید مبارزه کنیم. «اما اجرا در دوران کووید، هیچ چیز پر زرق و برقی نیز در این وجود ندارد. وقتی همه چیز تمام شود، وقتی تماشاگران بتوانند نقاب خود را بردارند، خوشحال خواهم شد." ♦