آماندا گورمن در مورد زندگی پس از تصدی مسئولیت

گوش کنید و مشترک شوید: اپل | اسپاتیفای | گوگل | هر جا که گوش کنی

برای دریافت خبرنامه هفتگی ما با بهترین ها ثبت نام کنید اهل نیویورک پادکست ها

یک سال پیش، آماندا گورمن شعر مقدماتی را در روزی که جو بایدن رئیس جمهور شد، ایراد کرد. گورمن تنها بیست و دو سال داشت، درست دو هفته پس از آن که حامیان ترامپ به ساختمان کنگره یورش بردند تا از تایید انتخابات توسط کنگره جلوگیری کنند. در این مراسم، گورمن خود به نظر می‌رسید وضعیت تلخی را روشن کند. در شعر «تپه‌ای که ما بالا می‌رویم» می‌گوید: «وقتی روز می‌رسد، از خود می‌پرسیم: / کجا روشنایی پیدا کنیم / در این سایه بی‌پایان؟ ضرری که متحمل می شویم، دریا را که باید زیر پا بگذاریم. / شکم وحش را تحمل کردیم.» نیویورکر سردبیر شعر کوین یانگ می نویسد که شعر او "به اندازه کت زردش در برابر سرما پر جنب و جوش و ظریف است." پس از این اولین حضور عمومی، گورمن معتقد است که مخارج نوشتن شعر برای مجموعه جدید او "ما را چه می پوشیم صدا کن" غیرممکن است. (نمونه موجود است نیویورکر، با خواندنی از گورمن.) او در گفتگو با یانگ در مورد شاعر بودنش در هنگام روی کار آمدن - به دنبال مایا آنجلو و الیزابت الکساندر - صحبت کرد. نیویورکر پادکست شعر.